ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Μοναχός στή Μονή τῶν Κιλλιβάρων, στό Ὄρος Λάτρος τῆς Μ. Ἀσίας, γιά τόν ὁποῖο δέν διασώθηκαν ἰδιαίτερα στοιχεία. Τήν ἀρετή του μνημονεύει ὁ ὅσ. Ἰωάννης στήν "Κλίμακα" (βλ. 4ο Λόγο "Περί Ὑπακοῆς").
Κατά τόν Συναξαριστή "τό τίμιον αὐτοῦ Λείψανον ἐφυλάχθη ὑπό τῆς Θείας Δυνάμεως ἀνώτερον πάσης φθορᾶς καί φυσικῆς διαλύσεως καί ἔμεινεν σῶον καί ὁλόκληρον εἰς πολλάς ἐτῶν περιόδους. Συνέβη δέ ποτε νά ἔλθωσιν οἱ μοναχοί τοῦ μοναστηρίου ἐκείνου πρός θερισμόν, ἐπειδή ἦτο ὁ καιρός τοῦ θέρους, δύο δέ μόνον ἀδελφοί ἔμειναν εἰς τό μοναστήριον, ὁ ἕνας διά νά τό φυλάττη, ὁ δέ ἄλλος διότι ἦτο ἀσθενής. Ἔτυχε λοιπόν νά ἀποθάνη ὁ τελευταῖος, ὁ δέ ἄλλος ἀδελφός, μόνος ὤν, δέν ἠδύνατο νά ἀνορύξη τάφον καί τά πράξη τά εἰς ταφήν ἀναγκαῖα. Ὅθεν ἀνοίξας τόν ἕτοιμον τάφον τοῦ ἁγ. Ἀκακίου, ἐκεῖ ἔβαλεν τόν ἀποθανόντα, ὁμοῦ μέ τόν Ἅγιον. Τήν ἐπαύριον πορευθείς εἰς τόν τάφον, εὗρεν ἐρριμένον ἔξω τόν ἀποθανόντα ἀδελφόν καί πάλιν ἔθηκεν αὐτόν ἐντός τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου. Ἐπειδή δέ πάλιν εὗρεν αὐτόν ἔξω ἐρριμένον, παρεπονεῖτο εἰς τόν Ἅγιον δικαιολογούμενος καί λέγων:
"Ἤκουσα, ἅγιε Ἀκάκιε, ὅτι οὐδείς ἄλλος προέκοψεν εἰς τήν ὑπακοήν καθώς σύ, ἀλλά τώρα ὡς βλέπω ἔγινες παρήκοος καί ὑπερήφανος τόσον, ὥστε δέν δέχεσαι τόν ἀδελφόν ἐντός τοῦ τάφου σου, ἀλλά τόν ἀποβάλλεις. Λοιπόν ἤ ἄφες αὐτόν νά εὑρίσκεται μαζί σου εἰς ἕνα τάφον ἤ - ἐάν πάλιν τόν ρίψης ἔξω - δέν θέλω σέ ὑποφέρει πλέον, ἀλλά θέλω σέ ἐκβάλλει ἐκ τοῦ τάφου".
Ὅθεν ἔθηκεν αὖθις τόν ἀδελφόν εἰς τόν τάφον τοῦ ἁγ. Ἀκακίου καί ἀνεχώρησεν. Τήν ἐπιοῦσαν πορευθείς πάλιν, τόν μέ ἀποθανόντα ἀδελφόν εὗρε εἰς τόν τάφον, τόν δέ ἅγιον Ἀκάκιον οὐκ εὗρεν".
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 26η Νοεμβρίου.