ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΔΜΟΥΝΔΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ (+ 869)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἕνας τῶν δημοφιλεστέρων Ἁγίων τῆς Βρεττανίας.
Ἔζησε καί μαρτύρησε κατά τήν ταραγμένη ἐποχή τῶν εἰσβολῶν τῶν Δανῶν πειρατῶν. Τό 854 - σέ ἡλικία μόλις 14 ἐτῶν! - διαδέχθηκε τόν γέροντα Βασιλέα τοῦ μικροῦ βασιλείου τῆς Ἀνατολικῆς Ἀγγλίας Offa (ὁ ὁποῖος ἀπεβίωσε στήν ΚΠολη κατά τήν ἐπιστροφή του ἀπό προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους καί ἐνταφιάσθηκε στή Μονή τοῦ ἁγ. Γεωργίου Ἑλλησπόντου).
Στό σημεῖο πού ἀποβιβάσθηκε ἐπιστρέφοντας στήν Βρεττανία (σήμερα ὀνομάζεται "Ἡ Κάρα τοῦ ἁγ. Ἐδμούνδου", κοντά στόν Hanston τοῦ Norfolc) καί γονάτισε νά προσευχηθεῖ, ἀνέβλυσαν 12 πηγές θαυματουργοῦ ἁγιάσματος!
Στέφθηκε τά Χριστούγεννα τοῦ 856 στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Bures στό Suffolk (ὁ ὁποῖος σώζεται μέχρι σήμερα), ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Οὐμβέρτο τοῦ Helmham. Ὑπῆρξε ἰδιαίτερα εὐσεβής, προστάτης τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀδυνάτων, ἱκανός στρατιωτικός καί μεγάλος πατριώτης. Τό 865 συμμάχησε μέ ἄλλους Βρεττανούς Βασιλεῖς γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν Δανῶν εἰσβολέων.
Τελειώθηκε μέ ἀποκεφαλισμό τήν 20η Νοεμβρίου 869, βασανιζόμενος ἀπό τόν Δανό Ἡγεμόνα Hinguar, μή δεχόμενος νά ἀρνηθεῖ τήν Χριστιανική του πίστη. Εἷναι χαρακτηριστικό, ὅτι τόν συνέλαβαν προσευχόμενο μέσα στό Ναό τοῦ Framlingham καί τόν τόξευαν δεμένο σέ ἕνα δένδρο (ὅπως τόν μ. Σεβαστιανό). Μετά τόν ἀποκεφαλισμό του οἱ εἰσβολεῖς πέταξαν τήν τιμία του Κάρα στό παρακείμενο δάσος καί ἔφυγαν. Τότε οἱ κρυπτόμενοι Χριστιανοί βρῆκαν τήν εὐκαιρία νά μαζέψουν τό μαρτυρικό σῶμα καί στήν προσπάθειά τους νά βροῦν καί τήν Κάρα, ἀκούσθηκε θαυματουργικά ἡ φωνή τοῦ νεκροῦ Βασιλέως νά ὑποδεικνύει τήν θέση της!
Τό Λείψανο ἐνταφιάσθηκε στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου του καί ἕνα ξύλινο Παρεκκλήσιο ὑψώθηκε πάνω ἀπό τόν τάφο. Τό 915 ἕνα θαῦμα ἔστρεψε τήν προσοχή τῶν Ὀρθοδόξων Βρεττανῶν στόν Βασιλομάρτυρα Ἐδμούνδο. Κατά τήν διάρκεια μιᾶς καταιγίδας, ἕνας τυφλός καί ὁ συνοδός του ἀναγκάσθηκαν νά κοιμηθοῦν μέσα στό Παρεκκλήσιο τοῦ τάφου καί ὁ τυφλός ἀνέβλεψε θαυματουργικά! Τότε ἀνακομίσθηκε τό Λείψανο καί βρέθηκε πλήρως ἀδιάφθορο. Γιά περισσότερη ἀσφάλεια μεταφέρθηκε στή Μονή τοῦ Bedricsworth (σήμερα Bury St. Edmunds), τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει τόν 7ο αἰ. ὁ ἅγ. Σιγεβέρτος.
