ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ (+ 1065)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἦταν γιός τοῦ Βογιάρου Ἰωάννη, ἀξιωματούχου τῆς Αὐλῆς τοῦ Μεγάλου Ἡγεμόνα τοῦ Κιέβου Ἰζιασλάβου. Προικισμένος μέ ἐξαιρετικά πνευματικά καί σωματικά προσόντα καί ἤδη μνηστευμένος μέ μία πλούσια Πριγκίπισσα, ἀσπάσθηκε τόν μοναχικό βίο καί ἔγινε μαθητής τοῦ ὁσ. Ἀντωνίου τοῦ Ἐσφιγμενίτη. Ἡ κουρά του ἀπό τόν Ἡγούμενο ὅσ. Νίκωνα, προκάλεσε θλίψεις στούς μοναχούς ἀπό τόν Ἡγεμόνα καί τόν πατέρα του. (Τότε ἀναγκάσθηκε νά αὐτοεξορισθεῖ ὁ ὅσ. Νίκων στήν ἔρημο τοῦ Τμουταρακάν, ὅπου κοιμήθηκε εἰρηνικά, τό 1088).
Ἀπό τόν ὅσ. Ἀντώνιο ὁρίσθηκε Ἡγούμενος τῆς (τότε μικρῆς) ἀδελφότητας καί μέ τήν εὐλογία του ὕψωσε τόν πρῶτο ξύλινο Ναό, πρός τιμήν τῆς Παναγίας. Τελικά ἀπό τόν διώκτη του Μεγ. Ἡγεμόνα Ἰζιασλάβο, κλήθηκε νά ὀργανώσει τήν Μονή τοῦ ἁγ. Δημητρίου, πού ὁ ἴδιος εἶχε ἱδρύσει. Μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, ὁ Ὅσιος ἐπισκέφθηκε τήν ΚΠολη καί τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου συγκέντρωσε ἱερά ἄμφια, εἰκόνες καί ἅγια Λείψανα γιά τήν ἀρτισύστατη Μονή.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά στό Βλαδιμήρ τό 1065 καί κηδεύθηκε στή Λαύρα, ὅπου σήμερα σώζεται τό ἀδιάφθορο Λείψανό του.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 19η Νοεμβρίου.