ΟΣΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΘΕΩΣ ΡΥΑΚΟΣ (10ος αἰ.)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἔζησε στούς χρόνους τῶν Αὐτοκρατόρων Νικηφόρου Β' Φωκᾶ καί Ἰωάννη Α' Τσιμισκή. Μόνασε στήν περίφημη γιά τήν ἀσκητική της ἀκρίβεια Μονή τοῦ Σωτῆρος, τήν ἐπιλεγόμενη "τοῦ Βαθέος Ρύακος" (κοντά στά σημερινά Μουδανιά Μ. Ἀσίας), τῆς ὁποίας ἀναδείχθηκε Ἡγούμενος. Διακρίθηκε γιά τήν ἁγιότητα τοῦ βίου του καί τήν παρρησία του ἀπέναντι στούς ἄδικους Ἄρχοντες.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά στό Ἀργανθώνιο Ὄρος καί ἐνταφιάσθηκε ἐκεῖ. Ἕνα χρόνο μετά τήν κοίμησή του οἱ μοναχοί τῆς Μονῆς του ἀνακόμισαν τό Λείψανό του, τό ὁποῖο βρέθηκε "σῶον καί ὁλόκληρον καί γεμᾶτον ἀπό πνευματικήν εὐωδίαν", καί τό κατέθεσαν στό νάρθηκα τοῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς. Σήμερα, μετά τίς μεγάλες ἱστορικές περιπέτειες τῆς περιοχῆς, δέν ὑπάρχουν πληροφορίες γιά τήν τύχη του.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 27η Σεπτεμβρίου.