ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΕΦ ΡΩΣΙΑΣ (+ 1678)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Μία τῶν μεγαλυτέρων μον
αστικῶν μορφῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Γεννήθηκε στή Βολυνία τό 1605, στήν ἀρχοντική οἰκογένεια τῶν Τοκάρεφσκυ. Ἀπό τό 1614 μέχρι τό 1620, σπούδασε στή Μονή Κοιμ. Θεοτόκου Ὀβρούσκ καί ἐκεῖ ἔγινε μοναχός, μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του. Τό 1625 ἐγκαταστάθηκε μέ εὐλογία στή Μονή Κουπιατίσκ, ὅπου τό 1630 χειροτονήθηκε Διάκονος καί τό 1632 Πρεσβύτερος. Τό 1637 πῆγε μέ ἀποστολή τῆς Μονῆς του στό Μητροπολίτη Κιέβου Πέτρο Μογίλα, ὁ ὁποῖος ἐκτιμῶντας τό ἦθος του ἀρχικά τόν διόρισε ὑπεύθυνο τῆς φιλανθρωπίας στή Μητρόπολή του καί στή συνέχεια - τό 1638 - Ἡγούμενο τῆς Μονῆς τῆς Ἀναστάσεως στό Γκοροντέσκ. Ὅταν τό 1642 ἡ Μονή καταλήφθηκε ἀπό τούς Οὐνίτες, ἐξελέγη Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Κουπιατίσκ. Κατά τήν περίοδο 1655 - 57 ἡγουμένευσε στή Μονή Πίνσκ. Τελικά ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἰωσήφ διορίσθηκε Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Κάνεφ.
Ὁ ὅσ. Μακάριος γιά διάστημα 30 ἐτῶν ὑπῆρξε σοβαρός ἀντίπαλος τῆς Οὐνίας, τῆς Λατινο - Πολωνικῆς προπαγάνδας καί τῶν προσηλυτιστικῶν δραστηριοτήτων τῶν Δομινικανῶν.
Τό 1678 φονεύθηκε ἀπό Ὀθωμανούς ἐπιδρομεῖς. Τό Λείψανό του κατατέθηκε στό Ναό τῆς Μονῆς του γιά νά κηδευθεῖ καί ἐνῶ ὁ Ναός πυρπολήθηκε ἀπό τούς εἰσβολεῖς, τό Λείψανο ἔμεινε ἄθικτο! Ἐνταφιάσθηκε τήν 8η Σεπτεμβρίου 1678 καί μετά θάνατον ἀναδείχθηκε θαυματουργός.
Τό 1688 τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί μεταφέρθηκε στό Περεγιασλάβλ. Τό 1713 κατατέθηκε στό νεόδμητο Ναό τοῦ Μιχαήλοβσκ καί τό 1786 στή Μονή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Περεγιασλάβλ. Κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, οἱ ἐπαναστάτες σεβάσθηκαν τό Λείψανο, τό ὁποῖο τό 1942 μεταφέρθηκε στό Ναό Ἁγίας Τριάδος, στήν πόλη Χερκάς, καί τό 1965 στό Ναό Γενν. Θεοτόκου τῆς ἰδίας πόλεως, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Τιμᾶται τήν 7η Σεπτεμβρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 13η Μαϊου.
αστικῶν μορφῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Γεννήθηκε στή Βολυνία τό 1605, στήν ἀρχοντική οἰκογένεια τῶν Τοκάρεφσκυ. Ἀπό τό 1614 μέχρι τό 1620, σπούδασε στή Μονή Κοιμ. Θεοτόκου Ὀβρούσκ καί ἐκεῖ ἔγινε μοναχός, μετά τόν θάνατο τῶν γονέων του. Τό 1625 ἐγκαταστάθηκε μέ εὐλογία στή Μονή Κουπιατίσκ, ὅπου τό 1630 χειροτονήθηκε Διάκονος καί τό 1632 Πρεσβύτερος. Τό 1637 πῆγε μέ ἀποστολή τῆς Μονῆς του στό Μητροπολίτη Κιέβου Πέτρο Μογίλα, ὁ ὁποῖος ἐκτιμῶντας τό ἦθος του ἀρχικά τόν διόρισε ὑπεύθυνο τῆς φιλανθρωπίας στή Μητρόπολή του καί στή συνέχεια - τό 1638 - Ἡγούμενο τῆς Μονῆς τῆς Ἀναστάσεως στό Γκοροντέσκ. Ὅταν τό 1642 ἡ Μονή καταλήφθηκε ἀπό τούς Οὐνίτες, ἐξελέγη Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Κουπιατίσκ. Κατά τήν περίοδο 1655 - 57 ἡγουμένευσε στή Μονή Πίνσκ. Τελικά ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἰωσήφ διορίσθηκε Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Κάνεφ.Ὁ ὅσ. Μακάριος γιά διάστημα 30 ἐτῶν ὑπῆρξε σοβαρός ἀντίπαλος τῆς Οὐνίας, τῆς Λατινο - Πολωνικῆς προπαγάνδας καί τῶν προσηλυτιστικῶν δραστηριοτήτων τῶν Δομινικανῶν.
Τό 1678 φονεύθηκε ἀπό Ὀθωμανούς ἐπιδρομεῖς. Τό Λείψανό του κατατέθηκε στό Ναό τῆς Μονῆς του γιά νά κηδευθεῖ καί ἐνῶ ὁ Ναός πυρπολήθηκε ἀπό τούς εἰσβολεῖς, τό Λείψανο ἔμεινε ἄθικτο! Ἐνταφιάσθηκε τήν 8η Σεπτεμβρίου 1678 καί μετά θάνατον ἀναδείχθηκε θαυματουργός.
Τό 1688 τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί μεταφέρθηκε στό Περεγιασλάβλ. Τό 1713 κατατέθηκε στό νεόδμητο Ναό τοῦ Μιχαήλοβσκ καί τό 1786 στή Μονή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Περεγιασλάβλ. Κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, οἱ ἐπαναστάτες σεβάσθηκαν τό Λείψανο, τό ὁποῖο τό 1942 μεταφέρθηκε στό Ναό Ἁγίας Τριάδος, στήν πόλη Χερκάς, καί τό 1965 στό Ναό Γενν. Θεοτόκου τῆς ἰδίας πόλεως, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Τιμᾶται τήν 7η Σεπτεμβρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 13η Μαϊου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου