ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (+ 892)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Γεννήθηκε στήν Αἴγινα τό 812, ἀπό ἱερατική οἰκογένεια. Σύμφωνα μέ τήν παρά
δοση τήν νύμφευσαν σέ ἡλικία μόλις 7 ἐτῶν. Ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα της λόγῳ τῶν πειρατικῶν ἐπιδρομῶν καί ἐγκαταστάθηκε μέ τήν οἰκογένειά της στή Θεσσαλονίκη. Ἀπέκτησε τρία παιδιά, ἀπό τά ὁποία ἐπέζησε μόνο τό ἕνα, ἡ Θεοπίστη, τήν ὁποία ἀφιέρωσε στή Μονή τοῦ ἁγ. Λουκᾶ, σέ ἡλικία μόλις 6 ἐτῶν! (Πρόκειται γιά τήν ὁσ. Θεοπίστη, τῆς ὁποίας ἡ μνήμη τιμᾶται τήν 29η Αὐγούστου, μαζί μέ ἐκείνη τῆς ὁσ. Θεοδώρας). Μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο στή Μονή τοῦ ἁγ. Στεφάνου, ὅπου ὑποτάχθηκε στή συγγενή της Γερόντισσα Ἄννα. Ἀσκήθηκε στή μονή 55 χρόνια, ἀπό τά ὁποία τά 15 στό ἴδιο κελλί μέ τήν θυγατέρα της ὁσ. Θεοπίστη, χωρίς νά συνομιλήσουν ποτέ!
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 892, σέ ἡλικία 80 ἐτῶν. Τό Λείψανό της τιμήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τά χαρίσματα τῶν ἰαμάτων καί τῆς μυροβλυσίας. Δέκα μήνες μετά τήν κοίμησή της τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, μετά ἀπό ἐμφανίσεις τῆς Ὁσίας στόν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Ἰωάννη, καί τοποθετήθηκε σέ λάρνακα μέ εἰδική ὀπή, ἀπ' ὅπου ἔρρεε τό θαυματουργό μῦρο! (Διασώθηκαν μέχρι τήν ἐποχή μας εἰδικά μικρά δοχεία γιά τήν μεταφορά του, τά λεγόμενα κουτρούβια).
Περίπου τό 1420 ἐπισκέφθηκε τήν Μονή (ἡ ὁποία ἤδη εἶχε πάρει τό ὄνομα τῆς ὁσ. Θεοδώρας), ὁ Ρώσος Διάκονος Ζωσιμᾶς, ὁ ὁποῖος "ἔμεινε ἔκπληκτός ἀπό τήν θέα τῶν Λειψάνων τῆς Ὁσίας, διότι φαινόταν σά νά ζοῦσε καί προσθέτει ὅτι τά ἐνδύματα τοῦ Λειψάνου ἦταν διαποτισμένα ἀπό τό μυρίπνοο ἔλαιο πού πήγαζε ἀπ' αὐτό"! (Δ. Β. Χιτρώφ, "Ρώσοι Προσκυνητές στήν Ἀνατολή", Γενεύη 1889, σελ. 208· στήν Γαλλική).
Τό 1430, μέ τήν Ὀθωμανική κατάκτηση, ἡ Μονή λεηλατήθηκε καί τό Λείψανο τεμαχίσθηκε. Διάφορα τμήματά του κατάφεραν κάποιοι πιστοί νά τά περισυλλέξουν, "ἅ καί εἰς ἑνός συναρμοσθέντα σώματος ὁλομέλειαν, θαυμάτων ἐνέργειαν καθ' ἑκάστην ἀφθόνως πηγάζουσιν". Τό 1459 ὁ Μωάμεθ Β' ὁ Πορθητής ἐπικύρωσε τήν Μονή στή Χριστιανή μυτριά του Μάρα Μπράνκοβιτς. Στά τέλη τοῦ 16ου αἰ. ἡ Μονή εἶχε 200 περίπου μοναχές. Τό 1661 τό Λείψανο κατατέθηκε σέ μαρμάρινη λάρνακα. Τό 1669 ὁ Γάλλος περιηγητής Ροβέρτος Dre, εἶδε τό Λείψανο στό Καθολικό τῆς Μονῆς. Σήμερα στή Μονή ὁσ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης, φυλάσσονται πολλά τῶν ὁστῶν τῆς Μυροβλύτιδος Ὁσίας, διότι τό ἀδιάφθορο Λείψανό της, ἄγνωστο πότε, διαλύθηκε (βλ. Συμ. Πασχαλίδη, "Ὁ Βίος τῆς Ὁσιομυροβλύτιδος Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ - Διήγηση περί τῆς Μεταθέσεως τοῦ Λειψάνου τῆς ὁσ. Θεοδώρας", 1991).
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 29η Αὐγούστου.
δοση τήν νύμφευσαν σέ ἡλικία μόλις 7 ἐτῶν. Ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα της λόγῳ τῶν πειρατικῶν ἐπιδρομῶν καί ἐγκαταστάθηκε μέ τήν οἰκογένειά της στή Θεσσαλονίκη. Ἀπέκτησε τρία παιδιά, ἀπό τά ὁποία ἐπέζησε μόνο τό ἕνα, ἡ Θεοπίστη, τήν ὁποία ἀφιέρωσε στή Μονή τοῦ ἁγ. Λουκᾶ, σέ ἡλικία μόλις 6 ἐτῶν! (Πρόκειται γιά τήν ὁσ. Θεοπίστη, τῆς ὁποίας ἡ μνήμη τιμᾶται τήν 29η Αὐγούστου, μαζί μέ ἐκείνη τῆς ὁσ. Θεοδώρας). Μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο στή Μονή τοῦ ἁγ. Στεφάνου, ὅπου ὑποτάχθηκε στή συγγενή της Γερόντισσα Ἄννα. Ἀσκήθηκε στή μονή 55 χρόνια, ἀπό τά ὁποία τά 15 στό ἴδιο κελλί μέ τήν θυγατέρα της ὁσ. Θεοπίστη, χωρίς νά συνομιλήσουν ποτέ!Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 892, σέ ἡλικία 80 ἐτῶν. Τό Λείψανό της τιμήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τά χαρίσματα τῶν ἰαμάτων καί τῆς μυροβλυσίας. Δέκα μήνες μετά τήν κοίμησή της τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, μετά ἀπό ἐμφανίσεις τῆς Ὁσίας στόν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Ἰωάννη, καί τοποθετήθηκε σέ λάρνακα μέ εἰδική ὀπή, ἀπ' ὅπου ἔρρεε τό θαυματουργό μῦρο! (Διασώθηκαν μέχρι τήν ἐποχή μας εἰδικά μικρά δοχεία γιά τήν μεταφορά του, τά λεγόμενα κουτρούβια).
Περίπου τό 1420 ἐπισκέφθηκε τήν Μονή (ἡ ὁποία ἤδη εἶχε πάρει τό ὄνομα τῆς ὁσ. Θεοδώρας), ὁ Ρώσος Διάκονος Ζωσιμᾶς, ὁ ὁποῖος "ἔμεινε ἔκπληκτός ἀπό τήν θέα τῶν Λειψάνων τῆς Ὁσίας, διότι φαινόταν σά νά ζοῦσε καί προσθέτει ὅτι τά ἐνδύματα τοῦ Λειψάνου ἦταν διαποτισμένα ἀπό τό μυρίπνοο ἔλαιο πού πήγαζε ἀπ' αὐτό"! (Δ. Β. Χιτρώφ, "Ρώσοι Προσκυνητές στήν Ἀνατολή", Γενεύη 1889, σελ. 208· στήν Γαλλική).
Τό 1430, μέ τήν Ὀθωμανική κατάκτηση, ἡ Μονή λεηλατήθηκε καί τό Λείψανο τεμαχίσθηκε. Διάφορα τμήματά του κατάφεραν κάποιοι πιστοί νά τά περισυλλέξουν, "ἅ καί εἰς ἑνός συναρμοσθέντα σώματος ὁλομέλειαν, θαυμάτων ἐνέργειαν καθ' ἑκάστην ἀφθόνως πηγάζουσιν". Τό 1459 ὁ Μωάμεθ Β' ὁ Πορθητής ἐπικύρωσε τήν Μονή στή Χριστιανή μυτριά του Μάρα Μπράνκοβιτς. Στά τέλη τοῦ 16ου αἰ. ἡ Μονή εἶχε 200 περίπου μοναχές. Τό 1661 τό Λείψανο κατατέθηκε σέ μαρμάρινη λάρνακα. Τό 1669 ὁ Γάλλος περιηγητής Ροβέρτος Dre, εἶδε τό Λείψανο στό Καθολικό τῆς Μονῆς. Σήμερα στή Μονή ὁσ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης, φυλάσσονται πολλά τῶν ὁστῶν τῆς Μυροβλύτιδος Ὁσίας, διότι τό ἀδιάφθορο Λείψανό της, ἄγνωστο πότε, διαλύθηκε (βλ. Συμ. Πασχαλίδη, "Ὁ Βίος τῆς Ὁσιομυροβλύτιδος Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ - Διήγηση περί τῆς Μεταθέσεως τοῦ Λειψάνου τῆς ὁσ. Θεοδώρας", 1991).
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 29η Αὐγούστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου