Λόγος στήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν

Μιχ. Φραγκάκη, Ἱεροκήρυκος

Πολλές φορές, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, δυσκολευόμαστε νά περιγράψουμε μέ ἀκρίβεια ἱστορίες ἤ καί σκηνές τίς ὁποῖες ἔχουμε ζήσει οἱ ἴδιοι, ἐάν αὐτές ἦταν σοβαρές καί σημαντικές. Πόσο δε μᾶλλον, ὅταν καλούμεθα νά ὁμιλήσουμε γιά βίους Ἁγίων πού ἀφιέρωσαν τήν ζωή τους ἐφαρμόζοντας τό Εὐαγγέλιο στήν πρᾶξιν, ἤ ἀκόμα περισσότερο γιά τήν σημερινή Ἑορτή, τήν Σύναξι τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν, θέμα καθαρά πνευματικό, διότι οἱ Ἄγγελοι εἶναι άσώματοι, ἄϋλοι, ἀθάνατοι κατά χάρι καί κανείς ἀπό ἐμᾶς τούς εἶδε. Γιά τούς λόγους αὐτούς, δέν θά τολμούσαμε νά δώσουμε ἀπό μόνοι μᾶς καμία ἑρμηνεία ἤ ἐλάχιστη ἐκτίμηση γιά τά γεγονότα τῆς σημερινῆς Ἑορτῆς, ἀλλά θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά παραθέσω στήν ἀγάπη σας ἀπό τά ὅσα μᾶς καταρτίζουν οἱ ἑρμηνεῖες τῶν Ἁγίων Πατέρων καί Προφητῶν τῆς Πίστεώς μας, ἀλλά καί ἀπό τά ὅσα ἀναφέρονται στά θεῖα βιβλία τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί ἑορτάζει τήν Σύναξι τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν, τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, καί Πασῶν τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων. Ἑορτάζει μεγαλοπρεπῶς καί φαιδρῶς πανηγυρίζει τήν ἀνάμνησι τῆς ἀρετῆς τῶν Ἀγγέλων ὅπου ἔμειναν πιστοί εἰς τόν Θεόν καί ἀποδοκίμασαν "ἐν οὐρανοῖς" τόν ἀποστάτη Διάβολο καί Σατανᾶ καί τούς ὀπαδούς του δαίμονες.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, στόν λόγο τῶν Χριστουγέννων λέγει, ὅτι πρό τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς ἔκτισεν ὁ Θεός τούς Ἀγγέλους. Σήμερα λοιπόν ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Σύναξι αὐτῶν τῶν Ἀγγέλων καί σύναξις σημαίνει συνάθροισις, σάν τήν σύναξη, τήν συνάθροιση, τήν μάζωξη τήν σημερινή τήν δική μας, φίλοι μου. Ἀλλά γιατί συνάχθηκαν ὅλοι οἱ Ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ, γιά ποιά αἰτία καί πότε; Συνάχθηκαν πρίν ἀπό τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Συνάχθηκαν διά νά καταδικάσουν τόν πρῶτο ἐκπεσόντα, τόν πρῶτο ἀποστάτη στήν Ἐκκλησία τῶν Πρωτοτόκων, τόν πρῶτο σχισματικό στή Μία, Ἁγία, Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἀρετή τους νά παραμείνουν ἀμετακίνητοι, προσκυνοῦντες καί ὑμνοῦντες τόν Τριαδικό Θεό.

Ὀ Ἑωσφόρος, ἀρχηγός τοῦ τάγματος τῶν ἐκπεσόντων Ἀγγέλων, φθόνησε τήν Θεία Βούληση νά δημιουργήσῃ ὁ Θεός καί ἄλλα λογικά ὄντα, δηλαδή τόν ἄνθρωπο. Φθόνησε τήν Θεία Βούληση καί τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ νά ἐνσαρκωθῇ στή συνέχεια γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Καί μήν ἀντέχων ὁ ὑπερήφανος τήν ταπείνωσι τοῦ Δεσπότου καί Κυρίου πάσης σαρκός, ὑπερηφανεύθη. Ἀπό ὑπερβολικήν ὑπερηφάνεια λοιπόν, ὁ ἐπαρθείς διάβολος, ἐκαυχήθη νά ἀναβιβάσῃ τόν θρόνοντου ἕως τοῦ Θρόνου Κυρίου, τοῦ πάντων Ποιητοῦ καί Δεσπότου. Καί ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας, αὐτοστιγμής, μόλις διελογίσθηκε καί βουλήθηκε αὐτά, ἐξέπεσε τῆς οὐρανίου δόξης καί τοῦ Ἀρχαγγελικοῦ ἀξιώματος. Καθώς δέ ἀναφέρει ὁ Χριστός μας στό Εὐαγγέλιο (διά τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ), «ἐθεώρουν τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα». Ὁμοίως ἔπεσε καί τό ὑποτασσόμενο σ'αὐτόν πλῆθος τάγματος τῶν Ἀγγέλων πού ἀποσκίρτησε ἀπό τόν Θεό, διακατεχόμενο ἀπό τήν ἴδια ὑπερηφάνεια μέ αὐτή τοῦ Ἑωσφόρου καί ἀπό Ἄγγελοι φωτός ὅλοι μαζί οἱ ἐκπεσῶντες ἔγιναν σκοτεινοί δαίμονες. Ἔτσι ἔχουμε ἀπό τήν μία τήν πρώτη καταδίκη ἀποστάτου ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν οὐρανῶν καί ἀπὀ τήν ἄλλη τήν πρώτη οἰκουμενική σύναξη τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τῶν Πρωτοτόκων (Ἑβρ. ΙΒ´ 23).

Πάνω σέ αὐτή τήν ἀναταραχή καί ἀναστάτωση τῆς οὐράνιας ἁρμονίας καί Ἀγγελικῆς Τάξεως, ἔχουμε τήν Σύναξη ὅλων τῶν Ἀγγελικῶν Δυνάμεων, πρωτοστατοῦντος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ νά ἀναφωνῇ πρός ὅλους: «ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ, ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ», δηλαδή, ἄς προσέξουμε, νά δοῦμε τί συνέβη καί τί ἔπαθαν ἀπό τήν ὑπερηφάνειά τούς οἱ ἐκπεσόντες δαίμονες, οἱ ὁποῖοι μέχρι πρό ὀλίγου ἦταν Ἄγγελοι μαζί μέ ἐμᾶς. Ἄς συλλογισθοῦμε ὅτι εἴμαστε κτίσματα καί δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καί ἄς σταθοῦμε καλῶς, προσεκτικά. Ἔτσι καί ἔγινε. Καί προσκύνησαν τόν Θεό μετά φόβου, ὅλοι οἱ Ἄγγελοι ἀναβοῶντες ταυτόχρονα τόν ἐπινίκειον ὕμνον, «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς δόξης Αὐτοῦ».

Αὐτό λοιπόν τό μυστήριο ἑορτάζουμε καί ἐμεῖς, φίλοι πανηγυριστές, μέ τήν σημερινή μας σύναξι ἐδῶ, μέ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΦΟΒΟΝ ΘΕΟΥ, ΟΜΟΝΟΙΑ καί ΕΝΩΣΙ, προσκυνώντας καί δοξολογώντας τόν Θεό. Στῶμεν καλῶς, λοιπόν ἀδελφοί κι’ ἐμεῖς. Ἀμετακίνητοι στήν Πίστη καί τίς Παραδόσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ μας, μέ θεία εὐχαρίστηση ἀπό τήν μιά, ἀλλά καί μέ θλίψη ἐπίγνωσης ἀπό τήν ἄλλη, γιά τούς ἀνθρώπους καί ἀδελφούς μας πού χάθηκαν καί χάνονται καθημερινά σέ Σχίσματα καί Αἱρέσεις, σέ μιά ἀδιάκοπη πτώση, χρησιμοποιώντας πλαστά τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς βούλησης. Ἀνθρώπινα πάθη καί ἐπιρροές μετέβαλλαν τήν ὀρθή κρίση τους, ὁδηγώντας τούς σέ πνευματική αὐτοκτονία, μακράν τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς μείνουμε μέ τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ στήν Ἐκκλησία τῶν Πατέρων καί τῶν Προφητῶν καί πάντων τῶν Ἁγίων, στήν Ἐκκλησία τῶν Ἀγγέλων.

Στήν Ἐκκλησία τῶν Ἀγγέλων, ἐννέα εἶναι τά Αγγελικά τάγματα καί τρεῖς οἱ ἱεραρχικές τάξεις των ἤ διακοσμήσεις. Ἡ πρώτη ἱεραρχική τάξις πού βρίσκεται πλησιέστερα στόν Θεόνεἶναι οἱ Θρόνοι, τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ. Ἡ δεύτερη τάξις εἶναι οἱ Κυριότητες, οἱ Δυνάμεις καί οἱ Ἐξουσίες. Καί ἡ τρίτη τάξις εἶναι οἱ Ἀρχές, οἱ Ἀρχάγγελοι καί οἱ Ἄγγελοι.

Ἡ πρώτη τάξις Ἀγγέλων (Θρόνοι, Χερουβείμ καί Σεραφείμ), εἶναι τά πλησιέστερα πρός τόν Θεό τάγματα. Στούς Θρόνους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Τά πολυόμματα Σεραφείμ ἐκφράζουν τήν πρός Αὐτόν Θεία Ἀγάπη καί τά Ἑξαπτέρυγα Χερουβείμ "πεπληρωμένα πλήρους σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ", ἐκτελοῦν ἀμέσως ὅλα τοῦ τά προστάγματα. Στή δεύτερη τάξη τῶν Ἀγγέλων (Κυριότητες, Δυνάμεις καί Ἐξουσίες), τό μέν τάγμα τῶν Κυριοτήτων εἶναι αὐτό πού ἔχει τήν κυριότητα τῆς προωθήσεως ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, πρός ἄμεση ἐκτέλεσι. Τό τάγμα τῶν Δυνάμεων εἶναι αὐτό τό ὁποῖο ξεπερνάει καί ἐξουδετερώνει ὅλα τά ἐμπόδια πού μπορεῖ νά παρουσιαστοῦν, ὅσο μεγάλα καί ἄν εἶναι, προκειμένου νά ἐκτελεστοῦν ὅλες οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί τό τάγμα τῶν Ἐξουσιῶν εἶναι τό τάγμα τό ὁποῖο διατηρεῖ τήν ἡγεμονία τοῦ πνεύματος ἐφαρμόζοντας, χωρίς ἀμφιταλαντεύσεις τίς διαταγές τοῦ Θεοῦ. Στήν τρίτη τάξη τῶν Ἀγγέλων ο(Ἀρχές, Ἀρχάγγελοι καί Ἄγγελοι), τό τάγμα τῶν Ἀρχῶν κατέχει τούς αἰθέρες, δηλαδή ἀπό τόν Θρόνον τοῦ Θεοῦ στόν οὐρανό, μέχρι τήν γῆ. Ἐλέγχουν, μεταφέρουν καί προωθοῦν πρός ἐκτέλεσι τίς διαταγές καί ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πού παραλαμβάνουν ἀπό τά ἀνώτερα τάγματα. Τό τάγμα τῶν Ἀρχαγγέλων ἀναλαμβάνει νά ἐξυπηρετῇ Βασιλεῖς καί νά προστατεύῃ Ἔθνη ὁλόκληραρα, ἀνεξαρτήτως τῆς πίστεώς των, διότι καί ἀπό αὐτά τά Ἔθνη μπορεῖ νά ὑπάρχουν ἤ νά ὑπάρξουν στό μέλλον πιστοί τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Καί τέλος, οἱ Ἄγγελοιεἶναι λειτουργικά πνεύματα, "εἰς ὑπηρεσίαν ἀποστελλόμενα διά τούς θέλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν". Εἶναι δηλαδή μεσίτες μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ἄγγελος σημαίνει ἀγγελιοφόρος, ἐκεῖνος πού φέρει ἕνα μήνυμα, μία ἀγγελία καί μάλιστα καλή, χαρμόσυνη ἀγγελία. Λέγονται «Ἄγγελοι» διότι ἀγγέλλουν, μεταφέρουν στούς ἀνθρώπους καλές εἰδήσεις καί προστάγματα καί παραγγελίες τοῦ Θεοῦ. Ὅποιο καί ἄν εἶναι τό ἄγγελμα τοῦ Ἀγγέλου, ἐφ’ ὅσον στέλνεται ἀπό τόν Θεό καί πρόκειται γιά τήν σωτηρία τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας, μοναδικοῦ σκοποῦ τῆς ὑπάρξεώς μας, τό ἄγγελμα, ἀγαπητοί μου, εἶναι χαρμόσυνο. Ἡ κάθε πόλις, ἡ κάθε χώρα ἔχει τόν δικό της φύλακα Ἄγγελο. Ἐπιπλέον, ὁ κάθε πιστός ἔχει ἐπίσης τόν φύλακα Ἄγγελό του, πού τόν ἀποκτᾶ σάν θεῖο δῶρο κατά τήν βάπτισί του («Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν»).

Καί ἐμεῖς πολλές φορές, ἀγαπητοί μου, κάνουμε τόν Ἄγγελό μας νά θλίβεται μέ τίς πράξεις μας καί νά κλαίῃ καί νά ὑποφέρῃ, μένοντας ὅμως ἀγόγγυστα κοντά μας, ἐλπίζοντας καί προσευχόμενος γιά τήν δική μας μετάνοια. Ναί, ἀγαπητοί μου, δέν εἴμαστε μόνοι μας ὅταν σκεφτόμαστε, ὅταν προβληματιζόμαστε, στή χαρά καί στή λύπη, στήν προκοπή ἤ στήν ἁμαρτία, στήν ὑγεία ἤ στήν ἀσθένειά μας. Εἶναι μαζί μας, δίπλα μας, ἐπιτελώντας τό ὕψιστο καθῆκον πού τοῦ ἀνετέθηκε ἀπό τόν Θεό, τήν φύλαξι τοῦ σώματος καί τῆς πολυτίμου ἀθανάτου ψυχῆς μας, μέχρι τέλους τῶν ἡμερῶν μας. Μᾶς ἐπισκέπτεται πολλές φορές στά ὄνειρά μας, θέλοντας νά μᾶς περάσῃ κάποιο μήνυμα ἤ νά μᾶς προφυλάξῃ ἀπό κάποιο κακό καί κατά τήν πίστη μας τό ἀντιλαμβανόμαστε ἤ κατά τήν ὀλιγοπιστία μας τό μήνυμα παραμένει θολό. Πῶς νά ἐπικοινωνήσῃ μαζί μας ἕνας Ἄγγελος πού συναναστρέφεται Ἀγγέλους καί Θεό; Πῶς νά γίνῃ κατανοητός, ἐάν καί ἐμεῖς δέν προσπαθήσουμε νά τόν πλησιάσουμε ἔστω σέ ἀρετές καί πνευματική προκοπή; Ἔχουμε τήν δύναμη, φίλοι μου, μέ τούς ἀγῶνες μας σέ αὐτή τήν ζωή νά προσελκύσουμε τό ἔλεος καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ὄχι μόνο νά σώσουμε τήν ψυχή μας, ἀλλά καί νά γίνουμε κατά χάριν μικροί θεοί. Ἔχουμε, λοιπόν, τήν δυνατότητα νά προσεγγίσουμε τόν Ἄγγελό μας καί νά ζήσουμε ἕνα παράδεισο ἐδῶ στή γῆ, συναναστρεφόμενοι τά ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διαβάζοντας καί μιμούμενοι τίς πράξεις καί τήν ζωή τους. Ἑπικαλούμενοι τήν βοήθειαν τῶν Ἀγγελικῶν Ταγμάτων, νά ξεπεράσουμε τά ἐμπόδια πού στέκονται μπροστά μας καί νά ζήσουμε ἕνα ἐπιπλέον κατά χάριν παράδεισο στήν παροῦσα ζωή, ἀδελφωμένοι, συμπορευόμενοι μέ βίο παράλληλο μέ αὐτόν τοῦ φύλακα Ἀγγέλου μας, μέ πράξεις θεάρεστες, μέ προσευχή, ξεκινώντας μίαν ἀρχή ἀπό σήμερα ἔστω, ἅπαξ τῆς ἡμέρας τουλάχιστον, προσευχόμενοι στόν φύλακα Ἄγγελό μας νά μεσιτεύῃ γιά μᾶς στόν Θεό. «Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστώς τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου καί ταλαιπώρου μου ζωῆς, μή ἐγκαταλείπῃς με τόν ἁμαρτωλόν…»

Προσευχή, ἀγαπητοί μου, μέ προσοχή, μέ προσήλωση, χωρίς νά φεύγῃ ὁ νοῦς μας. Ὑπῆρξαν Ἅγιοι οἱ ὁποῖοι ἀφιέρωσαν ὁλόκληρη τήν ζωή τούς στό Θεό. Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, γιά παράδειγμα, σαράντα πέντε χρόνια στήν ἔρημο ἀφιερωμένη στό Θεό, προσευχομένη ἀδιαλείπτως, σέ μία ἀπόλυτα ἁρμονική ἐπικοινωνία μαζί Του. Ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, πόσα χρόνια ἀπό τήν ζωή μας ἔχουμε πραγματικά ἀφιερώσει στό Θεό; Πόσο χρόνο ἀφιερώσαμε ἀπό τόν σημερινό ἐκκλησιασμό μας; Τρεῖς ὧρες; Χωρίς νά φύγῃ ὁ νοῦς μας καί νά τρέξῃ στά βιωτικά; Μία ὥρα; Χωρίς νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό ποιός μπῆκε καί ποιός βγῆκε. Μισή ὥρα; Χωρίς νά σχολιάσουμε τό σφάλμα τοῦ ἀδελφοῦ μας; Δέκα λεπτά; Δύο λεπτά, ἴσως ,προσηλωμένοι καί ἀφοσιωμένοι στήν προσευχή; Στῶμεν καλῶς, ἀδελφοί, ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ.

Δηλώνουν οἱ ἄθεοι, ὅτι δέν ὑπάρχει ἀθανασία ψυχῆς καί ὅτι ἡ Κόλαση καί ὁ Παράδεισος εἶναι ἐδῶ, θεωρώντας οἱ δύσμοιροι ὡς κισμέτ, ὡς μοιραῖο, ὡς δεδομένο καί μή ἀνατρέψιμο τόν τρόπο βίωσης τῶν καλῶν καί κακῶν στιγμῶν τῆς ζωῆς. Ὄχι, ἀντιπαραθέτουμε. Μέ τίς πράξεις μας καί τόν τρόπο ζωῆς μας, μποροῦμε νά κάνουμε κόλαση ἤ παράδεισο καί τήν τωρινή σύντομη ζωή μας καί τήν μέλλουσα αἰώνια.Ἔχω γνωρίσει ἀνθρώπους πιστούς στόν Θεό, στό κρεβάτι τῆς ἀσθένειας, πού εἶχαν γαλήνιο βλέμμα, ὑπομένοντας ὡς θεῖο δῶρο τήν ἀσθένειά τους, πλημμυρισμένοι ἀπό Θεία εὐτυχία. Ἔχω γνωρίσει ἀνθρώπους κατεστραμμένους οἰκονομικά, νά θεωροῦν ὡς θεῖο δῶρο τήν καταστροφή τους, μετουσιώνοντας τήν θλίψη τούς σέ θεία εὐτυχία. Ἐπίσης ἔχω γνωρίσει ἀνθρώπους μέ ἄρρωστα ἐκ γενετῆς παιδιά, πολύ πιό εὐτυχισμένους ἀπό γονεῖς μέ ὑγιῆ παιδιά, πού πέσανε θύματα τῶν ναρκωτικῶν, πού πέσανε θύματα μιᾶς κοσμικῆς κοινωνίας πού κυνηγάει τό χρῆμα. Καί ἔχω γνωρίσει πλουσίους καί ὑγιεῖς δυστυχισμένους, θύματα μιᾶς κοινωνίας πνευματικά στεῖρας, πού δέν θέλει τά παιδιά της, τά ἀρνεῖται ἄν δέν τά σκοτώσῃ πρίν γεννηθοῦν, μιᾶς πλαστῆς κοινωνίας ἀχόρταγης πού θέλει νά καταστρέψῃ ὡς δαιμονοκρατούμενη ὅσους περισσότερους μπορεῖ. Σάν τούς λύκους πού δέν σκοτώνουν μόνο γιά νά φᾶνε, ἀλλά συνεχίζουν ἀπό φονικό ἔνστικτο ὁδηγούμενοι, γεμίζοντας τό περιβάλλον πού ζοῦν μέ σάρκες σέ ἀποσύνθεση, χωρίς λογική καί χωρίς συνέπεια. Μακριά ἀπό τούς λύκους τῆς κοινωνίας μας, ἀγαπητοί μου. Μακριά ἀπό τούς λύκους πού παρουσιάζονται κατά καιρούς καί στούς χώρους τῆς Ἐκκλησίας. Μακριά ἀπό τούς λύκους πού θέλουν νά ξεσκίσουν τό πνεῦμα καί τίς ἀρετές τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων. Διότι ὅταν τούς συναναστραφοῦμε, τότε ἴσως τά πνευματικά μας ὅπλα λερωθοῦν κι’ αὐτά ἀπό τό αἷμα καί δέν φανοῦν ἱκανά νά μᾶς σώσουν. Τά ὅπλα τά δικά μας εἶναι ἀποτελεσματικά ὅταν βρίσκονται μέσα στήν ἐμβέλεια τοῦ περιβάλλοντος τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοῦ Θεοῦ. Τά ὅπλα μας εἶναι ἀποτελεσματικά ὅταν τά χρησιμοποιοῦμε πρός ἀποφυγήν τῆς συναναστροφῆς μέ τόν παμφάγο κόσμο, μέσα στήν σιγουριά τῆς μάνδρας τῶν λογικῶν προβάτων.

Τρεῖς εἶναι οἱ Ἄγγελοι, ἀγαπητοί, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα μᾶς εἶναι περισσότερο γνωστά, Μιχαήλ, Γαβριήλ καί Ραφαήλ. Ἐξωβιβλικές παραδόσεις ἀναφέρονται καί σέ πολλά ἄλλα ὀνόματα καί καθήκοντα Ἀγγέλων. Πάρα πολλές εἶναι ἐπίσης οἱ παρουσίες, οἱ ἐμφανίσεις καί τά θαύματα τῶν Ἀγγέλων, πού ὁ χρόνος δέν θά μᾶς ἔφτανε οὔτε νά τά ἀπαριθμήσουμε.«Στάσου Ἀβραάμ. Ἐδοκίμασεν ὁ Θεός τήν πίστη σου καί δέν χρειάζεται νά θυσιάσῃς τόν ὑἱόν σου". Ἦταν ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ φέρνοντας χαρμόσυνο μήνυμα στόν Ἀβραάμ, τόν ἀποφασισμένο νά θυσιάσῃ τό παιδί του γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. «Χαῖρε κεχαριτωμένη, Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ» Ἦταν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος ἐμήνυε στή Θεοτόκο τό μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀποκαλύπτοντας στή Θεοτόκο, "τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον" καί ἀπό τούς Ἀγγέλους ἀκόμη ἄγνωστο Μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, Μυστήριο σχεδιασμένον παρά τοῦ Κτίστου πρό πάντων τῶν αἰώνων, Μυστήριο τό ὁποῖο πραγματοποιεῖται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας, σώζοντας ψυχές ἀνθρώπων πιστῶν πού βρίσκονται στήν Ἐκκλησία τοῦ Δημιουργοῦ, Μυστήριο πού θά συνεχίζεται μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου τούτου. Τό Μυστήριο αὐτό ἐφθόνησε ὁ διάβολος, τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν μέλλοντα ἄνθρωπο, τήν Ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ, τήν φιλανθρωπία Του, τήν Κένωση τοῦ Δεσπότου καί ἀποφάσισε νά φθάσῃ μέχρι Θρόνου Θεοῦ, ἀπό ὑπερβολική ἔπαρση καί ἐγωισμό, μέ ἀποτέλεσμα ἀπό Ἄγγελος φωτός νά ἐκπέσῃ μέ τούς ὁμοίους του καί νά γίνουν δαίμονες τῆς αἰωνίου κολάσεως.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΑΓΓΕΛΩΝ καί ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Οἱ Ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι εἶναι τά μοναδικά κτίσματα τῆς δημιουργίας πού διαθέτουν φύση λογική καί αὐτεξούσια βούληση. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἄϋλα ἀσώματα καί ἀθάνατα πνεύματα μέ ἐλεύθερη βούληση καί ὑπηρετοῦν τόν Θεό. Δέν ἔχουν ὑλικό σῶμα ὅπως εἶναι τό ἀνθρώπινο σῶμα, ἀλλά εἶναι πνευματικές ὑπάρξεις, γι’ αὐτό καί δέν εἶναι ὁρατοί, ὅπως ὁρατή δέν εἶναι καί ἡ ψυχή μας. Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, «Ἄγγελος ἐστίν οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος, Θεῷ λειτουργοῦσα, κατά χάριν ἐν τῇ φύσει τό ἀθάνατον εἰληφυῖα». Οἱ ἄνθρωποι ἐπίσης εἶναι ὄντα μέ νοῦ καί ἐλευθερία βούλησης. Εἶναι δηλαδή ἐλεύθερα ὄντα. Κάνοντας χρήση τοῦ μυαλοῦ τους μποροῦν νά ἀποφασίζουν γιά ἀπλᾶ ἤ γιά σοβαρά θέματα. Τό θέμα τῆς ἐλευθερίας γενικότερα, ἀγαπητοί μου, ἀπασχόλησε καί ἀπασχολεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα ἀπό κτίσεως κόσμου. Ἀπασχόλησε ἀκόμη καί τούς πρώτους ἀνθρώπους, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, τούς Πρωτοπλάστους καί Προπάτορας ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Τούς ἀπασχόλησε στό δίλημμα τοῦ ἄν θά ἔπρεπε νά δοκιμάσουν τόν ἀπαγορευμένο καρπό ἤ ὄχι, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ἀποφάσισαν νά παραβοῦν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί τήν παρέβησαν, ὁδηγώντας τούς ἑαυτούς τους σέ πνευματική αὐτοκτονία, διαπιστώνοντας ταυτόχρονα τό πλαστό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας ὅταν τό χρησιμοποιοῦμε πρός ζημίαν μας. Οἱ ἐχθροί τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας εἶναι ἡ ἀλαζονεία καί ὁ ἐγωϊσμός, πού ὁδηγοῦν στήν παρακοή τοῦ Θείου θελήματος. Εἶναι πλαστό τό δικαίωμα τοῦ νά διαβάλουμε τόν πλησίον μας λόγῳ ἤ ἔργῳ γιά δική μας πρόοδο, ὅταν ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι νά ἀγαπᾶμε τόν πλησίον μας σάν τόν ἑαυτό μας. Εἶναι πλαστό τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τοῦ νά κρίνουμε, καί μάλιστα δημόσια, τόν συνάνθρωπό μας, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅταν μάλιστα οἱ δικές μας πράξεις εἶναι χειρότερες ἀπό αὐτές πού κρίνουμε. Τό αἴσθημα τῆς ἐλευθερίας καί τό δικαίωμα τοῦ νά τήν ὑπερασπίζεται ὁ ἄνθρωπος, εἶναι τόσο ἔντονο πού πολλές φορές ὅταν αἰσθάνεται ὅτι τοῦ δεσμεύουν τήν ἐλευθερία του, μπορεῖ νά φτάσῃ στά ἄκρα. Γι’αὐτό καί ἔχουν γίνει πόλεμοι, ἐκστρατεῖες ὁλόκληροι, μέ ἑκατομμύρια νεκρῶν στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, γιά τήν προάσπιση τῆς Ἐλευθερίας. Ἡ πρώτη λανθασμένη χρήση τοῦ δικαιώματος τῆς Ἐλευθερίας στήν ἱστορία τῆς κτίσεως, μέ ἀποτέλεσμα τόν πρῶτο ἀποστάτη στήν Ἐκκλησία τῶν Οὐρανῶν, ἔγινε ἀπό τόν ἐκπεσῶντα Ἑωσφόρο καί τό ἀγγελικό του τάγμα, ὅταν αὐτός ἀλαζονικά καί ἐγωϊστικά σκεπτόμενος, προσπάθησε νά κατακτήσῃ τόν ἴδιο τόν Θρόνο τοῦ Θεοῦ, θαμπωμένος ἀπό φθόνο γιά τό Θεῖο φῶς, πού ἀντί νά τό ἀπολαμβάνῃ μέ τούς Ἀγγέλους του, ὑπέστη, μέ τήν σκέψη καί μόνο, τήν κόλαση εἰς τόν αἰῶνα τόν ἅπαντα, σχίζοντας τά νήματα πού τόν κρατοῦσαν ἑνωμένο μέ τήν Οὐράνια Ἐκκλησία.

Σήμερα ἀγαπητοί μου, ἡ παγκόσμια κοινότητα πλήττεται ἀπό ἕνα σοβαρό χρηματοπιστωτικό κίνδυνο, πρόβλημα πού ἀπειλεῖ νά παρασύρῃ σέ πλήρη οἰκονομική κατάρρευση ὅλη τή γῆ. Ἡ ἔπαρση καί ὁ ἐγωϊσμός τοῦ ἀνθρώπου νά προχωρῇ ἀνεξέλεγκτα, ὑπό τό πρόσχημα τῆς ἐξέλιξης, ἀψηφώντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀντί νά ἀπολαμβάνῃ τά φυσικά ἀγαθά, χωρίς νά παραβιάζῃ τήν φύση, καταβάλλει προσπάθεια νά προσαρμοστῇ στό δημιούργημά του. Διότι πῶς ἀλλιῶς σήμερα ὁ ἄνθρωπος, μπροστά στή μεγάλη βλάβη καί ζημία πού ἔχει ὁ ἴδιος προκαλέσει παγκοσμίως, μπορεῖ νά διορθώσῃ καί νά ἐπαναφέρῃ τά πράγματα στή φυσική τους κατάσταση; Πῶς νά διορθώσῃ τήν τεράστια ρύπανση πού ἔχει προκαλέσει, τήν πεῖνα ἑκατομμυρίων συνανθρώπων του σέ ὅλη τή γῆ, τήν κοινωνική ἀδικία, τόν καθημερινό βιασμό τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τήν τρύπα τοῦ ὄζοντος διά τῆς καταστροφῆς τῆς ἀτμόσφαιρας, τήν ραδιενεργό ρύπανση, καί τόν διωγμό τῶν γνησίων ὀλίγων πιστῶν τοῦ Θεοῦ; Τί σκυτάλη νά ἀφήσῃ στόν ἀναπτυσσόμενο λεγόμενο «τρίτο κόσμο», ὅταν τό πρότυπο τῶν δῆθεν «ἐξελιγμένων» ἔχει ἤδη καταρρεύσει; Μόνο ἐάν κατανοούσαμε τήν ταπείνωση καί τό, ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ -μέχρις ἐδῶ. ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ, μέ προσοχή καί φόβο Θεοῦ. Καί φόβος Θεοῦ δέν σημαίνει τρομοκρατοῦμαι, σημαίνει ἐπίγνωση Θεοῦ. Καί ὡς ἄνθρωποι, ἐν ἐπιγνώσει Θεοῦ ἀντιλαμβανόμενοι τήν θέση μας καί τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ, διακατεχόμενοι ἀπό θεῖο φόβο, νά ὑμνήσουμε καί νά δοξολογήσουμε τόν Κύριο καί Σωτῆρα ἡμῶν, ὅπως ἐντέλλει ἡ ἀπ’ αἰῶνος Ἐκκλησία Του, γιά νά βροῦμε τό κουράγιο νά συνεχίσουμε καί σύν Θεῷ, νά διορθώσουμε τά λάθη πού κάναμε, καί τίς ἀδικίες στήν κτίση, στούς συνανθρώπους μας καί στούς ἑαυτούς μας.

Σέ εὐχαριστῶ, ἀδελφέ μου, πού μέ ἀφύπνισες πνευματικά. Ἄς μήν ντραποῦμε νά παραδεχτοῦμε στόν ἀδελφό μας τήν εὐεργεσία πού μᾶς ἔκανε. Σέ εὐχαριστῶ, Πατέρα μου Πνευματικέ, πού μέ διορθώνεις καθημερινά. Σέ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, Πλάστη καί Δημιουργέ μου, πού μέ συγχωρεῖς συνεχῶς, ὅπως τούς Ἰσραηλῖτες στό ὁδοιπορικό τους στήν ἔρημο. Σέ εὐχαριστῶ, Ἅγιε Ἄγγελε, φύλακα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου. Δέν τά ξέρω ὅλα, ἀφήνω τόν Θεό νά κρίνῃ τί εἶναι πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μου καί νά μέ ἀπομακρύνῃ ἀπό λογισμούς, πράξεις καί ἀνθρώπους πού λειτουργοῦν σέ βάρος τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μου. ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΑΔΕΛΦΟΙ, ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ. Μέ φόβον Θεοῦ εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.