ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ (+ 1622)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Γεννήθηκε στή Ζάκυνθο τό 1547, στήν ἀρχοντική οἰκογένεια τῶν Σιγούρων καί πῆρε μεγάλη μόρφωση. Τό 1568, σέ ἡλικία 21 ἐτῶν, μόνασε στή Μονή τῆς Ἀναφωνήτριας, στήν πατρίδα του. Διάκονος καί Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Κεφαλληνίας καί Ζακύνθου Φιλόθεο Λοβέρδο. Τό 1576 (ἤ 1577) ξεκίνησε γιά προσκύνημα στήν Ἀνατολή, στήν Ἀθήνα ὅμως τοῦ προτάθηκε ἀπό τόν Μητροπολίτη Νικάνορα νά ἀναλάβει τήν Ἀρχιεπισκοπή Αἰγίνης, πού εἶχε καταστραφεῖ τό 1537 ἀπό πειρατές. Χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἐλευθερίου (σήμερα Παρεκκλήσιο τῆς Μητροπόλεως Ἀθηνῶν).
Στήν Αἴγινα ἐγκαταστάθηκε στή σημερινή Παλαιόχωρα καί ποίμανε τό φοβισμένο καί διωγμένο μικρό ποίμνιό του μέχρι τό 1579, ὁπότε ἀσθένησε, παραιτήθηκε καί ἐπέστρεψε στήν Ζάκυνθο, γιά νά συνεχίσει τήν ἄσκησή του στήν Ἀναφωνήτρια. Τὀ 1580 διορίσθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη ΚΠόλεως Ἱερεμία Β' Χωρεπίσκοπος καί Πρόεδρος Ζακύνθου, θέση ἀπό τήν ὁποία ἐπίσης παραιτήθηκε - τό 1583 - γιά νά συνεχίσει τήν ἄσκησή του καί νά ὑπηρετήσει τόν λαό σάν ἁπλός ἐφημέριος.
Ὁ ἅγ. Διονύσιος ἔμεινε στήν Ἱστορία σάν "ὁ Ἅγιος τῆς συγγνώμης", διότι συγχώρησε, ἔκρυψε καί φυγάδευσε τόν δολοφόνο τοῦ ἀδελφοῦ του, πού πῆγε διωκόμενος νά ἐξομολογηθεῖ.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1622 - ἐλεημένος ἀπό τόν Θεό μέ τό χάρισμα τῶν θαυμάτων - καί ἐνταφιάσθηκε στή Μονή τῶν Στροφάδων, στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Γεωργίου, ὅπου σήμερα σώζεται ὁ τάφος του. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά ἀπό τήν Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς ΚΠόλεως τό 1703.
Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε τό 1625, "ὁλόκληρον, ἀκέραιον, ἀνελλιπές, μετά τῶν Ἀρχιερατικῶν αὐτοῦ ἐνδυμάτων, πνέον εὐωδίαν θαυμάσιον", μετά ἀπό "κατ' ὄναρ" ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου στόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς καί κατατέθηκε στό νάρθηκα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Θείας Μεταμορφώσεως.
Τό 1716 ὁ Τουρκικός στόλος πλέοντας πρός τήν Κέρκυρα, πέρασε ἀπό τίς Στροφάδες καί οἱ μοναχοί τῆς Μονῆς ἔκρυψαν τό Λείψανο σέ παραθαλάσσιο σπήλαιο. Κατά τήν ἐπιστροφή τους οἱ Τοῦρκοι, μετά τήν ἀποτυχία τους νά καταλάβουν τήν Κέρκυρα (λόγῳ τοῦ γνωστοῦ θαύματος τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος), ἀποβιβάσθηκαν στό νησί, συνέλλαβαν τόν Ἡγούμενο καί τούς μοναχούς καί τούς βασάνισαν νά ὁμολογήσουν τήν κρύπτη τῶν κειμηλίων καί τοῦ Λειψάνου. Οἱ Ὀθωμανοί πῆραν πράγματι τούς θησαυρούς, ἀλλά ἄφησαν τό Λείψανο, τέσσερεις ὅμως Χριστιανοί ναύτες ἀπέκοψαν τά χέρια τοῦ Ἁγίου, "χάριν εὐλογίας"! Τελικά τά τμήματα αὐτά τοῦ Λειψάνου ἀγοράσθηκαν ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Χίου Ἀγαθάγγελο καί τόν μ. Ἀκάκιο καί ἐπιστράφηκαν στή Μονή.
Τήν 24η Αὐγούστου 1716, τέσσερεις διασωθέντες Μοναχοί, μετέφεραν τό Λείψανο γιά ἀσφάλεια στήν πόλη τῆς Ζακύνθου. Σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ, σέ λαμπρό Ναό ὁ ὁποῖος οἰκοδομήθηκε στήν Παραλία τῆς Ἄμμου (σέ οἰκόπεδο τῆς Μονῆς Στροφάδων), κατατεθημένο σέ δύο λάρνακες, ἀπό τίς ὁποίες ἡ ἐσωτερική ἀργυρή (στήν φωτογραφία ἡ ἐξωτερική λάρνακα), ἐκτός ἀπό τήν δεξιά του ἡ ὁποία φυλάσσεται στή Μονή Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 17η Δεκεμβρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 24η Αὐγούστου.