ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΟΣΧΑΣ (+ 1612)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Πρωθιεράρχη
ς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 1606 μέχρι τό 1612, κατά τήν λεγόμενη Περίοδο τῶν Ταραχῶν, ἡ ὁποία ἀκολούθησε τό τέλος τῆς Δυναστείας τῶν Ρούρικ (860 - 1610). Κατά τόν λόγιο Μοναχό τῶν Κατακομβῶν Ἐπιφάνιο (Τσέρνωφ, + 1994), "ἦταν ἕνας ἠρωϊκός Ἱεράρχης πού ἔσωσε τό γόητρο τοῦ Ρωσικοῦ Κράτους, ἀπό τήν ἄσχημη κατάσταση στήν ὁποία εἶχε περιπέσει".
Ἦταν ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ ἁγ. Νικολάου Καζάν, κατά τήν Εὕρεση τῆς ὁμωνύμου Εἰκόνος τῆς Παναγίας (1579). Τό 1582 ἀναδείχθηκε Ἀρχιμανδρίτης τῆς Μονῆς Μεταμ. Σωτῆρος Καζάν καί τό 1589 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ ἕδρα τοῦ Καζάν προήχθη σέ Μητρόπολη. Τό 1594 ἔγραψε τά σχετικά μέ τήν Εὕρεση τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας καί τό 1591 βάπτισε μέρος τοῦ Μωαμεθανικοῦ Ταταρικοῦ πληθυσμοῦ. Τό 1592 μετέφερε ἀπό τήν Μόσχα στό Καζάν τά Λείψανα τοῦ β' Ἀρχιεπισκόπου τῆς πόλεως ἁγ. Γερμανοῦ καί τά κατέθεσε στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου, μέ εὐλογία τοῦ Πατριάρχου ἁγ. Ἰώβ (1589 - 1605). Τό 1595 ἀνακόμισε τά ἀδιάφθορα Λείψανα τοῦ ἁγ. Γουρία α' Ἀρχιεπισκόπου Καζάν καί τοῦ ἁγ. Βαρσανουφίου Ἐπισκόπου Τβέρ.
Πατριάρχης Ρωσίας ἀναδείχθηκε τό 1606. Γιά νά διδάξει τήν ταπείνωση, μπῆκε στή Μόσχα "καθήμενος ἐπί ὄνου"! Τελειώθηκε μαρτυρικά στή φυλακή, ἀπό τίς κακουχίες καί τήν ἀσιτία, τήν 17η Φεβρουαρίου 1612. Τόν εἶχαν φυλακίσει γιά τήν ἐθνική του δράση οἱ κατακτητές Παπικοί Πολωνοί καί ἀρνησιπάτριδες Βογιάροι συνεργάτες τους. Δέν πρόλαβε νά δεῖ τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μόσχας ἀπό τίς πατριωτικές δυνάμεις τοῦ Πρίγκιπα Ποζάσκυ, ἄν καί ἐργάσθηκε γιά τόν σκοπό αὐτό καί δίκαια θεωρεῖται "ὁ Πατέρας τῆς Ἀπελευθέρωσης".
Ἀναδείχθηκε "μετά θάνατον" θαυματουργός. Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1662 καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό Κρεμλίνο, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 17η Φεβρουαρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 12η Μαϊου.
ς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 1606 μέχρι τό 1612, κατά τήν λεγόμενη Περίοδο τῶν Ταραχῶν, ἡ ὁποία ἀκολούθησε τό τέλος τῆς Δυναστείας τῶν Ρούρικ (860 - 1610). Κατά τόν λόγιο Μοναχό τῶν Κατακομβῶν Ἐπιφάνιο (Τσέρνωφ, + 1994), "ἦταν ἕνας ἠρωϊκός Ἱεράρχης πού ἔσωσε τό γόητρο τοῦ Ρωσικοῦ Κράτους, ἀπό τήν ἄσχημη κατάσταση στήν ὁποία εἶχε περιπέσει".Ἦταν ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ ἁγ. Νικολάου Καζάν, κατά τήν Εὕρεση τῆς ὁμωνύμου Εἰκόνος τῆς Παναγίας (1579). Τό 1582 ἀναδείχθηκε Ἀρχιμανδρίτης τῆς Μονῆς Μεταμ. Σωτῆρος Καζάν καί τό 1589 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ ἕδρα τοῦ Καζάν προήχθη σέ Μητρόπολη. Τό 1594 ἔγραψε τά σχετικά μέ τήν Εὕρεση τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας καί τό 1591 βάπτισε μέρος τοῦ Μωαμεθανικοῦ Ταταρικοῦ πληθυσμοῦ. Τό 1592 μετέφερε ἀπό τήν Μόσχα στό Καζάν τά Λείψανα τοῦ β' Ἀρχιεπισκόπου τῆς πόλεως ἁγ. Γερμανοῦ καί τά κατέθεσε στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου, μέ εὐλογία τοῦ Πατριάρχου ἁγ. Ἰώβ (1589 - 1605). Τό 1595 ἀνακόμισε τά ἀδιάφθορα Λείψανα τοῦ ἁγ. Γουρία α' Ἀρχιεπισκόπου Καζάν καί τοῦ ἁγ. Βαρσανουφίου Ἐπισκόπου Τβέρ.
Πατριάρχης Ρωσίας ἀναδείχθηκε τό 1606. Γιά νά διδάξει τήν ταπείνωση, μπῆκε στή Μόσχα "καθήμενος ἐπί ὄνου"! Τελειώθηκε μαρτυρικά στή φυλακή, ἀπό τίς κακουχίες καί τήν ἀσιτία, τήν 17η Φεβρουαρίου 1612. Τόν εἶχαν φυλακίσει γιά τήν ἐθνική του δράση οἱ κατακτητές Παπικοί Πολωνοί καί ἀρνησιπάτριδες Βογιάροι συνεργάτες τους. Δέν πρόλαβε νά δεῖ τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μόσχας ἀπό τίς πατριωτικές δυνάμεις τοῦ Πρίγκιπα Ποζάσκυ, ἄν καί ἐργάσθηκε γιά τόν σκοπό αὐτό καί δίκαια θεωρεῖται "ὁ Πατέρας τῆς Ἀπελευθέρωσης".
Ἀναδείχθηκε "μετά θάνατον" θαυματουργός. Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1662 καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στό Κρεμλίνο, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 17η Φεβρουαρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 12η Μαϊου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου