ΟΣΙΟΣ  ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ  ΤΟΥ  ΡΑΝΤΟΝΕΖ (+ 1633)

Πηγή: http://www.proskynitis.blogspot.com/

Βελτιώσεις  ὑπό  Ἀντ. Μάρκου.

Ὁ Ὅσιος Διονύσιος τοῦ Ραντονέζ, κατὰ κόσμον Δαβὶδ Ζομπνινόβσκι, γεννήθηκε περὶ τὸ 1570 στὴν πόλη Ρζέβ  τῆς  Ρωσίας. Ἦταν  ἔγγαμος  Ἱερεύς  καί  μετά  τόν  θάνατο  τῆς  συζύγου  του  ἔγινε  μοναχὸς καὶ μετὰ Ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ Οὐσπένσκι στὴ Στάριτσα. Κατά  τήν  Περίοδο τῶν  Ταραχῶν ἦταν ὁ πιὸ πιστὸς βοηθὸς τοῦ ἁγ. Ἐρμογένους, Πατριάρχου Μόσχας. Ἀπὸ τὸ 1610 ὁ Ὅσιος Διονύσιος γίνεται Ἀρχιμανδρίτης τῆς Λαύρας  τῆς  Ἁγίας  Τριάδος - ἁγ. Σεργίου  στό  Ραντονέζ. Βρῆκε  τό  μοναστήρι  κατεστραμμενο  ἀπό  τούς  εἰσβολεῖς  καί  γεμάτο  πτώματα. Παρά  τήν  κατάσταση  αὐτή μὲ τὴν φροντίδα του ἱδρύθηκαν στὸ μοναστήρι νοσοκομεῖα γιὰ ἀρρώστους, τραυματισμένους καὶ ἄστεγους τοῦ πολέμου, μετὰ ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ τοῦ Πωλονο – Λιθουανικοῦ στρατοῦ. Σὲ περίοδο πείνας, κατόπιν ἐπιμονῆς του, ἡ ἀδελφότητα τῆς Λαύρας τρεφόταν μὲ ψωμὶ ἀπὸ βρώμη καὶ νερό, γιὰ νὰ διαθέσει τὸ ψωμὶ ἀπὸ σιτάρι καὶ σίκαλη στοὺς ἀρρώστους. Τὸ 1611 – 1612 μαζὶ μὲ τὸν μοναχὸ τῆς Λαύρας  Ἀβραὰμ Πολίτσιν († τὸ 1625), ἔγραφε ἐπιστολὲς μὲ ἔκκληση νὰ ἀποσταλοῦν στρατιῶτες καὶ χρήματα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μόσχας ἀπὸ τοὺς Πολωνούς. Ἔγραψε ἐπίσης καὶ στὸν Πρίγκιπα Δημήτριο Ποζάρσκι καὶ στοὺς στρατιῶτες του νὰ ἐπιταχύνουν τὴν ἐκστρατεία τους στὴ Μόσχα.  Αὐτό  εἶχε  σάν  ἀποτέλεσμα  νά  πολιορκηθεῖ  ἡ  Λαύρα  ἀπό  30.000  Πολωνούς, γιά  διάστημα  16  μηνῶν! ὅμως  ὁ Ὅσιος  μέ  τούς  μοναχούς  του  πέτυχε  νά  τήν  ὑπερασπιστεῖ. 

Οἱ συνεχεῖς προσευχές τοῦ  Ὁσίου καὶ τὰ καθημερινὰ πνευματικά του κατορθώματα, ἐπέφεραν  σ' αὐτόν τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Ξεχωριστὸ γεγονὸς ἀποτελεῖ ἡ συμμετοχή του στὴ διόρθωση τῶν θεολογικῶν βιβλίων. Ἀπὸ τὸ 1616 ὁ Ὅσιος Διονύσιος ἡγεῖται τῆς ἐργασίας διορθώσεως τῆς Σύνοψης τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ἡ ὁποία βασιζόταν στὴ σύγκριση τῶν ἀρχαίων Σλαβικῶν καὶ διαφόρων Ἑλληνικῶν ἐκδόσεων. Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς λειτουργικῆς ἐργασίας οἱ διορθωτὲς βρῆκαν πολλὲς καὶ σημαντικὲς διαφορὲς καὶ σὲ ἄλλα βιβλία, τὰ ὁποῖα ἐκδόθηκαν τὴν περίοδο ἀπὸ τὸ 1612 ἕως τὸ 1619. Ὃμως οἱ  διορθώσεις  αὐτές  καί  ἡ  συμμετοχή  τοῦ  Ὁσίου  ἐκείνη  τήν  περίοδο  (λίγο  ἀργότερα  συνέβη  τό  Σχίσμα  τῶν  Παλαιοπίστων),  τόν  ἔφεραν  ἀντιμέτωπο  μέ  τούς  ζηλωτές  τῆς  ἀνωτερότητας  τῆς  Ρωσκῆς  Ὀρθοδοξίας καί  στὴ Σύνοδο τοῦ 1618 ὁ Ὅσιος κατηγορήθηκε γιά αἵρεση, μέ ἀποτέλεσμα νά καθαιρεθεῖ. Τὸν ἀπέκοψαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴ Μονὴ Νοβοσπάσκιϊ, ὅπου ὑπέφερε ἀπὸ ἀσιτία. Οἱ ἐπεμβάσεις τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους Δ’ (1608 – 1644) καὶ τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Φιλαρέτου (1619 – 1633), ποὺ ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Πολωνικὴ αἰχμαλωσία, διέκοψαν τὴν φυλάκισή του καὶ ὁ Ὅσιος ἀθωώθηκε.

Ἀπό 17. 4. 1611 – 22. 7. 1613 συνεδρίασε μία μεγάλη Ἐθνοσυνέλευση 700 ἐκπροσώπων τῶν Ρωσικῶν πόλεων, ἡ ὁποία ἀνέβασε τελικά στό Ρωσικό Θρόνο τόν 16ετή Μιχαήλ Ρωμανώφ. Ἡ Δυναστεία τῶν Ρωμανώφ εἶχε μόλις ἀρχίσει  καί  ἡ  τάξη  εἶχε  ἀποκατασταθεῖ.  Τότε, ἐπί πρωθιεραρχείας τοῦ Πατριάρχου Φιλαρέτου, πατέρα  τοῦ  νέου  Τσάρου, ὁ ὅσ. Διονύσιος ἦταν τό κέντρο ἑνός κύκλου πνευματικῆς ἀνανεώσεως.Ὁ Ὅσιος Διονύσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1633 καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴν  Λαύρα, ὅπου  καί  σήμερα  σώζονται  τά  Λείψανά  του. Ἡ  μνήμη  του  τιμᾶται  τήν 12η Μαΐου.

Ἐπιλογή Βιβλιογραφίας:

D. I. Ilovaisky, “The Troubled Period of the Muscovite Realm”, 1894.
S. I. Platonon, “Sketches of the Great Anarchy in the realm of Moscow”, 1899.
 S. F. Platonov, "The Time of Troubles", μετάφραση J. T. Alexander, ἔκδοσις University Press of Kansas, 1970.
 S. L. Chester Dunning, “Russia’s First Civil War: The Time of Troubles and the founding of the Romanov Dynasty”.