ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΑΝΤΑΟΥΤΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ (14ος -15ος αἰ.)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Καταγόταν ἀπό τό Ραντάουτς τῆς Μολδαβίας καί κατά τά τέλη τοῦ 15ου αἰ. ἔγινε ἡσυχαστής στά δάση τῆς περιοχῆς, ὅπου δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη καί τό μοναχικό ὄνομα Λαυρέντιος. Ἀσκούμενος χαριτώθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τά χαρίσματα τῶν θαυμάτων καί τῆς προοράσεως καί συγκέντρωσε γύρω του φιλόθεους μαθητές, μέ τούς ὁποίους ἵδρυσε ἡσυχαστική Σκήτη. Μεταξύ τῶν μαθητῶν του ὑπῆρξε ὁ ὅσ. Δανιήλ ὁ Ἡσυχαστής (+ 1496).
Μετά τήν ἵδρυσι τῆς Ἐπισκοπῆς Ραντάουτς, ὁ Ἡγεμόνας τῆς Μολδαβίας Ἀλέξανδρος ὁ Καλός πρότεινε τόν Ὅσιο γιά τόν Θρόνο. Ποίμανε τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ σύνεση καί τόν εὐεργέτησε μέ τήν ἁγιότητά του, ἀλλά φλεγόμενος ἀπό τόν πόθο τῆς ἡσυχίας παραιτήθηκε ἀπό τήν Ἐπισκοπή καί ἔγινε μεγαλόσχημος μοναχός μέ τό ὄνομα Λεόντιος.
Δέν εἶναι γνωστός ὁ χρόνος τοῦ θανάτου του, οὔτε ὁ χρόνος ἀνακομιδῆς τοῦ Λειψάνου του, τό ὁποῖο βρέθηκε ἀδιάφθορο καί κατατέθηκε στόν Ἐπισκοπικό Ναό τοῦ Ραντάουτς. Τό 1621 - 22 ὁ Οὐκρανός περιηγητής Θεολόγος Ἱερομόναχος Ζαχαρίας Κοπηνστένσκυ, ἔγραψε ὅτι "στό Ραντάουτς, στήν Ἐπισκοπή, ὁ ἅγ. Λαυρέντιος ὁ Θαυματουργός βρέθηκε μέ τό σῶμα ἀκέραιο". Στήν ἱστορική πορεία δέν εἶναι γνωστό τί ἀπέγινε τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου. Ἄλλοι δέχονται, ὅτι χάθηκε τό 1639 (ὅταν λεηλατήθηκε ὁ Ναός ἀπό τούς κατακτητές) καί ἄλλοι, ὅτι ἐνταφιάσθηκε στό Ναό τό 1783, γιά νά ἀσφαλισθεῖ.