ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Τόν 17ο αἰ., ἀπό μοναχούς τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου πού ἄνοιγαν ἕναν τάφο (κοντά στό Παρεκκλήσιο τοῦ Τιμίου Προδρόμου), βρέθηκε τό ἀδιάφθορο Λείψανο μιᾶς νεαρῆς κόρης. Μία ἀργυρή ἐπιγραφή στό ξύλινο φέρετρο πληροφοροῦσε, ὅτι ἦταν ἡ "Πριγκίπισσα Ἰουλιανή Ὀλσάνσκυ, θυγατέρα τοῦ Πρίγκιπα Γρηγορίου Ὀλσάνσκυ", ἡ ὁποία "κοιμήθηκε παρθένος στό 16ο ἔτος ἀπό τήν γέννησή της". Τό Λείψανο, τό ὁποῖο ἔφερε κοσμήματα καί πολύτιμα ἐνδύματα, τοποθετήθηκε ἀπό τούς μοναχούς στό Ναό, χωρίς κανείς νά ἀσχοληθεῖ περισσότερο μέ αὐτό.
Ὅταν Μητροπολίτης Κιέβου ἦταν ὁ ἅγ. Πέτρος Μογγίλας (+ 1647), ἡ Ἁγία τοῦ ἐμφανίσθηκε σέ ὅραμα καί τοῦ εἶπε: "Γιατί, Πανιερώτατε, ἐπιτρέπεις νά δείχνουν τόση ἀσέβεια στό παρθενικό μου σῶμα; Ὁ Κύριος τό δόξασε μέ ἀφθαρσία, ἀλλά οἱ μοναχοί τῆς Λαύρας ἀπό ὀλιγοπιστία τό ἔχουν ἐγκαταλείψει σέ μία γωνία τῆς ἐκκλησίας καί δέν τοῦ ἀπονέμουν τήν τιμή πού πρέπει σέ Ἅγια Λείψανα. Ὥς πότε θά τό ἀνέχεσαι;" (Βλ. "Πατερικόν τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου", ἔκδοσις Μονῆς Παρακλήτου, 1990, σελ. 293).
Μετά τήν θαυμαστή αὐτή ἐμφάνιση ὁ Μητροπολίτης Πέτρος ἔδωσε ἐντολή νά κατασκευασθεῖ μία Λειψανοθήκη καί ὁ ἴδιος τοποθέτησε πανηγυρικά τό Λείψανο σέ περίοπτη θέση.
Μεταξύ τῶν θαυμάτων τῆς ἁγ. Ἰουλιανῆς ἀναφέρονται ὁ κακός θάνατος μέσα στό Ναό τοῦ αἱρετικοῦ Βασιλείου, ὁ ὁποῖος τόλμησε νά κλέψει ἕνα δακτυλίδι ἀπό τό ἄφθαρτο χέρι τῆς Ἁγίας (ὅταν Ἡγούμενος ἦταν ὁ Ἐλισσαῖος Πλετενέτσκυ) καί ἡ ἐμφάνισή της στόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ ἀρχιμ. Θεοδόσιο Σαφόνοβιτς, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀμελήσει νά προσκυνήσει τό Λείψανό της.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 6η Ἰουλίου καί τήν 10η Ὀκτωβρίου, κατά τήν Σύναξη τῶν Ἁγίων τῆς Βολυνίας.