Τά θαύματα τοῦ ἁγ. Ἐδμούνδου ἀνάγκασαν τό 925 τόν Βασιλέα Athelstan νά ἱδρύσει ἀδελφότητα γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν προσκυνητῶν. Περίπου τό ἔτος 1000, ὁ Ἡγούμενος Aelfric δίνει τήν ἐξής περιγραφή τοῦ ἁγίου Λειψάνου:
"Πρόκειται γιά ἕνα μεγάλο θαῦμα, διότι εἶναι ὅπως ἀκριβῶς ἦταν καί στήν ζωή, μέ ἕνα ἄφθαρτο σῶμα. Ὁ λαιμός του, πού προηγουμένως εἶχε κοπεῖ, ἔχει θεραπευθεῖ καί μία λεπτή κόκκινη γραμμή δείχνει τό σημεῖο τῆς σφαγῆς. Ἐπίσης καί οἱ πληγές πού τοῦ εἶχαν καταφέρει οἱ βάρβαροι, ἔχουν θεραπευθεῖ μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι κεῖται ἀδιάφθορος περιμένοντας τήν ἀνάσταση καί τήν αἰώνια δόξα"!
Ὁ ἴδιος μαρτυρεῖ, ὅτι μία εὐσεβής χήρα, ἡ Oswyn, πού ζοῦσε μέ προσευχή καί νηστεία πολλά χρόνια κοντά στήν λάρνακα, κάθε Μεγ. Πέμπτη ἔκοβε τά μαλλιά καί τά νύχια τοῦ Λειψάνου (πού συνέχιζαν νά μεγαλώνουν θαυματουργικά) καί τά φύλαγε σέ μία Λειψανοθήκη!
Τό 999 τήν φύλαξη τοῦ Λειψάνου ἀνέλαβε ὁ μοναχός Ethelwine, ὁ ὁποῖος τό 1010, μετά ἀπό ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου, τό μετέφερε γιά ἀσφάλεια στό Λονδίνο, κατά τήν διάρκεια μιᾶς Δανικῆς ἐπιδρομῆς. Μόνο κατά τήν εἴσοδο τοῦ Λειψάνου στήν πόλη, σημειώθηκαν 18 θεραπείες! Τρία χρόνια ἀργότερα, καί πάλι μετά ἀπό ἐμφάνιση τοῦ Μάρτυρος, τό Λείψανο ἐπιστράφηκε στήν θέση του.
Τό 1014 ὁ Ἅγιος μέ ἐμφάνισή του φόνευσε τόν ἀρχηγό τῶν Δανῶν εἰσβολέων Ἡγεμόνα Swein.
Τό 1032 ἡ ἀφθαρσία τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου διαπιστώθηκε παρουσίᾳ πολλῶν μαρτύρων ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Καντέρμπουρυ Aethelnoth. Παρόμοιες διαπιστώσεις ἔγιναν τό 1050, τό 1095 καί τό 1198.
Μετά τόν 16ο αἰ. καί τήν λαίλαπα τῆς Διαμαρτυρήσεως (κατά τήν ὁποία καταστράφηκαν πολλά ἅγια Λείψανα), τό Ἀββαεῖο τοῦ ἁγ. Σερμίνου στήν Τουλούζη τῆς Γαλλίας, διεκδικοῦσε τήν κατοχή τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Ἐδμούνδου. Τά Λείψανα αὐτά ἐπιστράφηκαν στή Βρεττανία τόν 20ο αἰ., ἀλλά μέ σοβαρές ἀμφιβολίες γιά τήν αὐθεντικότητά τους. Μία ἐπιτροπή πού δημιουργήθηκε τό 1994 γιά νά ἐξετάσει τό ζήτημα, δέν κατέλειξε σέ οὐσιαστικά ἀποτελέσματα.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 20η Νοεμβρίου.