ΑΓΙΟΣ ΜΩΫΣΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ ΡΩΣΙΑΣ (+ 1362)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τήν ὁμώνυμη σειρά τοῦ Καθηγητοῦ Ἁντ. Μάρκου).

Ὁ κατά κόσμον Μητροφάνης γεννήθηκε στό Νόβγκοροντ καί νέος ἔφυγε κρυφά καί ἔγινε μοναχός στή Μονή τοῦ Σωτῆρος στό Τβέρ. Ὅταν οἱ γονεῖς του ἀνακάλυψαν τό τόπο καταφυγῆς του, ἀναγκάσθηκε νά κοινοβιάσει στή Μονή Κολμώφ, κοντά στό Νόβγκοροντ. Ἐκεῖ δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη, ἐνῶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε Ἀρχιμανδρίτης τῆς Μονῆς Γιούριεφ.
Τό 1325 διαδέχθηκε τόν Ἀρχιεπίσκοπο Δαβίδ στό Θρόνο τοῦ Νόβγκοροντ, ἀλλά τό 1330 ἀναγκάσθηκε νά ἀποσυρθεῖ - λόγῳ σκανδάλων - στή Μονή Κολμώφ. Ἵδρυσε στή Ντερεβινίτσα τήν Μονή τῆς Ἀναστάσεως καί ἡσύχασε ἐκεῖ 22 χρόνια. Τό 1352 ἐπανῆλθε στήν ἕδρα του. Ὑπῆρξε μεγάλος Ἱεράρχης. Ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως ἅγ. Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, σέ ἔνδειξη ἐκτιμήσεως πρός τό πρόσωπο καί τό ἔργο του, τοῦ ἐπέτρεψε νά φέρει φελόνιο μέ πολυσταύρια (μάλιστα τοῦ ἔστειλε ἕνα σάν Πατριαρχική εὐλογία) καί νά διοικεῖ μέ αὐτονομία τήν Ἀρχιεπισκοπή του. Ἵδρυσε τρεῖς Μονές καί ἔκτισε πέτρινο Ναό πρός τιμήν τῆς Κοιμ. Θεοτόκου στή Βαλάτοβα. Τό 1359 ἀσθένησε καί ἀποσύρθηκε στή Μονή τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ στό Σκοροντώβσκ (τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει). Κοιμήθηκε ἐκεῖ εἰρηνικά τό 1362.
Τό 1686 τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφορο. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, δέν ὑπάρχουν πληροφορίες γιά τήν τύχη του.
Τιμᾶται τήν 25η Ἰανουαρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 19η Ἀπριλίου.