Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ  ΜΕΣΑ  ΑΠΟ  ΤΑ  ΠΟΙΚΙΛΑ  ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκκα

Πηγή: Ιστοσελίδα Ιεράς Μονής Παντοκράτορος  Μελισσοχωρίου  Θεσσαλονίκης.


Πολλές φορές όταν μιλούμε για τις σύγχρονες αιρέσεις, ακούμε πολλούς να λένε ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο, αλλά η Εκκλησία πάντοτε είχε να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους προβλήματα. Αυτό από μια άποψη είναι ορθό. Όμως οι σύγχρονες αιρέσεις διακρίνονται από τις παλαιές σε κάτι πολύ βασικό. Στις παλαιότερες αιρέσεις είχαμε να κάνουμε με δογματικές πλάνες, που είχαν αναμφίβολα επιπτώσεις στην πνευματική - εκκλησιαστική ζωή, την κοινωνική και εθνική. Παρ' όλα αυτά γνωρίζαμε την ταυτότητά τους, οι αιρετικές αυτές ομάδες δεν απέκρυπταν το πραγματικό τους πρόσωπο και δεν δίσταζαν να παρουσιάσουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν είχαν ακόμα πρόβλημα να τεθούν αντιμέτωπες ανοικτά με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους φορείς Της. Σήμερα, όμως, οι αιρέσεις δεν παρουσιάζονται με το πραγματικό τους πρόσωπο, αλλά με προσωπεία, απειλώντας με διάβρωση όλους τους τομείς της κοινωνίας μας. Πολλές από αυτές παρουσιάζονται με φιλοσοφικό, ψυχολογικό, πολιτιστικό, παιδαγωγικό, οικονομικό ή και άλλο προσωπείο, αποκρύπτοντας συστηματικά το πραγματικό τους πρόσωπο και τους αληθινούς τους σκοπούς.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι νέες αιρέσεις κατ' αρχάς δεν ενδιαφέρονται τόσο για την απόκτηση πολλών οπαδών, αλλά για το πως να διαβρώσουν την κοινωνία μας και να αποδυναμώσουν την πνευματική και ηθική αντίσταση του ανθρώπου. Όταν το πετύχουν αυτό, τότε οι άνθρωποι γίνονται εύκολη λεία στα χέρια των διαφόρων ψευδομεσσιών.
Μ' αυτό τον τρόπο γίνεται κατανοητό γιατί Δημόσιες Υπηρεσίες, ακόμη και Υπουργεία, τοπικές αυτοδιοικήσεις, διάφοροι κοινωνικοί ή ακόμη και εκκλησιαστικοί φορείς, παγιδεύονται από τέτοιες οργανώσεις, φιλοξενούν εκδηλώσεις τους σε επίσημες αίθουσες, διαφημιστικά άρθρα στα περιοδικά τους ή και μεταδίδουν τα μηνύματά τους από ραδιοφωνικούς σταθμούς και τις ενισχύουν ακόμα και οικονομικά.

Α'. Τα αίτια της προσχώρησης ατόμων σε μια ομάδα.
Πολλοί εντοπίζουν τα αίτια προσχώρησης σε μια ομάδα στην αφέλεια, την μειωμένη διανοητική ικανότητα, τα οικογενειακά προβλήματα κ.λ.π. Αυτό συνιστά απλώς μία απλούστευση του προβλήματος και εύκολη λύση, για να μεταθέσουμε τις ευθύνες σε άλλους. Δυστυχώς την άποψη αυτή συμμερίζονται και ποιμένες καθώς και υπεύθυνα πρόσωπα της κοινωνίας μας.
Τα αίτια, πιστεύουμε, πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προαναφερθέντα αίτια αποκλείονται. Η βασικότερη αιτία, προέρχεται από το γεγονός της απογοήτευσης που δέχθηκε η κοινωνία μας από τον πολιτισμό και την τεχνολογία. Επιστήμη και τεχνική υποσχέθηκαν πάρα πολλά στην ανθρωπότητα, η οποία στήριξε τις ελπίδες της για ένα καλύτερο μέλλον σ' αυτές. Η απολυτοποίηση της επιστήμης και η αποδέσμευσή της από την κοινωνία αγάπης, οδήγησε σ' ένα ορθολογιστικό τρόπο ζωής, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να οδηγηθεί σ' ένα άκρατο εγωκεντρισμό και ατομισμό. Η τεχνολογία πρόσφερε ανέσεις και εύκολες λύσεις στις καθημερινές ανάγκες του ανθρώπου. Όμως, δεν έλυσε τα προβλήματα του. Τελικά, εξελίχθηκε σε απειλή. Τα προβλήματα, τα οποία δημιούργησε, είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα και πολυπλοκότερα απ' αυτά τα οποία υποσχόταν ότι θα λύσει.
Το μεγάλο υπαρξιακό κενό, που δημιούργησε η επιστήμη, θέλησαν να το καλύψουν οι διάφορες αιρέσεις. Στην αρχή προτάθηκε ως λύση, αυτή της επίλυσης των προβλημάτων σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό θα επιτυγχανόταν μέσω της αλλαγής των κοινωνικών και πολιτικών δομών του υφισταμένου συστήματος. Στη συνέχεια, όμως διακηρύχτηκε πως η σωτηρία δε θα προέλθει από την άμεση αλλαγή του συστήματος, αλλά από την αλλαγή του εαυτού, μέσω των προσφορών τεχνικών και σεμιναρίων αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης.
Το σημαντικό σ' αυτή την παρατήρηση, είναι ότι οι ομάδες αυτές διακηρύττουν, ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την απομάκρυνση από τον μέχρι τώρα τρόπο ζωής (οικογένεια, σπουδές, επάγγελμα κ.λ.π.) και την ένταξη μέσα σε μία μικρή ομάδα, που προσφέρει τις απαιτούμενες λύσεις στα προβλήματα. Εκεί, συγχρόνως ο άνθρωπος θα εξασφαλίζει ό,τι επιθυμεί, με βασικότερο αγαθό την προσωπική του εξέλιξη σε ανώτερο πνευματικό επίπεδο ζωής. Στην αρχή του προσφέρεται και αισθάνεται ένα σταθερό στήριγμα, αγάπη, αναγνώριση, ζεστασιά κ.λ.π. Έτσι, σιγά - σιγά αρχίζει να απολυτοποιεί τόσο τον αρχηγό όσο και την οργάνωση, ώστε να μην παίρνει πλέον καμμιά απόφαση για την ζωή του προσωπικά. Όλα καθορίζονται από τον αρχηγό και την ομάδα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παρακάτω, όπως διδάσκεται στην οργάνωση η «Δυναμική της Επιτυχίας - Success Dynamics": «Η προσπάθεια αποθυματοποίησης σας οδηγεί να εφαρμόσετε τις συμβουλές του βιβλίου αυτού, κυρίως στα πιο κοντινά μέλη της οικογένειας σας. Τα μέλη της οικογένειας που πιστεύουν ότι σας κατέχουν και που εσείς θεωρείτε τον εαυτό σας υποχρεωμένο να τα υποστηρίζει, μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς. Τα μέλη, που πιστεύουν ότι έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να σας υποδεικνύουν πως θα ζήσετε εσείς τη ζωή σας, επειδή τυχαίνει να έχετε το ίδιο αίμα. Αυτά τα μέλη, λοιπόν, πρέπει ν' αλλάξουν ιδέες! Δε σας ενθαρρύνω να επαναστατήσετε - σας παρακινώ, όμως, να καταβάλετε κάθε προσπάθεια για να εφαρμόσετε τις αθυματικές στάσεις απέναντι σ' αυτούς ειδικά, που είναι λιγότερο πρόθυμοι να δεχτούν την ανεξαρτησία σας, δηλ. τους συγγενείς σας, οι όποιοι και αν είναι αυτοί: Η (ο) σύζυγός σας, τωρινός ή πρώην, τα παιδιά, οι γονείς, οι παππούδες, τα πεθερικά και οι κάθε είδους μακρινότεροι συγγενείς, από τους θείους και τα ξαδέλφια ως τα θετά μέλη... Αν έχετε επιτρέψει στην οικογένεια σας να σας θυματοποιεί, ψάξτε να δείτε αν είναι η ενοχή ο μοχλός που χρησιμοποιεί, για να σας κάνει να φερόσαστε σωστά, δηλ. «όπως κι οι υπόλοιποι» 1.
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο διαφεύγει από τους πολλούς. Πριν από την καθιέρωση των αιρετικών αυτών ομάδων, όταν ακόμα οι συνταγές τους δεν είχαν γίνει γνωστές και δεν είχαν μεγάλη ζήτηση, οι άνθρωποι θέλοντας να απαλλαγούν από την δίνη της τεχνολογικής επιστήμης, λάτρευσαν άλλα είδωλα. Ένα από αυτά ήταν και η ψυχολογία. Τρείς τάσεις κυριάρχησαν σ' αυτή. Η πρώτη προερχόταν από τον Freud και στηριζόταν πάνω στην αρχή της «θέλησης για ηδονή». Δηλ. είχαμε την απολυτοποίηση της ηδονής στην ζωή του ανθρώπου. Η δεύτερη τάση είχε ως εκφραστή τον Addler και στηριζόταν πάνω στην αρχή της «θέλησης για δύναμη». Τα πάντα εξαρτιώνταν από την ενεργοποίηση των απεριορίστων δυνάμεων του ανθρώπου. Η τρίτη τάση, η οποία εκπροσωπείται από τον Victor Frankl, στηριζόταν πάνω στην αρχή της «θέλησης για νόημα». Παρ' ότι η τρίτη τάση φαίνεται να έχει κάποια καλύτερη βάση, εντούτοις ο ίδιος ο Frankl, υποστηρίζει ότι «και η θέληση για ηδονή και η θέληση για δύναμη, είναι παράγωγα της γνήσιας θέλησης για νόημα». Τις τάσεις αυτές εκμεταλλεύθησαν οι αιρέσεις και δημιούργησαν την λεγομένη παραψυχολογία και ψυχολατρεία. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι η ψυχολογία, κυρίως σε κλινικές περιπτώσεις, μπορεί να προσφέρει κάποια ανακούφιση στον άνθρωπο, αλλά δεν μπορεί να τον βοηθήσει να βγει από τα υπαρξιακά του αδιέξοδα. Και τούτο διότι η βοήθεια του Ψυχολόγου είναι ανθρώπινης τάξεως. Αυτός έχει ως πρότυπό του τον άνθρωπο της πτώσεως, τον οποίο απολυτοποιεί, δεν λαμβάνει καθόλου υπ' όψη του τον παράγοντα αμαρτία, ούτε τον απασχολεί η συμφιλίωση με τον Θεό. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν, ότι «αμαρτία είναι να πιστεύεις ότι αμαρτάνεις». Ουσιαστικά, λοιπόν, ο άνθρωπος φεύγει από τον Ψυχολόγο αλύτρωτος, κουβαλώντας ολόκληρη την ενοχή που τον καταπιέζει και του στερεί την «εν Χριστώ ελευθερία».
Κοντά σ' αυτά, υπάρχουν βέβαια και πάρα πολλά άλλα αίτια, που σπρώχνουν τους ανθρώπους στις αιρέσεις. Μεταξύ αυτών θα μπορούσαν να απαριθμηθούν και τα εξής:
Αυτονομία του ανθρώπου.
Αναζήτηση νοήματος στη ζωή.
Ο υπαρξιακός φόβος (ποιός είμαι, από που έρχομαι, που πηγαίνω κ.λ.π.).
Ανασφάλεια και αβεβαιότητα.
Η δίψα για ζεστασιά και αγάπη.
Ο πόθος για αναγνώριση.
Η περιέργεια.
Η δίψα για νέες εμπειρίες.
Αποδυνάμωση του λατρευτικού στοιχείου στην Εκκλησία μας.
Οι δήθεν αρνητικές ευθύνες της κοινωνίας.
Η έλλειψη πνευματικών στηριγμάτων.
Ο αποχρωματισμός της αυθεντίας.
Η έλλειψη ορθής ποιμαντικής κατήχησης.
Η αρνητική εικόνα περί Θεού.
Η διαφήμιση και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Όλα αυτά στερούν από τον άνθρωπο και ειδικά τους νέους μας, την δυνατότητα να βιώσουν μέσα στα πλαίσια μιας υγιούς καταστάσεως την αυθεντική ζωή, που δεν είναι άλλη από αυτήν της Εκκλησίας μας, με αποτέλεσμα να αναζητούν αυτήν σε άλλους δρόμους, τους δρόμους του Εωσφόρου.
Μία άλλη βασική αίτια είναι οι προσφορές που υπόσχονται οι οργανώσεις και οι οποίες έρχονται να πληρώσουν τα προαναφερθέντα κενά. Μεταξύ αυτών είναι:
Η γνώση της απόκρυφης επιστήμης.
Η γρήγορη και άμεση γνώση.
Η απόκτηση δύναμης και εξουσίας.
Η είσοδος στην τάξη των εκλεκτών.
Η άνοδος στην ιεραρχία της ομάδας.
Οι εύκολες λύσεις των προβλημάτων.
Η υπόσχεση της οικοδομής ενός Νέου Κόσμου, κ.λ.π..2.


Β'. Μέθοδοι προσηλυτισμοί στις ομάδες.
Το κεφάλαιο αυτό πιστεύουμε πως είναι πολύ σημαντικό, γιατί δείχνει τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται οι σύγχρονες αιρέσεις, αλλά και το πως είναι δυνατόν να παγιδευτεί κάποιος σ' αυτές τις ομάδες. Μερικοί κάνουν λόγο για έλεγχο του νου η πλύση εγκεφάλου. Ας αναφερθούμε επιγραμματικά στις μεθόδους αυτές και να βγάλουμε μέσα από αυτές τα δικά μας συμπεράσματα.
α. Στην αρχή γίνεται η επισήμανση των κενών που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία μας.
Σε κείμενο της Ενωτικής Εκκλησίας του Μουν Αναφέρεται σχετικά: «Σήμερα, η επιστήμη έχει προοδεύσει σε πολύ υψηλό βαθμό. Πολλοί άνθρωποι σπανίως αποδέχονται οτιδήποτε χωρίς επιστημονική εξήγηση και λογική απόδειξη. Η θρησκεία δεν ξέφυγε από αυτό τον κανόνα. Μία τυφλή πίστη δεν έχει έλξη η κύρος πάνω στο νου των σημερινών ανθρώπων. Υπερεπιθυμούν ένα νέο ορισμό του Θεού, της θέλησής Του και της αθανασίας, στην ονοματολογία του εικοστού αιώνα... Αν έρχεται μία Νέα Εποχή, μία νέα οικονομία του Θεού, πρέπει η ανθρωπότης να το πληροφορηθή... Το μήνυμα που περιέχεται σε αυτό το βιβλίο αποκαλύφθηκε από το Θεό στον Κύριο Σαν Μ. Μουν»  3.
Άλλη οργάνωση σε διαφημιστικό της έντυπο σημειώνει με έμφαση: «Συχνά ακούμε φράσεις όπως: Νοιώθω κούραση, θλίψη, θυμό, απογοήτευση, δεν εξελίσσομαι, δεν έχω χρόνο, δεν νοιώ¬θω καλά, δεν αξίζω κ.ά. Ποιός είναι υπεύθυνος γι' αυτό;...» 4.
β. Στην συνέχεια συνδέουν τα κενά αυτά με το κατεστημένο της εποχής μας.
«Κοιτάξτε τον πολιτισμό των λαών της Δύσης πως έχει προξενήσει ταραχή και εξέγερση στους λαούς του κόσμου. Έχουν εφευρεθεί σατανικά όργανα και επιδεικνύεται τέτοια αγριότητα στην καταστροφή ζωής, όσο δεν έχει ξαναδεί το μάτι του κόσμου, ούτε έχει ξανακούσει το αυτί των εθνών. Είναι αδύνατο να διορθωθεί αυτό το βίαιο, ακατάσχετο κακό, εκτός αν ενωθούν οι λαοί του κόσμου σ' έναν κοινό σκοπό ή κάτω από τη σκιά μιας Θρησκείας...» 5 .
Τα πάντα έξω από την ομάδα θεωρούνται υπεύθυνα για την κατάσταση, η οποία επικρατεί στον κόσμο. Έτσι με ψυχολογικές μεθοδεύσεις υποβάλλεται στο θύμα η αντίληψη για την τεράστια διαφορά, το τεράστιο χάσμα που βρίσκεται μεταξύ των καταστάσεων έξω από την οργάνωση και των καταστάσεων μέσα στην οργάνωση. Μέσα είναι η σωτηρία, έξω επικρατεί το χάος και η καταστροφή.
γ. Τελική προσπάθεια είναι να πείσουν τους οπαδούς τους, ότι η οργάνωση είναι ο μοναδικός φορέας της λύσης όλων των προβλημάτων.
Η λύση της αποκατάστασης του επιγείου παραδείσου ,ταυτίζεται με την οργάνωση και με τη ζωή που αναπτύσσεται μέσα σ' αυτήν. Η λύση η οποία προσφέρεται χαρακτηρίζεται ως καθολική και έτσι, στο υποψήφιο θύμα προβάλλεται ως ιδανικό μέσα από την ομάδα θα προέλθει η σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας: «Δεν ζεις για τον εαυτό σου, αλλά για τον Θεό. Η ζωή σου έχει παγκόσμια σημασία» διακηρύττει ο ψευδομεσσίας Κορεάτης Μούν. Ενώ ο μεσσίας της Σαηεντόλοτζι διατείνεται ότι η ανθρωπότητα έχει να επιλέξει μεταξύ δύο πραγμάτων, μεταξύ του αφανισμού και της Σαηεντόλοτζι. Στον Ελλαδικό χώρο προσπαθεί η εν λόγω οργάνωση να παγιδεύσει ανύποπτους πολίτες μέσα από δύο πολύ επικίνδυνες ομάδες. Η μία λέγεται Κ.Ε.Φ.Ε. και χρησιμοποιεί το λεγόμενο «τέστ προσωπικότητας» και η άλλη ονομάζεται «U-Man Hellas-Σύμβουλοι Παραγωγικότητας», η οποία απειλεί με διάβρωση μεγάλες οικονομικές μονάδες και κρατικές επιχειρήσεις. 6.
Είναι φανερό πως ο άνθρωπος που έχει υπαρξιακά κενά,και που δεν έχει κάποιο σταθερό πνευματικά έδαφος για να στέκει, πολύ εύκολα ανοίγεται σε κάθε τι που του προσφέρεται απ' έξω σαν λύση και μάλιστα εύκολη και αυτοματοποιημένη, η οποία του υπόσχεται ότι θα λύσει όλα του τα προβλήματα. Όταν πλέον πιστεύει στο μεγάλο ιδανικό της ομάδας, γίνεται πρόθυμος να το υπηρετήσει. Δεν διστάζει να εγκαταλείψει τους γονείς του, το σχολείο, τα παιδιά ή την σύζυγο, για τον "μεγάλο σκοπό". Φυσικά στην αρχή θα γίνει προσπάθεια να κερδηθούν όλοι αυτοί για την οργάνωση. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε ο οπαδός αποκόπτεται απ' αυτούς και ταυτίζεται με την νέα «οικογένεια». Για παράδειγμα, η Εταιρεία Σκοπιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σε εσωτερικό έντυπο, που φέρει την ονομασία «Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ» (Αύγουστος 1995), σε άρθρο με τίτλο «Χριστιανική Διαγωγή στο Σχολείο», προτρέπει τα παιδιά που ανήκουν στην οργάνωση να αποστασιοποιούνται από τις σχολικές εκδηλώσεις και να επικοινωνούν μόνο με άτομα τα οποία ανήκουν στην οργάνωση. Μάλιστα, για να το πετύχει αυτό, ασκεί πάνω σ' αυτά πνευματική τρομοκρατία. Αναφέρει συγκεκριμμένα: «Μπορεί να σε δελεάσουν οι σχολικές αθλητικές δραστηριότητες ή οι κοινωνικές συγκεντρώσεις. Πρέπει να είσαι άγρυπνος ώστε να διακρίνεις πως μπορούν αυτές οι φαινομενικά απολαυστικές δραστηριότητες να σε κάνουν να συμβιβάσεις την πίστη σου. Είναι ανάγκη να διαλέγεις συντρόφους με τους οποίους να μπορείς να απολαμβάνεις ανταλλαγή ενθάρρυνσης, ώστε ο καθένας να εποικοδομείται από την πίστη του άλλου... Να θυμάσαι πάντοτε ότι είσαι υπόλογος στον Ιεχωβά για την διαγωγή σου. Ακόμα και αν αυτό που κάνεις μπορεί να μην το παρατηρούν οι άλλοι, ο Ιεχωβά γνωρίζει τι κάνεις και θα εκφέρει κρίση».
Συμπερασματικά, καταλήγουμε ότι οι διάφοροι ψευδομεσσίες και ψευδοσωτήρες, χρησιμοποιούν μία μέθοδο ψυχικής και πνευματικής υποδούλωσης, κάνοντας χρήση αθέμιτων και παραπλανητικών μεθόδων. Έτσι, καταφέρνουν να παγιδεύουν ανυποψίαστα άτομα, τα οποία πιστεύουν ότι μέσα στην ομάδα βρήκαν τις λύσεις των προβλημάτων τους. Ο οπαδός όμως αποκοπτώμενος από το οικογενειακό, φιλικό και επαγγελματικό του περιβάλλον, αδειάζει στην κυριολεξία εσωτερικά, τίθεται υπό μίαν διαρκή διαδικασία πλύσης εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να γίνεται άμισθος σκλάβος και άβουλο όργανο στα χέρια του αρχηγού και της ομάδας.
Ακόμη, κατά κανόνα, οι ομάδες αυτές αποκρύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Χρησιμοποιούν ποικίλα ψευδεπίγραφα ονόματα και προσωπεία. Παρουσιάζονται ως φιλοσοφικές τάσεις, επιστημονικά κέντρα, ψυχολογικές μέθοδοι, ειρηνιστικά κινήματα, θεραπευτικές και υγιεινιστικές προσπάθειες κ.ά. Ακόμη, αρκετές από αυτές παρουσιάζονται και με Ορθόδοξο Χριστιανικό προσωπείο(!). Έτσι ο προσδιορισμός τους καθίσταται πολύ δύσκολος. Γι' αυτό και πρέπει κανείς να επαγρυπνεί συνεχώς...

 1. Γουαίν Ντύερ, «Να κινείς τα δικά σου νήματα, μη γίνεσαι θύμα κανενός», σελ. 42.
2. π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου, "Καταστροφικές Λατρείες, Νεοφανείς Αιρέσεις στο φως της Ορθοδοξίας".
3. «Οι θείες Αρχές και οι εφαρμογές τους», by Younk oon Kim, The Holy Spirit Association for the Unification of World Christianity U.S.A. p. iv. vii.
4. "Success Dynamics", Φυλλάδιο "ΑΠΟΦΑΣΉ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΉ".
5. "Μπαχάολα και η Νέα Εποχή", σελ. 161-162.
6. π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου, "Νεοφανείς Αιρέσεις...".   














Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου