ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ὁ τελευταῖος τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, σύζυγος τῆς ἁγ. Ἐλισσάβετ καί πατέρας τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο καί ἄλλους Πατέρες, ἦταν Ἀρχιερεύς. Κάποτε, τήν ὥρα τοῦ θυμιάματος ἐνώπιον τοῦ Θυσιαστηρίου, εὐαγγελίσθηκε ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ τήν γέννηση τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί ἐπειδή ἀπίστησε ἔμεινε ἄφωνος, μέχρι τήν γέννηση τοῦ παιδιοῦ καί τήν ὀνοματοδοσία του, ὁπότε θεραπεύθηκε θαυματουργικά.
Κατά τόν διωγμό τοῦ Ἡρώδη καί τήν σφαγή τῶν 14.000 Νηπίων, ἐπειδή ὁ Ἰωάννης διέφυγε στήν ἔρημο, βρῆκε μαρτυρικό θάνατο στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, ἀπό τόν ἐξαγριωμένο Ἑβραϊκό ὄχλο.
Κατά τόν Ἐκκλησιαστικό Ἱστορικό Σωζομενό, τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Ζαχαρία βρέθηκαν θαυματουργικά στήν Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης τήν 11η Φεβρουαρίου τοῦ 415, κατά τήν βασιλεία τοῦ Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450), ὅπως δέχεται καί ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων («Δωδεκάβιβλος», σελ. 267) καί μεταφέρθηκαν ἀπό τόν Ἔπαρχο τῆς ΚΠόλεως Οὐρσό στή Βασιλεύουσσα, ὅπου κατατέθηκαν στό Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, μαζί μέ τά Λείψανα τοῦ Δικαίου Ἰωσήφ. Τόν 9ο αἰ. ὁ Εἰκονομάχος Αὐτοκράτορας Λέων Ε’ ὁ Ἀρμένιος (813 – 820), δώρησε τά Λείψανα στό Δόγη τῆς Βενετίας Ἄγγελο Particiano (811 – 827), ὅπως μαρτυρεῖ καί ὁ Ἱεροσολύμων Νεκτάριος. Σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ Βενετοῦ Ἀνδρέα Δάνδολου τά Λείψανα δωρήθηκαν περί τό 829.
Τά Λείψανα σήμερα φυλάσσονται σέ ἀνθρωπόσχημη λειψανοθήκη, στόν ὁμώνυμο Ναό τῆς Βενετίας, σέ ἀδιάφθορη κατάσταση. Ὅμως στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας Κάρα πού ἀποδίδεται στόν ἅγ. Ζαχαρία φυλάσσεται στή Μονή ἁγ. Νικολάου Σίντζας Ἀρκαδίας καί ἀπότμημα τῶν Λειψάνων του στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 5η Σεπτεμβρίου καί ἡ Εὕρεση τοῦ Λειψάνου του τήν 11η Φεβρουαρίου.