ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΑΡΚΟΒΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ (+ 1840)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἦταν γόνος ἐπιφανοῦς - πλήν πτωχῆς - οἰκογενείας τῆς Πολτάβας καί μεγάλωσε ὀρφανός ἀπό πατέρα. Σπούδασε στή Θεολογική Ἀκαδημία τῆς Πετρουπόλεως καί ἀκολούθησε ἐκκλησιαστική καί ταυτόχρονα ἀκαδημαϊκή σταδιοδρομία. Ὑπηρέτησε σάν Ἔφορος τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Κιέβου καί Πρύτανης τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς τοῦ Μογκίλεβ. Τό 1820 ἔγινε μοναχός καί στή συνέχεια Ἀρχιμανδρίτης τῆς Μονῆς Κουτένσκυ τοῦ Μογκίλεφ καί τῆς Μονῆς Σωτῆρος τοῦ Πσκώφ. Τό 1824 διορίσθηκε Ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Μπάρσκυ τοῦ Κιέβου καί Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας τῆς πόλεως. Τό 1826 χειροτονήθηκε βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Μητροπόλεως Κιέβου καί τό 1828 μετατέθηκε στήν Ἐπισκοπή Πέρμ, ὅπου ἵδρυσε Ἱερατική Σχολή καί ἐνδιαφέρθηκε γιά τούς Κληρικούς πού προέρχονταν ἀπό τά κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Τό 1831 ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Ἰρκούτσκ καί τό 1835 μετατέθηκε στό Χάρκοβο. Οἱ ποιμαντικές του ἱκανότητες, ἡ ἀκτινοβολία τῶν ἀρετῶν του, ἡ ἀσκητική του αὐστηρότητα, ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή του καί τά χαρίσματα τῆς διορατικότητος καί τῶν θαυμάτων, ἔφεραν στή θεογνωσία πολλούς ἀνθρώπους καί στήριξαν στήν πίστη ἕνα ἐξαιρετικά μεγάλο ποίμνιο.
Κοιμήθηκε τό 1840 μετά ἀπό ἐπώδυνη ἀσθένεια καί ἐνταφιάσθηκε στήν κρύπτη τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σκέπης Χαρκόβου. Ὁ τάφος του ἀναδείχθηκε πηγή θαυματουργικῶν ἰάσεων καί τόπος προσκυνήματος. Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1948 καί μεταφέρθηκε στόν κυρίως Ναό, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 12η Φεβρουαρίου.