Καταχώρηση μέ τήν εὐκαιρία τῆς μνήμης του. Ὁ Βίος ἔχει ληφθεῖ ἀπό τό τύποις ἀνέκδοτο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου, "Ἀδιἀφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας".
Καταγόταν ἀπό τήν Ἀμάσεια τοῦ Πόντου (ὅπου κατά τήν παράδοση κήρυξε τό Εὐαγγέλιο ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας καί ἐγκατέστησε πρῶτο Ἐπίσκοπό της τόν Νικήτιο). Ἀρχιεράτευσε στήν Ἀμάσεια μετά ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Φαίδημο (πού χειροτόνησε τόν ἅγ. Γρηγόριο Ἐπίσκοπο Νεοκαισάρειας). Διακρίθηκε γιά τό πνευματικό, ποιμαντικό καί ἱεραποστολικό του ἔργο, "συγκροτῶν Ἁγίας Συνόδους πρός καθαίρεσιν τῆς εἰδωλολατρείας".
Μαρτύρησε κατά τήν βασιλεία τοῦ Λικινίου, κάτω ἀπό τίς ἀκόλουθες συνθήκες: Ἡ σύζυγος τοῦ Αὐτοκράτορα Λικινίου Κωνσταντία (ἀδελφή τοῦ Μεγ. Κωνσταντίνου), εἶχε στήν ὑπηρεσία της μία "ἐκπάγλου καλλονῆς" νέα, τήν Γλαφυρῆ. Τήν νέα αὐτή θέλησε νά κάνει ἐρωμένη του ὁ Λικίνιος, ἡ κόρη ὅμως φανέρωσε τήν ὑπόθεση στήν κυρία της καί μέ τήν βοήθειά της διέφυγε στήν Ἀμάσεια, ὅπου βρῆκε καταφύγιο στήν Ἐπισκοπή τοῦ Ἁγίου Βασιλέως. Ἐκεῖ διέθεσε τά χρήματα καί τά κοσμήματά της στούς πτωχούς καί κοιμήθηκε εἰρηνικά (ἡ Ἐκκλησία τήν τιμᾶ "ὡς κατά προαίρεσιν Μάρτυρα", τήν 26η Ἀπριλίου). Ὅταν ὁ Λικίνιος ἔμαθε τήν ἐξέλιξη αὐτή, θεώρησε ὑπεύθυνο τῆς ἀποτυχίας του τόν Ἅγιο καί διέταξε τήν σύλληψή καί μεταφορά του στήν Νικομήδεια, ὅπου τελειώθηκε μέ ἀποκεφαλισμό.
Τό Λείψανο τοῦ Ἱερομάρτυρα ρίχθηκε ἀπό τούς δημίους του στήν θάλασσα καί κατά τήν πρόρρησή του, ὅτι "θέλει ἀποδοθεῖ σῶον καί ὁλόκληρον", βρέθηκε ἀδιάφθορο στήν Σινώπη, μετά ἀπό ὑπερφυσική ἀποκάλυψη.
Δέν εἶναι γνωστό πότε τό Λείψανο διαλύθηκε, σήμερα πάντως ἡ τιμία Κάρα του φυλάσσεται στή Μονή Δοχειαρίου καί μία τῶν χειρῶν του στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 26η Ἀπριλίου καί ἡ Εὕρεση τοῦ Λειψάνου του τήν 30η Ἀπριλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου