ΑΝΤΙΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Ιωάννη Καρδάση, Χημικού-Οικονομολόγου
Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
μέσα από τους Κώδικες
μέσα από τους Κώδικες
Ο Ιουστινιανός στις 16.11.534, με τη βοήθεια του Τριβωνιανού, εξέδωσε μετά από 6 χρόνια εργασίας, τον νέο Ιουστινιάνειο Κώδικα, που κωδικοποιούσε την μέχρι τότε ισχύουσα νομοθεσία και περιελάμβανε και την τελευταία προσπάθεια κωδικοποίησης της Ρωμαϊκής νομοθεσίας, που είχε γίνει το 435, όταν ολοκληρώθηκε η έκδοση του Θεοδοσιανού Κώδικα. Μετά την έκδοση του Ιουστινιάνειου Κώδικα δεν σταμάτησε η έκδοση νόμων από τον Ιουστινιανό, οι οποίοι δεν κωδικοποιήθηκαν, αλλά εκδόθηκαν ως Novellae (στα ελληνικά Νεαρές, 150 τον αριθμό), που αφορούσαν κυρίως το ιδιωτικό δίκαιο.
Ο Ιουστινιανός το 529 εξαπέλυσε τον τελευταίο "διωγμό" κατά των οπαδών των παλαιών θρησκειών. Μεταξύ άλλων μέτρων, τόλμησε και εξέδωσε διάταγμα με το οποίο έκλεισε την Ακαδημία Αθηνών του Πλάτωνα με παράδοση αιώνων (Ιουστινιάνειος Κώδικας Ι.5,18,4 και Ι.11,10,2). Με την εκδίωξη των φιλοσόφων της Ακαδημίας, οι εναπομείναντες εθνικοί αποκόπηκαν από το εθνικό τους κέντρο και η αρχαία θρησκεία χάνοντας κάθε θεσμική υποστήριξη έσβησε στα μέσα του έβδομου μ.Χ. αιώνα.
Από τον Ιουστινιάνειο Κώδικα 1.11 αντιγράφεται το τμήμα που αφορά την τελευταία εκδοθείσα αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (DE PAGANIS, SACRIFICIIS ET TEMPLIS) από τον ίδιο τον Ιουστινιανό (Β,1,1,19 και Νομοκάνονας 6,3):
C O D E X I U S T I N I A N U S
I. 11
DE PAGANIS, SACRIFICIIS ET TEMPLIS
1.11.9.- Magistratus nostros tam in hac regia urbe quam in provinciis cum summo studio curare iubemus, ut et per se et a religiosissimis, episcopis ea de re certiores facti in omnes paganae superstitionis impietates ex lege inquirant, ne committantur et ut commissa puniantur: quod si earum coercitio provincialem potestatem excedat, ea ad nos referantur, ne in ipsos delictorum causa in incitamentum redundet. Nemini autem liceat sive in testamento sive per donationem quicquam personis vel locis ad susten tandam paganorum impietatem relinquere, etsi hoc specialiter voluntatis vel testamenti vel donationis verbis non contineatur, sed alio modo pro vero a iudicantibus deprehendi possit. Quae autem ita relicta vel donata sunt, illis personis vel locis quibus datavel relicta sunt auferantur et competant civitatibus, in quibus tales personae habitant vel sub quibus tales loci siti sunt, ut ad instar redituum publicorum erogentur. Poenis omni bus, quae ad anterioribus imperatoribus adversus paganum errorem vel in favorem orthodoxae fidei introductae sunt, validis et firmis in perpetuum futuris et per praesentem piam legislationem custoditis.
1.11.9. "Διατάζουμε τους άρχοντές μας, τόσο στη βασιλίδα πόλη όσο και στις επαρχίες, να επιτρέπουν στις επαρχίες, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλεστάτους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασεβείας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και, αν συμβαίνουν, να τιμωρούνται. Εάν η διόρθωση των ασεβειών αυτών ξεπερνά τη δικαιοδοσία των τοπικών αρχών, θα πρέπει τα περιστατικά αυτά να προσάγονται σ’ εμάς, έτσι ώστε να μην κατηγορηθούν οι ίδιοι για τα αμαρτήματα αυτά. Να μην έχει κανείς το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη ή να χαρίζει με δωρεά κάτι σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού, ακόμη κι αν αυτό δεν αναφέρεται ιδιαίτερα μέσα στα άρθρα της διαθήκης ή της δωρεάς, αλλά είναι δυνατό να αντιληφθούν με βεβαιότητα οι δικαστές. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται από εκείνα τα πρόσωπα ή τους τόπους στα οποία έχουν δωρηθεί ή κληροδοτηθεί και θα αποδίδονται στις πόλεις, στις οποίες τα πρόσωπα αυτά κατοικούν, ή στη δικαιοδοσία των οποίων βρίσκονται οι προαναφερθέντες τόποι, έτσι ώστε να μπορούν να δαπανηθούν σαν να ήσαν πρόσοδοι της πόλης. Να διατηρηθούν και με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία κυρίαρχες και εν ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, ή με τις οποίες προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη".
1.11.10.- Quoniam nonulli inventi sunt, qui impiorum ac sceleratorum paganorum errore imbuti ea faciunt quae elementem deum ad iustam iram movent, ne ea quidem quae ad hos pertinent inordinata relinquere passi sumus, sed scientes eos deserta veri et solius dei adoratione simulacris insano errore sacrificia obtulisse et sollemnitates omni impietate refertos celebrasse, eos quidem, qui iam, postquam sancto baptismate digni habiti sunt, haec commiserint, congruae delictis quorum convicti sunt animadversioni, et hoc quidem benignius subiecimus: in futurum autem per praesentem legem omnibus edicimus eos, qui Christiani facti et sancto salutarique baptismate quoquo tempore digni habitiu sunt, si adhuc in paganorum errore eos remansisse apparuerit, ultimo supplicio subiectum iri. Qui vero nondum venerando baptismate dignati sunt, eos manifestare se oportet, sive in hac regia urbe sive in provinciis commorentur, et sacrosanctas ecclesias cum uxoribus liberisque et omni domo sub ipsis constituo adire et veram Christianorum fidem doceri, ita vero edoctos priori errore prorsus abiecto salubre baptisma accipere, vel scire, si ea parvi aestiment, se omnium quae ad rem publicam nostram pertinent expertes fore neque eis permitti, ut ullius rei mobilis vel immobilis domini fiant, sed omni re exutos in penuria relinquendos fore, praeterquam quod et competentibus poenis subicientur.
Prohibemus autem, quominus ab iis qui paganorum insania laborant ulla doctrina doceatur, ne hac simulent se eos qui miserabiliter eos frequentant instruere, re vera autem animas discipulorum corrumpant: sed nec ullam annonam a fisco accipiant, cum ne ex sacris quidem litteris ver pragmaticis formis ad eiusmodi aliquid sibi vindicandum admittantur. Sive enim hic aliquis sive in provinciis talis esse probatus fuerit neque ad sacrosanctas ecclesias nostras cum suis, ut dictum est, liberis et uxore festinet, supra memoratispoenis subiacebit et substancias eorum fiscus vindicabit, ipsi autem en exilium mittentur. Si quis autem in re publica nostra se occultans sacrificia vel etiam simulacrorum cultum celebrasse deprehendetur, is ultimis suppliciis percelletur, quae Manichaei et, quod idem est, Borboritae merito subeunt: nam et hos similes illis esse iudicamus. Illud quoque sancimus, ut liberi eorum tenerae aetatis statim et sine dilatione salubre baptisma accipiant, illi vero, qui primamaetatem iam excesserunt, sacrosanctas ecclesias frequententet in sacris scripturis instintuatur et sic sincerae paenitentiae se dedant et pristino errore reiecto venerabile baptisma accipiant: hoc enim modo firmiter veram orthodoxorum fidem suscipiant neque rursus in pristinum errorem recident. Qui vero ideo militiae dignitatis bonorumve retinendorum gratia ipsi quidem simulate ad salubre baptisma accesserunt vel accesserint, uxores autem vel liberos vel reliquos, qui in eorum domo sunt, in paganorum errore reliquerint, eos bonis exui et nostrae rei publicae plane expertes esse iebumus neque non quibus digni sunt poenis subici, cum manifestum sit eos non sincera fide sanctum baptisma accepisse. Haec igitur adversus sceleratos paganos et Manichaeos, quorum Manichaeorum partem et Borboritas esse ostensum est, sancimus.
1.11.10. "Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί, οι οποίοι διακατέχονται από την πλάνη των ανόσιων και μιαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο θεό, δεν ανεχόμαστε να αφήνουμε αδιόρθωτα τα σχετικά με τις πράξεις αυτές, γνωρίζοντας ότι αυτοί εγκατέλειψαν την προσκύνηση του μόνου και αληθινού θεού, και προσέφεραν θυσίες στα είδωλα εξαιτίας ενός ασυλλόγιστου σφάλματος, και πραγματοποίησαν ανόσιες γιορτές. Αν αυτοί διέπραξαν αυτά τα αμαρτήματα, αφού είχαν αξιωθεί το άγιο βάπτισμα, θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. Στη συνέχεια όμως, με τον παρόντα νόμο ανακοινώνουμε σε όλους ότι εκείνοι μεν που έχουν γίνει χριστιανοί και έχουν αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάπτισμα, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, αν φανούν ότι επιμένουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Όσοι όμως δεν έχουν αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να φανερωθούν είτε σε αυτή την πόλη, τη Βασιλεύουσα, είτε στις επαρχίες, και να πάνε στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους τους και τα παιδιά τους και όλα τα μέλη του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Έτσι, αφού διδαχθούν και αποβάλουν μια για πάντα την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες.
Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από τη νόσο των ανόσιων Ελλήνων, έτσι ώστε να μην προσποιούνται ότι διδάσκουν όσους φοιτούν κοντά στους διαφθείροντες τις ψυχές των μαθητών με δήθεν αλήθειες. Αλλά δεν θα απολαύσουν σίτιση από το δημόσιο ταμείο αυτοί που δεν έχουν ελευθερία λόγου, ούτε θα διεκδικήσει κανείς για χάρη τους άδεια από τα θεία γράμματα ή τους πραγματικούς τύπους. Γιατί εδώ, αν φανεί κανείς τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με τους συγγενείς του, όποιος έχει, δηλαδή μαζί με τα παιδιά και τις γυναίκες του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. Οι περιουσίες των ανθρώπων αυτών θα δοθούν στο δημόσιο, ενώ οι ίδιοι θα παραδοθούν στην εξορία. Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και πιαστεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες, τις οποίες υφίστανται δικαίως και οι Mανιχαίοι και οι Bορβορίτες. Γιατί κρίνουμε ότι αυτοί είναι ίδιοι με εκείνους. Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους κανόνες. Έτσι, αφού εννοήσουν καλά την αληθινή πίστη και αποβάλουν την παλαιά πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα δεχθούν και θα διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθοδόξων χριστιανών και δεν θα αλλάξουν πάλι την πίστη τους προς την παλιά πλάνη. Και όσοι έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη για να κρατήσουν τα προσχήματα, πήγαν ή πρόκειται να πάνε να βαπτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τα άλλα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους και να αποκλειστούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους, αλλά και να υποβάλλονται σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς να είναι καθαροί στην πίστη τους. Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους και για τους αλιτήριους Έλληνες και για τους Mανιχαίους, των οποίων μέρος είναι και οι Bορβορίτες".
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Στον ανωτέρω νόμο καταφαίνονται τα εξής:
1.- Η κληροδότηση σε μη Χριστιανό απαγορεύεται, τα δε κληροδοτηθέντα κατάσχονται. Τούτο βέβαια προϋπήρχε του Ιουστινιάνειου Κώδικα. Ήδη απαγορεύεται η κληροδότηση από ορθόδοξους γονείς σε μη ορθόδοξα τέκνα με τον ΚΒ΄ Κανόνα της Συνόδου της Καρθαγένης.
2.- Η αλλαξοπιστία τιμωρείται με την εσχάτη των ποινών.
3.- Το χριστιανικό βάπτισμα καθίσταται υποχρεωτικό, άλλως χάνονται τα πολιτικά δικαιώματα και η περιουσία, επιβάλλεται δε η εσχάτη των ποινών. Η εσχάτη των ποινών επεβάλετο σε όσους Χριστιανούς δήλωναν την ιδιότητά τους, τόσο κατά τους χρόνους των διωγμών τους τρεις πρώτες αιώνες, όσο και στην Σταλινική περίοδο στη Ρωσία.
4.- Κάθε μάθημα, που δεν αφορά στη χριστιανική πίστη, αλλά σε αλλότρια πίστη επισύρει δήμευση της περιουσίας και εξορία. Μήπως υπάρχει σήμερα κατάλοιπο της διάταξης αυτής και στη χώρα μας με την απαγόρευση του προσηλυτισμού;
5.- Η θυσία σε είδωλα επισύρει την έσχατη τιμωρία. Βέβαια η καταστροφή των αγαλμάτων και των βωμών των ειδώλων ήδη είχε επιβληθεί με τον ΠΔ΄ Κανόνα της Συνόδου της Καρθαγένης.
6.- Η καθαρότητα της πίστης, μετά το Βάπτισμα ελέγχεται, η διαπιστούμενη δε μη καθαρότητα τιμωρείται με δήμευση της περιουσίας, αποκλεισμό από τα πολιτικά δικαιώματα και ποινές.
Είναι γνωστόν, ότι ο Κύριος δηλώνει στους όχλους (Ματθ. 8. 34) "όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι".
Ερωτάται, αν η Εκκλησία (Σώμα Χριστού) εν Συνόδω αντέδρασε ή όχι στον ανωτέρω νόμο του μονοθελήτη και αφθαρτοδοκήτη (αιρετικού) "αγίου" Ιουστινιανού (η μνήμη του εορτάζεται στις 2 Αυγούστου), ο οποίος ευρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τη ανωτέρω ρήση του Κυρίου. Αν αντέδρασε, σε ποιόν Ι. Κανόνα Συνόδου ευρίσκεται η αντίδραση αυτή. Αν όχι, τότε γιατί δεν αντέδρασε. Αναφέρεται αντίδραση σε μεμονωμένα έργα Πατέρων της Εκκλησίας και σε ποια;
Ο Ιουστινιανός το 529 εξαπέλυσε τον τελευταίο "διωγμό" κατά των οπαδών των παλαιών θρησκειών. Μεταξύ άλλων μέτρων, τόλμησε και εξέδωσε διάταγμα με το οποίο έκλεισε την Ακαδημία Αθηνών του Πλάτωνα με παράδοση αιώνων (Ιουστινιάνειος Κώδικας Ι.5,18,4 και Ι.11,10,2). Με την εκδίωξη των φιλοσόφων της Ακαδημίας, οι εναπομείναντες εθνικοί αποκόπηκαν από το εθνικό τους κέντρο και η αρχαία θρησκεία χάνοντας κάθε θεσμική υποστήριξη έσβησε στα μέσα του έβδομου μ.Χ. αιώνα.
Από τον Ιουστινιάνειο Κώδικα 1.11 αντιγράφεται το τμήμα που αφορά την τελευταία εκδοθείσα αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (DE PAGANIS, SACRIFICIIS ET TEMPLIS) από τον ίδιο τον Ιουστινιανό (Β,1,1,19 και Νομοκάνονας 6,3):
C O D E X I U S T I N I A N U S
I. 11
DE PAGANIS, SACRIFICIIS ET TEMPLIS
1.11.9.- Magistratus nostros tam in hac regia urbe quam in provinciis cum summo studio curare iubemus, ut et per se et a religiosissimis, episcopis ea de re certiores facti in omnes paganae superstitionis impietates ex lege inquirant, ne committantur et ut commissa puniantur: quod si earum coercitio provincialem potestatem excedat, ea ad nos referantur, ne in ipsos delictorum causa in incitamentum redundet. Nemini autem liceat sive in testamento sive per donationem quicquam personis vel locis ad susten tandam paganorum impietatem relinquere, etsi hoc specialiter voluntatis vel testamenti vel donationis verbis non contineatur, sed alio modo pro vero a iudicantibus deprehendi possit. Quae autem ita relicta vel donata sunt, illis personis vel locis quibus datavel relicta sunt auferantur et competant civitatibus, in quibus tales personae habitant vel sub quibus tales loci siti sunt, ut ad instar redituum publicorum erogentur. Poenis omni bus, quae ad anterioribus imperatoribus adversus paganum errorem vel in favorem orthodoxae fidei introductae sunt, validis et firmis in perpetuum futuris et per praesentem piam legislationem custoditis.
1.11.9. "Διατάζουμε τους άρχοντές μας, τόσο στη βασιλίδα πόλη όσο και στις επαρχίες, να επιτρέπουν στις επαρχίες, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλεστάτους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με το νόμο όλες τις περιπτώσεις ασεβείας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μη συμβαίνουν, αλλά και, αν συμβαίνουν, να τιμωρούνται. Εάν η διόρθωση των ασεβειών αυτών ξεπερνά τη δικαιοδοσία των τοπικών αρχών, θα πρέπει τα περιστατικά αυτά να προσάγονται σ’ εμάς, έτσι ώστε να μην κατηγορηθούν οι ίδιοι για τα αμαρτήματα αυτά. Να μην έχει κανείς το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη ή να χαρίζει με δωρεά κάτι σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού, ακόμη κι αν αυτό δεν αναφέρεται ιδιαίτερα μέσα στα άρθρα της διαθήκης ή της δωρεάς, αλλά είναι δυνατό να αντιληφθούν με βεβαιότητα οι δικαστές. Όσα δίδονται ή κληροδοτούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται από εκείνα τα πρόσωπα ή τους τόπους στα οποία έχουν δωρηθεί ή κληροδοτηθεί και θα αποδίδονται στις πόλεις, στις οποίες τα πρόσωπα αυτά κατοικούν, ή στη δικαιοδοσία των οποίων βρίσκονται οι προαναφερθέντες τόποι, έτσι ώστε να μπορούν να δαπανηθούν σαν να ήσαν πρόσοδοι της πόλης. Να διατηρηθούν και με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία κυρίαρχες και εν ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, ή με τις οποίες προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη".
1.11.10.- Quoniam nonulli inventi sunt, qui impiorum ac sceleratorum paganorum errore imbuti ea faciunt quae elementem deum ad iustam iram movent, ne ea quidem quae ad hos pertinent inordinata relinquere passi sumus, sed scientes eos deserta veri et solius dei adoratione simulacris insano errore sacrificia obtulisse et sollemnitates omni impietate refertos celebrasse, eos quidem, qui iam, postquam sancto baptismate digni habiti sunt, haec commiserint, congruae delictis quorum convicti sunt animadversioni, et hoc quidem benignius subiecimus: in futurum autem per praesentem legem omnibus edicimus eos, qui Christiani facti et sancto salutarique baptismate quoquo tempore digni habitiu sunt, si adhuc in paganorum errore eos remansisse apparuerit, ultimo supplicio subiectum iri. Qui vero nondum venerando baptismate dignati sunt, eos manifestare se oportet, sive in hac regia urbe sive in provinciis commorentur, et sacrosanctas ecclesias cum uxoribus liberisque et omni domo sub ipsis constituo adire et veram Christianorum fidem doceri, ita vero edoctos priori errore prorsus abiecto salubre baptisma accipere, vel scire, si ea parvi aestiment, se omnium quae ad rem publicam nostram pertinent expertes fore neque eis permitti, ut ullius rei mobilis vel immobilis domini fiant, sed omni re exutos in penuria relinquendos fore, praeterquam quod et competentibus poenis subicientur.
Prohibemus autem, quominus ab iis qui paganorum insania laborant ulla doctrina doceatur, ne hac simulent se eos qui miserabiliter eos frequentant instruere, re vera autem animas discipulorum corrumpant: sed nec ullam annonam a fisco accipiant, cum ne ex sacris quidem litteris ver pragmaticis formis ad eiusmodi aliquid sibi vindicandum admittantur. Sive enim hic aliquis sive in provinciis talis esse probatus fuerit neque ad sacrosanctas ecclesias nostras cum suis, ut dictum est, liberis et uxore festinet, supra memoratispoenis subiacebit et substancias eorum fiscus vindicabit, ipsi autem en exilium mittentur. Si quis autem in re publica nostra se occultans sacrificia vel etiam simulacrorum cultum celebrasse deprehendetur, is ultimis suppliciis percelletur, quae Manichaei et, quod idem est, Borboritae merito subeunt: nam et hos similes illis esse iudicamus. Illud quoque sancimus, ut liberi eorum tenerae aetatis statim et sine dilatione salubre baptisma accipiant, illi vero, qui primamaetatem iam excesserunt, sacrosanctas ecclesias frequententet in sacris scripturis instintuatur et sic sincerae paenitentiae se dedant et pristino errore reiecto venerabile baptisma accipiant: hoc enim modo firmiter veram orthodoxorum fidem suscipiant neque rursus in pristinum errorem recident. Qui vero ideo militiae dignitatis bonorumve retinendorum gratia ipsi quidem simulate ad salubre baptisma accesserunt vel accesserint, uxores autem vel liberos vel reliquos, qui in eorum domo sunt, in paganorum errore reliquerint, eos bonis exui et nostrae rei publicae plane expertes esse iebumus neque non quibus digni sunt poenis subici, cum manifestum sit eos non sincera fide sanctum baptisma accepisse. Haec igitur adversus sceleratos paganos et Manichaeos, quorum Manichaeorum partem et Borboritas esse ostensum est, sancimus.
1.11.10. "Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί, οι οποίοι διακατέχονται από την πλάνη των ανόσιων και μιαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο θεό, δεν ανεχόμαστε να αφήνουμε αδιόρθωτα τα σχετικά με τις πράξεις αυτές, γνωρίζοντας ότι αυτοί εγκατέλειψαν την προσκύνηση του μόνου και αληθινού θεού, και προσέφεραν θυσίες στα είδωλα εξαιτίας ενός ασυλλόγιστου σφάλματος, και πραγματοποίησαν ανόσιες γιορτές. Αν αυτοί διέπραξαν αυτά τα αμαρτήματα, αφού είχαν αξιωθεί το άγιο βάπτισμα, θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας. Στη συνέχεια όμως, με τον παρόντα νόμο ανακοινώνουμε σε όλους ότι εκείνοι μεν που έχουν γίνει χριστιανοί και έχουν αξιωθεί το άγιο και σωτήριο βάπτισμα, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, αν φανούν ότι επιμένουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών. Όσοι όμως δεν έχουν αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να φανερωθούν είτε σε αυτή την πόλη, τη Βασιλεύουσα, είτε στις επαρχίες, και να πάνε στις ιερότατες εκκλησίες μαζί με τις συζύγους τους και τα παιδιά τους και όλα τα μέλη του οίκου τους και να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Έτσι, αφού διδαχθούν και αποβάλουν μια για πάντα την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και, επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες.
Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από τη νόσο των ανόσιων Ελλήνων, έτσι ώστε να μην προσποιούνται ότι διδάσκουν όσους φοιτούν κοντά στους διαφθείροντες τις ψυχές των μαθητών με δήθεν αλήθειες. Αλλά δεν θα απολαύσουν σίτιση από το δημόσιο ταμείο αυτοί που δεν έχουν ελευθερία λόγου, ούτε θα διεκδικήσει κανείς για χάρη τους άδεια από τα θεία γράμματα ή τους πραγματικούς τύπους. Γιατί εδώ, αν φανεί κανείς τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις άγιες εκκλησίες μας μαζί με τους συγγενείς του, όποιος έχει, δηλαδή μαζί με τα παιδιά και τις γυναίκες του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές. Οι περιουσίες των ανθρώπων αυτών θα δοθούν στο δημόσιο, ενώ οι ίδιοι θα παραδοθούν στην εξορία. Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και πιαστεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες, τις οποίες υφίστανται δικαίως και οι Mανιχαίοι και οι Bορβορίτες. Γιατί κρίνουμε ότι αυτοί είναι ίδιοι με εκείνους. Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά, όταν είναι σε μικρή ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους κανόνες. Έτσι, αφού εννοήσουν καλά την αληθινή πίστη και αποβάλουν την παλαιά πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα δεχθούν και θα διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθοδόξων χριστιανών και δεν θα αλλάξουν πάλι την πίστη τους προς την παλιά πλάνη. Και όσοι έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα ή περιουσία μεγάλη για να κρατήσουν τα προσχήματα, πήγαν ή πρόκειται να πάνε να βαπτιστούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τα άλλα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσσουμε να δημευθεί η περιουσία τους και να αποκλειστούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους, αλλά και να υποβάλλονται σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς να είναι καθαροί στην πίστη τους. Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους και για τους αλιτήριους Έλληνες και για τους Mανιχαίους, των οποίων μέρος είναι και οι Bορβορίτες".
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Στον ανωτέρω νόμο καταφαίνονται τα εξής:
1.- Η κληροδότηση σε μη Χριστιανό απαγορεύεται, τα δε κληροδοτηθέντα κατάσχονται. Τούτο βέβαια προϋπήρχε του Ιουστινιάνειου Κώδικα. Ήδη απαγορεύεται η κληροδότηση από ορθόδοξους γονείς σε μη ορθόδοξα τέκνα με τον ΚΒ΄ Κανόνα της Συνόδου της Καρθαγένης.
2.- Η αλλαξοπιστία τιμωρείται με την εσχάτη των ποινών.
3.- Το χριστιανικό βάπτισμα καθίσταται υποχρεωτικό, άλλως χάνονται τα πολιτικά δικαιώματα και η περιουσία, επιβάλλεται δε η εσχάτη των ποινών. Η εσχάτη των ποινών επεβάλετο σε όσους Χριστιανούς δήλωναν την ιδιότητά τους, τόσο κατά τους χρόνους των διωγμών τους τρεις πρώτες αιώνες, όσο και στην Σταλινική περίοδο στη Ρωσία.
4.- Κάθε μάθημα, που δεν αφορά στη χριστιανική πίστη, αλλά σε αλλότρια πίστη επισύρει δήμευση της περιουσίας και εξορία. Μήπως υπάρχει σήμερα κατάλοιπο της διάταξης αυτής και στη χώρα μας με την απαγόρευση του προσηλυτισμού;
5.- Η θυσία σε είδωλα επισύρει την έσχατη τιμωρία. Βέβαια η καταστροφή των αγαλμάτων και των βωμών των ειδώλων ήδη είχε επιβληθεί με τον ΠΔ΄ Κανόνα της Συνόδου της Καρθαγένης.
6.- Η καθαρότητα της πίστης, μετά το Βάπτισμα ελέγχεται, η διαπιστούμενη δε μη καθαρότητα τιμωρείται με δήμευση της περιουσίας, αποκλεισμό από τα πολιτικά δικαιώματα και ποινές.
Είναι γνωστόν, ότι ο Κύριος δηλώνει στους όχλους (Ματθ. 8. 34) "όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι".
Ερωτάται, αν η Εκκλησία (Σώμα Χριστού) εν Συνόδω αντέδρασε ή όχι στον ανωτέρω νόμο του μονοθελήτη και αφθαρτοδοκήτη (αιρετικού) "αγίου" Ιουστινιανού (η μνήμη του εορτάζεται στις 2 Αυγούστου), ο οποίος ευρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τη ανωτέρω ρήση του Κυρίου. Αν αντέδρασε, σε ποιόν Ι. Κανόνα Συνόδου ευρίσκεται η αντίδραση αυτή. Αν όχι, τότε γιατί δεν αντέδρασε. Αναφέρεται αντίδραση σε μεμονωμένα έργα Πατέρων της Εκκλησίας και σε ποια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου