ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ (+ 1860)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Ἕνας τῶν πλέον ἐμπνευσμένων Γερόντων τῆς Ὄπτινα, ἀνάστημα 
τοῦ Στάρετς Λεωνίδα (+ 1841). Ὁ κατά κόσμον Μιχαήλ γεννήθηκε τό 1788 στό χωριό Ζελεζνίκι τῆς Καλούγας, ἀπό γονεῖς εὐγενεῖς καί εὐσεβεῖς. Σέ ἡλικία 22 ἐτῶν καί ἐνῶ εἶχε τελειώσει τίς σπουδές του καί ἐργαζόταν στό ἐπαρχιακό θησαυροφυλάκιο, πῆγε γιά προσκύνημα στή Μονή τοῦ Πλοστσάνσκ καί ἔμεινε ἐκεῖ, γοητευμένος ἀπό τήν ἡσυχαστική ζωή τῶν μοναχῶν καί τήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου (μαθητοῦ τοῦ ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ), ὁ ὁποῖος τόν ἔφερε σέ ἐπαφή μέ τά Πατερικά κείμενα.
Μετά τήν κοίμηση τοῦ γ. Ἀθανασίου (+ 1825), ἦρθε στή Μονή ὁ Στάρετς Λεωνίδας. Τότε ἄρχισε ἡ πνευματική σχέση τῶν δύο ἀνδρῶν. Ὁ νεαρός π. Μακάριος προσκολήθηκε στόν Στάρετς καί τοῦ ἔκανε ἀδιάκριτη καί ἀπόλυτη ὑπακοή, μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Τό 1828 ὁ Στάρετς Λεωνίδας ἐγκαταστάθηκε στήν Ὄπτινα καί τό 1834 τόν ἀκολούθησε ὁ π. Μακάριος. Ἀπό τόν Ἡγούμενο τῆς Ὄπτινα Στάρετς Μωϋσῆ ὁρίσθηκε πνευματικός καί ἀργότερα Προϊστάμενος τῆς Σκήτης, τήν ὁποία ὀργάνωσε ὑλικά καί πνευματικά.
Ἡ φήμη του ὡς πνευματικοῦ καθοδηγητή ἔφθασε πολύ μακριά καί ἐκτός τῶν χιλιάδων ἐπιστολῶν πού λάμβανε, πολλοί ἦταν οἱ πιστοί πού ἔφθαναν προσωπικά γιά νά τόν συμβουλευθοῦν.
Τήν τελευταῖα δεκαπενταετία τῆς ζωῆς του, ἀσχολήθηκε μέ ἕνα ἔργο πολύ σημαντικό, τήν ἔκδοση φιλοκαλικῶν ἔργων τοῦ Μεγάλου Στάρετς ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Στό ἔργο αὐτό εἶχε τήν συμπαράσταση τοῦ ἐκδότου τοῦ Περιοδικοῦ "Ὁ Μοσχοβίτης" Ἰβάν Κιρεγέφσκυ καί τοῦ λογίου Μητροπολίτου Μόσχας ἁγ. Φιλαρέτου , ὁ ὁποῖος τό ἔθεσε ὑπό τήν προστασία του. Συνολικά ἐκδόθηκαν τότε 16 βιβλία.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1860. Ὅταν τό 1922 κοιμήθηκε ὁ Στάρετς Ἀνατόλιος ὁ Νεώτερος, κατά τόν ἐνταφιασμό του δίπλα στόν τάφο τοῦ ὁσ. Μακαρίου, "συμπτωματικά ἄνοιξε ὁ τάφος τοῦ τελευταίου, ἀπ' ὅπου ἀναδύθηκε μία δυνατή εὐωδία πού γέμισε τήν ἀτμόσφαιρα. Τό σῶμα του βρέθηκε ἄφθαρτο. Τότε ὅμως ὁ ἄνεμος τῆς ἀθεϊας κατέστρεφε τά πάντα στή Ρωσία κι οἱ ὑπάρχοντες Πατέρες τῆς Ὄπτινα βιάστηκαν νά τό ξαναθάψουν, ὡσότου ἔρθουν καλλίτερες μέρες, ὁπότε τά Λείψανά του θά μποροῦν νά ἀποκαλυφθοῦν ἐπίσημα καί νά δοθοῦν σέ κοινή προσκύνηση" (Π. Μπότση, "Πατερικό τῆς Ὄπτινα", σελ. 95 - 96).
τοῦ Στάρετς Λεωνίδα (+ 1841). Ὁ κατά κόσμον Μιχαήλ γεννήθηκε τό 1788 στό χωριό Ζελεζνίκι τῆς Καλούγας, ἀπό γονεῖς εὐγενεῖς καί εὐσεβεῖς. Σέ ἡλικία 22 ἐτῶν καί ἐνῶ εἶχε τελειώσει τίς σπουδές του καί ἐργαζόταν στό ἐπαρχιακό θησαυροφυλάκιο, πῆγε γιά προσκύνημα στή Μονή τοῦ Πλοστσάνσκ καί ἔμεινε ἐκεῖ, γοητευμένος ἀπό τήν ἡσυχαστική ζωή τῶν μοναχῶν καί τήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου (μαθητοῦ τοῦ ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ), ὁ ὁποῖος τόν ἔφερε σέ ἐπαφή μέ τά Πατερικά κείμενα.Μετά τήν κοίμηση τοῦ γ. Ἀθανασίου (+ 1825), ἦρθε στή Μονή ὁ Στάρετς Λεωνίδας. Τότε ἄρχισε ἡ πνευματική σχέση τῶν δύο ἀνδρῶν. Ὁ νεαρός π. Μακάριος προσκολήθηκε στόν Στάρετς καί τοῦ ἔκανε ἀδιάκριτη καί ἀπόλυτη ὑπακοή, μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Τό 1828 ὁ Στάρετς Λεωνίδας ἐγκαταστάθηκε στήν Ὄπτινα καί τό 1834 τόν ἀκολούθησε ὁ π. Μακάριος. Ἀπό τόν Ἡγούμενο τῆς Ὄπτινα Στάρετς Μωϋσῆ ὁρίσθηκε πνευματικός καί ἀργότερα Προϊστάμενος τῆς Σκήτης, τήν ὁποία ὀργάνωσε ὑλικά καί πνευματικά.
Ἡ φήμη του ὡς πνευματικοῦ καθοδηγητή ἔφθασε πολύ μακριά καί ἐκτός τῶν χιλιάδων ἐπιστολῶν πού λάμβανε, πολλοί ἦταν οἱ πιστοί πού ἔφθαναν προσωπικά γιά νά τόν συμβουλευθοῦν.
Τήν τελευταῖα δεκαπενταετία τῆς ζωῆς του, ἀσχολήθηκε μέ ἕνα ἔργο πολύ σημαντικό, τήν ἔκδοση φιλοκαλικῶν ἔργων τοῦ Μεγάλου Στάρετς ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Στό ἔργο αὐτό εἶχε τήν συμπαράσταση τοῦ ἐκδότου τοῦ Περιοδικοῦ "Ὁ Μοσχοβίτης" Ἰβάν Κιρεγέφσκυ καί τοῦ λογίου Μητροπολίτου Μόσχας ἁγ. Φιλαρέτου , ὁ ὁποῖος τό ἔθεσε ὑπό τήν προστασία του. Συνολικά ἐκδόθηκαν τότε 16 βιβλία.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1860. Ὅταν τό 1922 κοιμήθηκε ὁ Στάρετς Ἀνατόλιος ὁ Νεώτερος, κατά τόν ἐνταφιασμό του δίπλα στόν τάφο τοῦ ὁσ. Μακαρίου, "συμπτωματικά ἄνοιξε ὁ τάφος τοῦ τελευταίου, ἀπ' ὅπου ἀναδύθηκε μία δυνατή εὐωδία πού γέμισε τήν ἀτμόσφαιρα. Τό σῶμα του βρέθηκε ἄφθαρτο. Τότε ὅμως ὁ ἄνεμος τῆς ἀθεϊας κατέστρεφε τά πάντα στή Ρωσία κι οἱ ὑπάρχοντες Πατέρες τῆς Ὄπτινα βιάστηκαν νά τό ξαναθάψουν, ὡσότου ἔρθουν καλλίτερες μέρες, ὁπότε τά Λείψανά του θά μποροῦν νά ἀποκαλυφθοῦν ἐπίσημα καί νά δοθοῦν σέ κοινή προσκύνηση" (Π. Μπότση, "Πατερικό τῆς Ὄπτινα", σελ. 95 - 96).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου