ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ (4ος αἰ.)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Γεννήθ
ηκε στή Ρώμη καί ἦταν κόρη πατρικίου. Τήν διέκρινε σωματική ὀμορφιά, ἦθος, μόρφωση καί σωφροσύνη. Ἐνῶ ὁ πατέρας της τήν νύμφευσε μέ τόν εἰδωλολάτρη Ποπλίονα, ἐκείνη ζοῦσε ζωή ἐνάρετη, διαμοίραζε τόν πλοῦτο της στούς πτωχούς καί στήριζε στήν πίστη τούς Μάρτυρες. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά γίνει ὁ σύζυγος ἐχθρός της, κατά τό Εὐαγγελικό, "ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ" (Ματθ. 10, 36). Μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της ἀπό τούς Πέρσες (στούς ὁποίους ὁ Διοκλητιανός τόν εἶχε στείλει πρεσβευτή), ἡ Ἁγία ἔμεινε ἐλεύθερη, "ἐτέλει δέ ἀνεμποδίστως ὅσα ἐβούλετο, χαρίζουσα εἰς τούς πτωχούς τά ὑπάρχοντά της καί παρακινοῦσα τούς Ἁγίους Μάρτυρας νά ὑπομένουν ἀνδρείως τά κολαστήρια".
Δάσκαλος τῆς Ἁγίας στή Χριστιανική Πϊστη ἦταν ὁ Μάρτυρας Χρυσόγονος, ὁ ὁποῖος καί τῆς προφήτευσε τόν κακό θάνατο τοῦ συζύγου της, ἐπειδή δέ ἐνθάρρυνε τούς Μάρτυρες στήν ὁμολογία τους, μέ διαταγή τοῦ Διοκλητιανοῦ τόν μετέφεραν στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅπου - ἀρνούμενος νά θυσιάσει στούς ψευδοθεούς - ἀποκεφαλίστηκε. Τήν τιμία του Κάρα μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη βρῆκε ὁ ἐνάρετος Πρεσβύτερος Ζωϊλος, ὁ ὁποῖος ζοῦσε ἐρημητικά μαζί μέ τίς Παρθενομάρτυρες Ἀγάπη, Χιονία καί Εἰρήνη (μν. 16η Ἀπριλίου). Τριάντα ἡμέρες μετά τήν εὕρεση τῆς Κάρας, ἐμφανίστηκε σ' αὐτόν ὁ μ. Χρυσόγονος καί τοῦ προεῖπε γιά τό ἐπικείμενο μαρτύριο τῶν Τριῶν Παρθένων, γιά τόν ἐρχομό τῆς ἁγ. Ἀναστασίας, καθώς καί γιά τόν δικό του θάνατο (πράγματι κοιμήθηκε εἰρηνικά, μετά τήν θεία αὐτή ἀποκάλυψη).
Ἡ ἁγ. Ἀναστασία συνόδευσε τίς τρεῖς Παρθενομάρτυρες στό μαρτύριό τους καί ἐνταφίασε τά τίμιά τους Λείψανα, αὐτό ὅμως προκάλεσε καί τήν δική της σύλληψη ἀπό τόν διώκτη Σισίνιο, ὁ ὁποῖος τήν φυλάκισε, ἀλλά "δεινῶς βασανιζόμενος κακῶς ἐξέψυξεν". Μετά τήν διάσωσή της ἀπό τόν θάνατο ἡ Ἁγία ἦρθε "εἰς ἄλλην χώραν" καί ἐνθάρρυνε στό μαρτύριο τήν Μάρτυρα Θεοδότη καί τά δύο παιδιά της πού μαρτύρησαν ἀπό τόν Κόμητα Λευκάδιο.
Ἡ ἁγ. Ἀναστασία τελειώθηκε στήν πυρά, βασανιζόμενη ἀπό τόν Ἔπαρχο τοῦ Ἰλλυρικοῦ (ὑποβλήθηκε στό μαρτύριο τῆς πείνας καί διασώθηκε ἀπό πνιγμό στήν θάλασσα καί ἀπό διάφορα δηλητήρια· γιά τόν λόγο αὐτό πῆρε ἀπό τόν θεό τό χάρισμα τῆς προστασίας ἀπό δηλητήρια καί ἀπό τήν Ἐκκλησία τήν προσωνυμία τῆς Φαρμακολύτριας). Τό Λείψανό της ἐνταφίασε ἡ Ἀπολλωνία, "γυναῖκα τό γένος ἐπίσημος".
Ἀπό τά Λείψανα τῆς ἁγ. Ἀναστασίας σώζονται: Ἕνα δάκτυλο χεριοῦ μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους (ἀπό αὐτο προκύπτει, ὅτι τό Λείψανό της διατηρήθηκε μερικῶς ἤ ὁλικῶς ἀδιάφθορο), μέρος Κάρας στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους, μέρος Κάρας καί ἕνας τῶν ποδῶν στήν πρός τιμήν της Μονή Βασιλικῶν Χαλκιδικῆς, ἡ δεξιά της καί μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, μία τῶν χειρῶν της στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου καί ἀπότμημα τῶν Λειψάνων της στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 22α Δεκεμβρίου.
ηκε στή Ρώμη καί ἦταν κόρη πατρικίου. Τήν διέκρινε σωματική ὀμορφιά, ἦθος, μόρφωση καί σωφροσύνη. Ἐνῶ ὁ πατέρας της τήν νύμφευσε μέ τόν εἰδωλολάτρη Ποπλίονα, ἐκείνη ζοῦσε ζωή ἐνάρετη, διαμοίραζε τόν πλοῦτο της στούς πτωχούς καί στήριζε στήν πίστη τούς Μάρτυρες. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά γίνει ὁ σύζυγος ἐχθρός της, κατά τό Εὐαγγελικό, "ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ" (Ματθ. 10, 36). Μετά τόν θάνατο τοῦ συζύγου της ἀπό τούς Πέρσες (στούς ὁποίους ὁ Διοκλητιανός τόν εἶχε στείλει πρεσβευτή), ἡ Ἁγία ἔμεινε ἐλεύθερη, "ἐτέλει δέ ἀνεμποδίστως ὅσα ἐβούλετο, χαρίζουσα εἰς τούς πτωχούς τά ὑπάρχοντά της καί παρακινοῦσα τούς Ἁγίους Μάρτυρας νά ὑπομένουν ἀνδρείως τά κολαστήρια".Δάσκαλος τῆς Ἁγίας στή Χριστιανική Πϊστη ἦταν ὁ Μάρτυρας Χρυσόγονος, ὁ ὁποῖος καί τῆς προφήτευσε τόν κακό θάνατο τοῦ συζύγου της, ἐπειδή δέ ἐνθάρρυνε τούς Μάρτυρες στήν ὁμολογία τους, μέ διαταγή τοῦ Διοκλητιανοῦ τόν μετέφεραν στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅπου - ἀρνούμενος νά θυσιάσει στούς ψευδοθεούς - ἀποκεφαλίστηκε. Τήν τιμία του Κάρα μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη βρῆκε ὁ ἐνάρετος Πρεσβύτερος Ζωϊλος, ὁ ὁποῖος ζοῦσε ἐρημητικά μαζί μέ τίς Παρθενομάρτυρες Ἀγάπη, Χιονία καί Εἰρήνη (μν. 16η Ἀπριλίου). Τριάντα ἡμέρες μετά τήν εὕρεση τῆς Κάρας, ἐμφανίστηκε σ' αὐτόν ὁ μ. Χρυσόγονος καί τοῦ προεῖπε γιά τό ἐπικείμενο μαρτύριο τῶν Τριῶν Παρθένων, γιά τόν ἐρχομό τῆς ἁγ. Ἀναστασίας, καθώς καί γιά τόν δικό του θάνατο (πράγματι κοιμήθηκε εἰρηνικά, μετά τήν θεία αὐτή ἀποκάλυψη).
Ἡ ἁγ. Ἀναστασία συνόδευσε τίς τρεῖς Παρθενομάρτυρες στό μαρτύριό τους καί ἐνταφίασε τά τίμιά τους Λείψανα, αὐτό ὅμως προκάλεσε καί τήν δική της σύλληψη ἀπό τόν διώκτη Σισίνιο, ὁ ὁποῖος τήν φυλάκισε, ἀλλά "δεινῶς βασανιζόμενος κακῶς ἐξέψυξεν". Μετά τήν διάσωσή της ἀπό τόν θάνατο ἡ Ἁγία ἦρθε "εἰς ἄλλην χώραν" καί ἐνθάρρυνε στό μαρτύριο τήν Μάρτυρα Θεοδότη καί τά δύο παιδιά της πού μαρτύρησαν ἀπό τόν Κόμητα Λευκάδιο.
Ἡ ἁγ. Ἀναστασία τελειώθηκε στήν πυρά, βασανιζόμενη ἀπό τόν Ἔπαρχο τοῦ Ἰλλυρικοῦ (ὑποβλήθηκε στό μαρτύριο τῆς πείνας καί διασώθηκε ἀπό πνιγμό στήν θάλασσα καί ἀπό διάφορα δηλητήρια· γιά τόν λόγο αὐτό πῆρε ἀπό τόν θεό τό χάρισμα τῆς προστασίας ἀπό δηλητήρια καί ἀπό τήν Ἐκκλησία τήν προσωνυμία τῆς Φαρμακολύτριας). Τό Λείψανό της ἐνταφίασε ἡ Ἀπολλωνία, "γυναῖκα τό γένος ἐπίσημος".
Ἀπό τά Λείψανα τῆς ἁγ. Ἀναστασίας σώζονται: Ἕνα δάκτυλο χεριοῦ μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους (ἀπό αὐτο προκύπτει, ὅτι τό Λείψανό της διατηρήθηκε μερικῶς ἤ ὁλικῶς ἀδιάφθορο), μέρος Κάρας στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους, μέρος Κάρας καί ἕνας τῶν ποδῶν στήν πρός τιμήν της Μονή Βασιλικῶν Χαλκιδικῆς, ἡ δεξιά της καί μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, μία τῶν χειρῶν της στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου καί ἀπότμημα τῶν Λειψάνων της στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 22α Δεκεμβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου