ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ΗΓΕΜΟΝΑΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ (+ 1302)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Γεννήθηκε τό 1261 στό Βλαδιμήρ καί ἦταν γιός τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι καί τῆς δικαίας Βάσσας. Τό 1272 ἀνέλαβε τήν τότε ἀσήμαντη Ἡγεμονία τῆς Μόσχας, τῆς ὁποίας θεωρεῖται ἱδρυτής. Ἵδρυσε μεγάλη Μονή πρός τιμήν τοῦ προστάτου του ἁγ. Δανιήλ τοῦ Στυλίτου (Μονή Ντανίλωφ, ὅπου σήμερα ἡ ἕδρα τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, βλ. φωτό). Τό 1302 ἀσθένησε, ἔλαβε τό Μεγάλο καί Ἀγγελικό Σχῆμα καί ζήτησε νά ἐνταφιασθεῖ στή Μονή του. Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1303.
Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1652 ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας Νίκωνα καί μέ ἐντολή τοῦ Τσάρου Ἀλεξίου Μιχαήλοβιτς κατατέθηκε στό Ναό τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στή μονή του, ὅπου παρέμεινε μέχρι τό 1930. Κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἐπ. Νικολάου ὁ ὁποῖος τοῦ ἄλλαζε τά ἐνδύματα, "ἦταν ὁλοζώντανο". Τό 1930 οἱ Σοβιετικές Ἀρχές ἔκλεισαν τήν Μονή καί τό Λείψανο ἔμεινε κρυμμένο σέ κάποιο Παρεκκλήσιο, χάρις στίς προσπάθειες τοῦ Ἡγουμένου Τύχωνος. Τά ἴχνη τοῦ Λειψάνου χάθηκαν τό 1932. Τό 1988 ἡ Μονή ἐπιστράφηκε στήν Ἐκκλησία, τό Λείψανο βρέθηκε καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 4η Μαρτίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 30η Αὐγούστου.