ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΦΛΩΡΟΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΔΑΡΔΑΝΙΑΣ

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἦσαν ἀδελφοί κατά σάρκα καί λιθοξόοι στό ἐπάγγελμα. Μετά τό μαρτύριο τῶν διδασκάλων τους Μαρτύρων Πατρόκλου καί Μαξίμου (ἀπό τούς ὁποίους ἐκτός ἀπό τήν τέχνη διδάχθηκαν καί τήν Χριστιανική Πίστη), ἔφυγαν ἀπό τό Βυζάντιο καί ἦρθαν στήν Δαρδανία (σημ. Σερβία). Ἐκεῖ ἐργάσθηκαν γιά τόν Ἡγεμόνα τῆς Ἰλλυρίας Λικίνιο, στήν κατασκευή ἑνός εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ καί τίς μέν χρηματικές προσφορές τοῦ Ἡγεμόνα ἔδωσαν κρυφά στούς πτωχούς, τόν δέ ναό γκρέμισαν μετά τήν ἀποπεράτωσή του, γιά νά καταγγείλουν τήν πλάνη τῶν εἰδώλων. Ἡ ἀντίδραση τοῦ Ἡγεμόνα ἦταν ἄμεση: Οἱ πτωχοί κάηκαν σέ κάμινο καί οἱ Ἅγιοι δέθηκαν σέ τροχό καί μετά ρίχθηκαν καί βαθύ καί ἄνυδρο πηγάδι, ὅπου τελειώθηκαν. Ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου τους δέν διασώθηκε.
Ἀργότερα τά Λείψανά τους ἀνακομίσθηκαν ἀδιάφθορα καί μεταφέρθηκαν στήν ΚΠολη. Τό ἔτος 1200 ὁ Ρώσος προσκυνητής ἀπό τό Νόβγκοροντ Ἀντώνιος τά εἶδε στήν ΚΠολη. Μετά τά Λείψανα πρέπει νά διαλύθηκαν, διότι περίπου τό 1350, ὁ προσκυνητής Στέφανος (ἐπίσης ἀπό τό Νόβγκοροντ), προσκύνησε τίς Κάρες τους στή Μονή Παντοκράτρος ΚΠόλεως. Ἔκτοτε δέν ὑπάρχουν πληροφορίες γιά τήν τύχη τους.
Ἡ μνήμη τους τιμᾶται τήν 18η Αὐγούστου.