ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (6ος αἰ.)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Εὐγενής γόνος τῆς Θεσσαλονίκης, μόνωσε νεώτατος στή Μονή τῶν Κουκουλιωτῶν, ὅπου ἐπιδόθηκε σέ μεγάλες ἀσκήσεις. Μιμούμενος τούς στυλίτες Ἁγίους, ἔμεινε τρία χρόνια ἀνεβασμένος σέ μία ἀμυγδαλιά!, προσευχόμενος μέ αὐστηρή νηστεία καί συνεχή ἀγρυπνία, ἐκτεθειμένος "εἰς τό καῦμα τοῦ θέρους καί τόν παγετόν τοῦ χειμῶνος".
Κοιμήθηκε εἰρηνικά στήν ΚΠολη, ὅπου τόν εἶχαν στείλει οἱ Θεσσαλονικεῖς, γιά νά ζητήσει ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Ἰουστινιανό, νά ἔχει ἡ Θεσσαλονίκη δικό της Ἔπαρχο (γιά τήν καλύτερη ἄμυνά της) καί νά μήν ὑπάγεται στόν Ἔπαρχο τοῦ Σιρμίου (πράγμα τό ὁποῖο πέτυχε). Τό ἀσκητικό σου σῶμα μεταφέρθηκε μέ τιμές στή Θεσσαλονίκη καί ἐνταφιάσθηκε στή Μονή του.
150 χρόνια μετά τήν κοίμησή του, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς καί ἔπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Σέργιος, ἀνακόμισε τό Λείψανό του ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό. Τό Λείψανο σύλησε καί μετέφερε στήν Ἰταλία, τό 1204, ὁ κατακτητής τῆς Θεσσαλονίκης Βονιφάτιος ὁ Μομφερατικός. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθήκες διαλύθηκε, τό 1978 πάντως ἀποδόθηκαν στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ἡ Κάρα τοῦ Ὁσίου καί ἀρκετά Λείψανά του, τά ὁποία ἔκτοτε φυλάσσονται στή Μονή ἁγ. Θεοδώρας. (Μητροπ. Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, "Ἡ ἐπανακομιδή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Δαβίδ εἰς τήν Θεσσαλονίκην (17η Ἰουλίου 1978)", 1979). Ἀκόμη, μέρος τοῦ Λειψάνου του "μετά δέρματος" φυλάσσεται στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους. Μέρος τῶν λοιπῶν Λειψάνων φυλάσσεται σέ ΡΚ Ναό τῆς Παβίας Ἰταλίας.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 26η Ἰουνίου.