ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΥ

Πηγή: www.proskynitis.blogspot.com

          Από  την Ορθόδοξη  Εκκλησία  της  Γεωργίας  διακηρύχθηκε  η  αγιότητα  του  αρχιμανδρίτου Γαβριήλ Urgebadze (1929 - 1995). Την  απόφαση  έλαβε  η  Ιερά  Σύνοδος  του  Πατριαρχείου Γεωργίας, υπό  την  προεδρεία  του  Μακ. Πατριάρχου  και  Καθολικού  πάσης  Γεωργίας  κ. Ηλία, κατά  την  συνεδρίαση  της  20.12.2012. Ημέρα  μνήμης  του  νέου  Αγίου  θα  είναι  η  ημέρα  κοιμήσεώς  του  2α  Νοεμβρίου.

          O Γέρων  Γαβριήλ γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1926, στην Τυφλίδα. Ο πατέρας του ήταν φανατικός κομμουνιστής. Η μητέρα του, η οποία αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Άννα, κοιμήθηκε στις 26 Απριλίου 2000 και είναι θαμμένη δίπλα στον γιο της, στη  Μονή Σάμταβρο  της  Μετσχέτας. Οι γείτονές του τον θυμούνται από μικρό παιδί να νηστεύει και παρόλη την αθειστική ανατροφή που έλαβε, στα 12 του χρόνια ήξερε το Ευαγγέλιο απέξω!  Έγινε μοναχός το 1955 επί κομμουνιστικού καθαστώτος. Για σαράντα χρόνια έζησε σε νεκροταφεία, φυλακές και ψυχιατρεία. Επί δεκαπέντε χρόνια ζητιάνευε ταπεινωμένος, λοιδωρούμενος και περιφρονημένος απ' όλους.
           Ο Γέρων  Γαβριήλ  αγωνίστηκε  ιδιαίτερα  κατά  του  κομμουνισμού, ως  αθεϊστικού  συστήματος  που  καταργεί  τον  Θεό  και  θεοποιεί  τους  Ηγέτες  του. Έγινε  παγκόσμια  γνωστός με  μία  αδιανόητη  γιά  τα  μαρξιστικά  δεδομένα  πράξη, την 1 Μαίου 1965. Σ' αυτήν την επίσημη για τους κομμουνιστές ημέρα, παρουσία των κομμουνιστικών Αρχών  της  Σοβιετικής  Γεωργίας, είχε συγκεντρωθεί μεγάλο πλήθος στην κεντρική πλατεία της Τυφλίδας. Πίσω από τους επίσημους, δυο τεράστια πορτραίτα του Στάλιν και του Λένιν, κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος ενος κτιρίου. Ξαφνικά και ενώ στην ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο πλατεία, οι εκδηλώσεις είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, η 12μετρη φωτογραφία του Στάλιν έπιασε φωτιά. Τι είχε γίνει; Ο μοναχός Γαβριήλ, καταφέρνοντας να φτάσει στον πρώτο όροφο του κυβερνητικού κτιρίου, ανοιξε το παράθυρο και περιέλουσε το πίσω μέρος των πορτραίτων με βενζίνη, βάζοντας φωτιά. Μετά από λίγο κάηκε και το πορτραίτο του Λένιν. Ο τρόμος είχε απλωθεί πάνω από το πλήθος και επικρατούσε νεκρική σιγή. Όσο τα πορτραίτα καιγόνταν, ο μοναχός Γαβριήλ φώναζε από το παράθυρο τα παρακάτω λόγια:
          «Ο Κύριος είπε να μη φτιάχνουμε είδωλα. Να μην έχετε άλλους θεούς, εκτός από εμένα. Καλοί μου άνθρωποι συνέλθετε! Όσοι έζησαν σ' αυτήν τη γη (της Γεωργίας) ήταν πάντα Χριστιανοί. Εσείς γιατί προσκυνάτε τα είδωλα; Η δόξα ανήκει μόνο στο Θεό. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε.Τα είδωλά σας όμως δε θα αναστηθούν ποτέ. Ακόμη και όταν ζούσαν, ήταν νεκροί»!

          Αμέσως τον κατέβασαν κάτω με ένα πυροσβεστικό όχημα, του οποίου ύψωσαν την σκάλα. Επειτα το πλήθος όρμησε επάνω του. Τον χτύπησαν με κλωτσιές, με τις κάνες των όπλων, με τους πυροσβεστικούς σωλήνες, φωνάζοντας (ο καθένας, γιά  να  δείξει  την  νομιμοφροσύνη  του  προς  το  καθεστώς): «Αφήστε με να αποτελειώσω αυτήν την ψείρα»! Όλοι ήθελαν να πατήσουν αυτόν τον ''εχθρό του λαού'', για να δείξουν τον ζήλο τους. Με δυσκολία τον έβγαλαν οι πυροσβέστες από τα νύχια του πλήθους. Ο λόγος που δεν τον πυροβόλησαν ήταν, ότι μετά απ' όλα αυτά έδειχνε ακριβώς σαν ένα πτώμα. Το κεφάλι του ήταν ανοιγμένο και του είχαν σπάσει 17 κόκκαλα! Για έναν μήνα ήταν στο νοσοκομείο αναίσθητος. Στη  συνέχεια  φυλακίσθηκε. Μετά από πολλά χρόνια τον έβγαλαν από τη φυλακή, αφού του έδωσαν ένα ''πιστοποιητικό τρέλλας''. Ζούσε μαζί με την μητέρα του. Κανείς δεν τον δεχόνταν στο  σπίτι του, ούτε του  έδινε δουλειά. Όλοι τον ήξεραν σαν "αντικαθεστωτικό" και φοβόντουσαν τις  συνέπειες. Ούτε αυτός, ούτε η μητέρα του μπορούσαν να βγούν έξω κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εαν έβγαιναν, οι γείτονες άφηναν τα σκυλιά εναντίον τους!
          Για πολύ καιρό ο Γέρων Γαβριήλ ζούσε περιφρονημένος και διωκόμενος από τους ανθρώπους. Μυστικά αποτραβιόνταν σε μια μικρή σπηλιά που είχε σκάψει σ' ένα βράχο και προσευχόνταν με δάκρυα. Την εποχή εκείνη οι εκκλησίες ήταν κατεστραμμένες και οι πιστοί φοβούνταν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.Ο Γέροντας Γαβριήλ είχε φτιάξει στην αυλή του μια μικρή εκκλησία με τέσσερις τρούλους. Του την κατέστρεψαν πολλές φορές, αυτός όμως  την  ξανάκτιζε! (Σήμερα  σώζεται  και  αποτελεί  τόπο  προσκυνήματος).

 

          Όταν ο καιρός των αθεϊστικών διωγμών πέρασε, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν στο πρόσωπό του έναν πνευματικό καθοδηγητή. Ἐτσι  αναδείχθηκε  πνευματικός  καθοδηγητής  χιλιάδων  ψυχών. Τότε  αποδείχθηκε, ότι  είχε  ελεηθεί  από  τον  Θεό με τα  χαρίσματα  της  προοράσεως  και  της  θαυματουργίας. Κατά  τα  τελευταία  χρόνια  της  ζωής  του  έμενε  στη  Μονή  Μεταμορφώσεως  του  Σωτήρος  στο  Σάμταβρο, στην  πόλη  της  Μετσχέτας, στον  Πύργο  του  αγίου  Βασιλέως  Μιριάν (του  4ου  αιώνος).  Εκεί δέχονταν  εκατοντάδες  επισκέτες  κάθε  ημέρα, στων  οποίων  τίς  ερωτήσεις  απαντούσε  πρίν  ερωτηθεί!  Ἠταν  πολύ  αυστηρός  με  τον  εαυτό  του, αλλά  επιεικής  προς  τους  άλλους  και  ιδαίτερα ευγενής.  Κοιμήθηκε  ειρηνικά  την  2α  Νοεμβρίου  1995  και ενταφιάσθηκε  στη  Μονή, δίπλα  στη  μητέρα  του.

 

          Σύμφωνα  με  την  μαρτυρία  χιλιάδων  προσκυνητών, το  λάδι  από  το  καντήλι  του  τάφου  του  ενεργεί  θεραπείες (στη  Μονή  καταφθάνουν  καθημερινά  επιστολές  που  μαρτυρούν  θεραπείες  από  καρκίνο, γενική  παράλυση, υδροκεφαλία, κ.ά.  πολύ  σοβαρές  ασθένειες), ενώ  αίμα  του  που  είχε  ληφθεί  γιά  εξετάσεις, παραμένει  μέχρι  σήμερα αδιάφθορο!  (βλέπε  την  προηγούμενη  φωτογραφία, όπου  το  αίμα  φαίνεται  φρέσκο  μέσα  στον  δοκιμαστικό  σωλήνα, τουλάχιστον  20  χρόνια  μετά  την  λήψη  του!).  Την  ευχή  του  να  έχουμε.