ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ (+ 1628)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Προερχόμενος ἀπό ἐξισλαμισμένη οἰκογένεια, ἄγνωστο γιά ποιούς λόγους καί κάτω ἀπό ποιές συνθήκες, μόνασε στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους σέ ἡλικία μόλις 12 ἐτῶν. Μετά ἀπό ὀκτώ χρόνια μοναχικῆς ζωῆς ἐπέστρεψε στήν πατρίδα του (τό ὄνομά της δέν διασώθηκε), γιά νά πείσει τούς γονεῖς του νά ἐπανέλθουν στή Χριστιανική θρησκεία, μέ ἀποτέλεσμα νά συλληφθεῖ καί νά τελειωθεῖ μαρτυρικά στήν πυρά. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι στό μαρτύριό του πρωτοστατοῦσε ὁ ἴδιος ὁ πατέρας του!
Ὅταν κατά τό μαρτύριό του μία ξαφνική καταιγίδα ἔσβησε τήν φωτιά καί πέθαναν ἀπό τρόμο τόσο ὁ πατέρας του, ὅσο καί ὁ δικαστής πού τόν καταδίκασε, ἡ μητέρα του μετανοημένη ἐξαγόρασε τά Λείψανά του καί τά μετέφερε στή Θεσσαλονίκη, σέ κάποια μονή πρός τιμήν τῆς Παναγίας, ὅπου μόνασε μέ τό ὄνομα Ἀθανασία.
Βιογράφος του ὑπῆρξε ὁ αὐτόπτης τοῦ ματυρίου του Ἰβηρίτης Μοναχός Πρόχορος Κομπλιάνσκυ, ὁ ὁποῖος καί μετέφερε στή μονή τήν ἀδιάφθορη δεξιά του, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. Γιά τόν νέο αὐτό Ὁσιομάρτυρα ἔγραψε καί ὁ λόγιος Μητροπ. Κιέβου ἅγ. Πέτρος Μογίλας (+ 1647. Βλ Ἀντ. Αἰμ. Ταχιάου, «Ἄγνωστοι Ἀθωνίτες Νεομάρτυρες», 2006, σελ. 62).
Ἄγνωστος στούς Συναξαριστές, κατά τόν μ. Μωϋσῆ Ἁγιορείτη θά μποροῦσε νά τιμᾶται τήν 13η Μαϊου, μετά τῶν Ἰβηριτῶν Ἁγίων. («Οἱ Ἅγιοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους», σελ. 435).