ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΕΒΣΚΙ (+ 1263)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).
Πρόμ
αχος τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἡγεμόνας τοῦ Νόβγκοροντ, κατά τήν κρίσιμη περίοδο 1240 - 1242, κατά τήν ὁποία - μέ τήν ἔγκριση τοῦ Πάπα Ἰννοκέντιου Δ' - ὁ Γερμανός εὐπατρίδης Μπίργκερ ξεκίνησε Σταυροφορία κατά τῶν Ὀρθοδόξων Ρώσων, οἱ ὁποῖοι σχεδόν στό σύνολό τους ἦσαν κάτω ἀπό Ταταρική κατοχή.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν ἀπ' εὐθείας ἀπόγονος τοῦ Μεγάλου Ἡγεμόνα τοῦ Κιέβου Βλαδιμήρου τοῦ Μονομάχου. Ἀντιμετώπισε τούς εἰσβολεῖς στόν ποταμό Νέβα, διακηρύσσοντας ὅτι "ὁ Θεός βρίσκεται μέ τήν ἀλήθεια καί ὄχι μέ τήν δύναμη". Ἀπό τήν νίκη του στή μάχη αὐτή πῆρε τήν προσωνυμία Νέβσκι. Δύο χρόνια ἀργότερα, τό 1242, ἀντιμετώπισε τό τεράστιο στράτευμα τῶν Τευτόνων Ἰπποτῶν, τό ὁποῖο ἔστειλε ἐναντίον του ὁ Παπικός Ἐπίσκοπος τῆς Γερμανικῆς πόλεως Derp. Μετά τήν ἀποτυχία καί τῆς δεύτερης αὐτῆς Σταυροφορίας, ὁ Πάπας προσπάθησε μέ εἰρηνικό τρόπο νά τόν φέρει στή δικαιοδοσία του (τό 1248), ὁ Ἀλέξανδρος ὅμως ἀπάντησε, ὅτι "γνωρίζει πολύ καλά ἀπό τήν ἀρχή της τήν Ἱστορία τῆς Γνησίας Πίστεως καί Ἐκκλησίας καί γιά τοῦτο δέν δέχεται νά διδαχθῆ ἀπ' αὐτόν". (Βλ. μ. Ἐπιφανίου Τσέρνωφ, "Ἡ Χιλιετηρίδα τοῦ Ρωσικοῦ Χριστιανισμοῦ"· μετάφρασις Ἀντ. Μάρκου· Περιοδικό "Κήρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων", τ. 1989, σελ. 239).
Ὅταν ὁ Τάταρος κυρίαρχος τῆς Ρωσίας Χάν Μπατοῦ, κάλεσε τόν Ἀλέξανδρο στό στρατόπεδο τῆς Χρυσῆς Ὀρδῆς, ἐκεῖνος πῆγε ἀποφασισμένος νά μαρτυρήσει γιά τήν Πίστη καί τό Ἔθνος του. Τελειώθηκε δηλητηριασμένος κοντά στό Γκοροντέσκ τοῦ Βόγλα, τό 1263, ἀφοῦ ἔγινε Μεγαλόσχημος μέ τό μοναχικό ὄνομα Ἀλέξιος. Ἡ θυσία του καί οἱ ἀγῶνες του γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν ἐθνική ἀνεξαρτησία τοῦ λαοῦ του, τόν ἀνέδειξαν ἕνα τῶν λαοφιλεστέρων Ἁγίων τῆς Ρωσίας.
Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1380. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά τό 1547. Τό 1723 ὁ Μεγάλος Πέτρος, ἵδρυσε Λαύρα πρός τιμή του στή νέα πρωτεύουσσα Ἁγία Πετρούπολη καί τό 1724 κατέθεσε ἐκεῖ τό Λείψανό του. Κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 οἱ Μπολσεβίκοι σεβάσθηκαν τό Λείψανο τοῦ ἡρωϊκοῦ Ἡγεμόνα. Τό 1922 ἐκτέθηκε στό Μουσεῖο Ἱστορίας τῆς Θρησκείας, ἀπ' ὅπου τό 1989 ἐπιστράφηκε στήν Ρωσική Ἐκκλησία, γιά νά κατατεθῆ καί πάλι στή Λαύρα του, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. (Con. Logatsev, "Ἡ παλινόρθωση τῶν Λειψάνων τοῦ Πρίγκιπα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι"· "Περιοδικό τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας", φ. 9/1989, σελ. 25 – 27, ἀγγλική ἔκδοση).
Ἡ ἔνοπλη ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν ἅγ. Ἀλέξανδρο, στάθηκε ἀφορμή νά διαδοθεῖ ἡ μνήμη του καί ἐκτός Ρωσίας. Ἀκολουθία πρός τιμή του στήν Ἑλληνική γλῶσσα ἔγραψε ὁ λόγιος Κληρικός Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος, ἀφιερωμένη στόν Τσάρο Ἀλέξανδρο Α'.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 23η Νοεμβρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 30ή Αὐγούστου.
αχος τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἡγεμόνας τοῦ Νόβγκοροντ, κατά τήν κρίσιμη περίοδο 1240 - 1242, κατά τήν ὁποία - μέ τήν ἔγκριση τοῦ Πάπα Ἰννοκέντιου Δ' - ὁ Γερμανός εὐπατρίδης Μπίργκερ ξεκίνησε Σταυροφορία κατά τῶν Ὀρθοδόξων Ρώσων, οἱ ὁποῖοι σχεδόν στό σύνολό τους ἦσαν κάτω ἀπό Ταταρική κατοχή.Ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν ἀπ' εὐθείας ἀπόγονος τοῦ Μεγάλου Ἡγεμόνα τοῦ Κιέβου Βλαδιμήρου τοῦ Μονομάχου. Ἀντιμετώπισε τούς εἰσβολεῖς στόν ποταμό Νέβα, διακηρύσσοντας ὅτι "ὁ Θεός βρίσκεται μέ τήν ἀλήθεια καί ὄχι μέ τήν δύναμη". Ἀπό τήν νίκη του στή μάχη αὐτή πῆρε τήν προσωνυμία Νέβσκι. Δύο χρόνια ἀργότερα, τό 1242, ἀντιμετώπισε τό τεράστιο στράτευμα τῶν Τευτόνων Ἰπποτῶν, τό ὁποῖο ἔστειλε ἐναντίον του ὁ Παπικός Ἐπίσκοπος τῆς Γερμανικῆς πόλεως Derp. Μετά τήν ἀποτυχία καί τῆς δεύτερης αὐτῆς Σταυροφορίας, ὁ Πάπας προσπάθησε μέ εἰρηνικό τρόπο νά τόν φέρει στή δικαιοδοσία του (τό 1248), ὁ Ἀλέξανδρος ὅμως ἀπάντησε, ὅτι "γνωρίζει πολύ καλά ἀπό τήν ἀρχή της τήν Ἱστορία τῆς Γνησίας Πίστεως καί Ἐκκλησίας καί γιά τοῦτο δέν δέχεται νά διδαχθῆ ἀπ' αὐτόν". (Βλ. μ. Ἐπιφανίου Τσέρνωφ, "Ἡ Χιλιετηρίδα τοῦ Ρωσικοῦ Χριστιανισμοῦ"· μετάφρασις Ἀντ. Μάρκου· Περιοδικό "Κήρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων", τ. 1989, σελ. 239).
Ὅταν ὁ Τάταρος κυρίαρχος τῆς Ρωσίας Χάν Μπατοῦ, κάλεσε τόν Ἀλέξανδρο στό στρατόπεδο τῆς Χρυσῆς Ὀρδῆς, ἐκεῖνος πῆγε ἀποφασισμένος νά μαρτυρήσει γιά τήν Πίστη καί τό Ἔθνος του. Τελειώθηκε δηλητηριασμένος κοντά στό Γκοροντέσκ τοῦ Βόγλα, τό 1263, ἀφοῦ ἔγινε Μεγαλόσχημος μέ τό μοναχικό ὄνομα Ἀλέξιος. Ἡ θυσία του καί οἱ ἀγῶνες του γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν ἐθνική ἀνεξαρτησία τοῦ λαοῦ του, τόν ἀνέδειξαν ἕνα τῶν λαοφιλεστέρων Ἁγίων τῆς Ρωσίας.
Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1380. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά τό 1547. Τό 1723 ὁ Μεγάλος Πέτρος, ἵδρυσε Λαύρα πρός τιμή του στή νέα πρωτεύουσσα Ἁγία Πετρούπολη καί τό 1724 κατέθεσε ἐκεῖ τό Λείψανό του. Κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 οἱ Μπολσεβίκοι σεβάσθηκαν τό Λείψανο τοῦ ἡρωϊκοῦ Ἡγεμόνα. Τό 1922 ἐκτέθηκε στό Μουσεῖο Ἱστορίας τῆς Θρησκείας, ἀπ' ὅπου τό 1989 ἐπιστράφηκε στήν Ρωσική Ἐκκλησία, γιά νά κατατεθῆ καί πάλι στή Λαύρα του, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. (Con. Logatsev, "Ἡ παλινόρθωση τῶν Λειψάνων τοῦ Πρίγκιπα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι"· "Περιοδικό τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας", φ. 9/1989, σελ. 25 – 27, ἀγγλική ἔκδοση).
Ἡ ἔνοπλη ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν ἅγ. Ἀλέξανδρο, στάθηκε ἀφορμή νά διαδοθεῖ ἡ μνήμη του καί ἐκτός Ρωσίας. Ἀκολουθία πρός τιμή του στήν Ἑλληνική γλῶσσα ἔγραψε ὁ λόγιος Κληρικός Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος, ἀφιερωμένη στόν Τσάρο Ἀλέξανδρο Α'.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 23η Νοεμβρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 30ή Αὐγούστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου