ΟΙ ΕΞΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΕΣ ΟΣΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΝΤΙΒΙΓΙΕΒΟ

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἡ περιώνυμος Μονή τοῦ Ντιβίγιεβο στήν κεντρική Ρωσία, ἔργο ζωῆς τοῦ μεγάλου Ἁγίου τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ (+ 1833), πέραν τῶν χαριτοβρύτων Λειψάνων τοῦ ὁσ. Σεραφείμ, φυλάσσει ὡς πολύτικο πνευματικό καί κειμηλιακό θησαυρό καί τά 6 ἀδιάφθορα Λείψανα τῶν Ὁσίων Πελαγίας, Παρασκευῆς καί Μαρίας τῶν διά Χριστόν Σαλῶν, Ἀλεξάνδρας Καθηγουμένης καί Μάρθας καί Ἑλένης τῶν μοναζουσῶν.
Τόν βίο τῶν χαριτωμένων αὐτῶν ψυχῶν παρουσιάζουν συγκεντρωτικά οἱ Ἰστότοποι http:// simplyxpress. wordpress.com/ καί http:// www.proskynitis. blogspot.com/, ἀπό ἀντλοῦμε τήν δική μας παρουσίαση, ἐμπλουτισμένη μέ στοιχεῖα καί ἀπό τίς δικές μας ἐργασίες καί ἄλλη βιβλιογραφία. Ὅλες οἱ ἐργασίες ἔχουν βασισθεῖ κατά κύριο λόγο στά ἐξαιρετικά ἔργα τοῦ κ. Πέτρου Μπότση.

Στήν δημοσιευόμενη φωτογραφία οἱ ἑξι λάρνακες μέ τά ἀδιάφθορα Λείψανα τῶν Ὁσίων γυναικῶν καί ὁ Μακ. Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος ὡς προσκυνητής αὐτῶν καί τῆς Μονῆς.

Ἡ Ὁσία Πελαγία , ἡ διά Χριστόν Σαλή (+ 1884)
Ἡ κατά κόσμον Πελαγία Ἰβάνοβνα Σερεμπρενίκοβα, γεννήθηκε τό 1809 στό Ἀρζαμᾶς, πόλη τῆς κεντρικῆς Ρωσίας, στήν οἰκογένεια τοῦ ἐμπόρου Ἰβάν Ἰβάνοβιτς Σουρίν. Σέ μικρή ἡλικία ἡ Πελαγία ἔμεινε ὀρφανή ἀπό ἀπό πατέρα καί ἡ μετέρα της ἀναγκάσθηκε νά παντρευτεῖ γιά δεύτερη φορά ἕναν ἄνθρωπο ἄξεστο καί σκληρό, τόν Ἀλέξιο Νικήτητς Κορόλεφ, ὁ ὁποῖος εἶχε καί δικά του παιδιά ἀπό προηγούμενο γάμο. Ἀπό τότε ἡ διαβίωση τῆς Πελαγίας στό πατρικό της σπίτι ἔγινε μαρτυρική.
Σέ μικρή ἐπίσης ἡλικία ἡ Πελαγία ἀρρώστησε σοβαρά καί ἔμεινε στό κρεββάτι γιά μεγάλο διάστημα. Ὅταν συνῆλθε ἦταν ἕνας διαφορετικός ἄνθρωπος, μέ διαταραγμένη ψυχολογική συμπεριφορά. Ἄρχισε νά κάνει διάφορες ἀνοησίες, μέ ἀποτέλεσμα νά δέχεται τιμωρίες καί ξυλιές. Στήν πραγματικότητα ἀπό τότε εἶχε ἀρχίσει τήν ἄσκηση τῆς διά Χριστόν σαλότητος, ἀλλά αὐτό τότε δέν τό ἀντιλήφθηκε κανείς.
Ὅταν ἡ Πελαγία ἦρθε σέ ἡλικία γάμου, παρά τίς ἀντιρήσεις της, σέ ἡλικία 19 ἐτῶν παντρεύθηκε τόν Σέργιο Βασίλιεβιτς Σερεμπένικωφ. Ὁ νεαρός σύζυγος, θέλοντας ἐνδεχομένως νά τήν βοηθήσει στήν παράξενη συμπεριφορά της, τήν πῆγε μαζί μέ τήν μητέρα της νά προσκυνήσουν στό Σάρωφ καί πάρουν τήν εὐλογία τοῦ μεγάλου Στάρετς ὁσ. Σεραφείμ. Ἐκεῖ ὁ Ἅγιος, μόλις ἀντίκρυσε τήν Πελαγία, τῆς ἔκανε μία ἐδαφιαῖα μετάνοια καί τῆς ἔδωσε ἕνα κομποσχοῖνι, ἀποκαλῶντας την Μάτουσκα (Μητέρα). Ὅταν ἔφυγαν, ὁ Ἅγιος πλησίασε τόν συμμοναστή του Ἰβάν Ταμπάρτσεφ καί τοῦ εἶπε ὅτι ἡ Πελαγία νά γίνοταν ἕνα ἀστέρι πού θά φώτιζε ὁλη τήν Ρωσία!
Ἀπό τήν ἐπίσκεψη αὐτή καί μετά ἡ συμπεριφορά τῆς Πελαγίας ἔγινε ἀκόμη πιο ἀσύμβατη μέ τά κοινωνικά πρότυπα. Ἀργυπνοῦσε τίς νύχτες προσευχομένη, κοιμόταν σ’ ἕνα φέρετρο, ζητιάνευε μισόγυμνη στούς δρόμους, μοίραζε τά χρήματα τῆς οἰκογένειας στούς φτωχούς. Ἔτσι ὀ ἄνδρας της τήν ἔδιωξε ἀπό τό σπίτι καί ὑποχρεώθηκε νά ἐπιστρέψει στό πατρικό της, ὅπου ὅμως τήν περίμεναν νέες περιπέτειες. Τά παιδιά τοῦ πατριοῦ της τήν μισοῦσαν, ὁ ἴδιος τήν ἔδερνε καί ἡ μικρή του κόρη ἔβαλε κάποιον νά τήν πυροβολήσει καί ὅταν αὐτός ἀστόχησε ἄκουσε τήν Πελαγία νά τοῦ λέει, ὅτι πυροβόλησε τόν ἑαυτό του! (Πράγματι μετά ἀπό λίγο ὁ παρ’ ὀλίγον δράστης αὐτοκτόνησε!).
Μετά ἀπό ὅλα αὐτά ἡ ταλαιπωρημένη μητέρα τῆς Πελαγίας ἐπισκέφθηκε καί πάλι τόν ὅσ. Σεραφείμ καί τοῦ περιέγραψε τήν κατάσταση. Φωτιζόμενος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ Στάρετς διεῖδε τήν διά Χριστόν σαλότητα τῆς μακαρίας καί συνέστησε στή μητέρα της νά τήν ἀφήσουν ἐλεύθερη (διότι μέχρι τότε τήν ἔδεναν), νά ἀκολουθήσει τόν δρόμο πού τῆς εἶχε ὁρίσει ὁ Θεός. Ἀπό τότε ἡ μακαρία περνοῦσε τίς παγωμένες νύχτες στό προαύλιο τῆς ἐκκλησίας, μέ θερμές προσευχές καί ἀστήρευτα δάκρυα, ντυμένη μέ κουρέλια, καλῶντας μέ ἀπεγνωσμένες κραυγές τούς πιστούς σέ μετάνοια.
Μ’ αὐτό τόν τρόπο ζωῆς πέρασαν 4 χρόνια. Ὅταν τό 1833 κοιμήθηκε ὁ ὅσ. Σεραφείμ, ἡ προορατική ἀδελφή τῆς Μονῆς Ντιβίγιεβο Γερόντισσα Ἰουλιανή Γρηγορίεβνα, συνάντησε τήν Σαλή Πελαγία στόν δρόμο καί ζήτησε ἀπό τήν μητέρα της νά τῆς ἐπιτρέψει νά τήν πάρει στό μοναστήρι. Πρίν φύγει ἀπό τό πατρικό της ἡ Πελαγία, ἀπόλυτα λογική, ἔκανε σ’ ὅλους μία μεγάλη μετάνοια λέγοντας: «Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συγχωρέστε με, δέν θά ξαναγυρίσω κοντά σας ὥσπου νά πεθάνω»!
Στό Ντιβίγιεβο ἡ Πελαγία συνέχισε τίς σαλότητες μέ ἀποτέλεσμα ἄλλες μοναχές νά τήν σέβονται, ἄλλες νά τήν φοβοῦνται, ἄλλες νά τήν κοροϊδεύουν καί ἄλλες νά τήν χτυποῦν! Σάν ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ὑπέρτατης ταπείνωσης ἡ μακαρία ἐλεήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα. Θεράπευσε λ.χ. τόν καλλιτέχνη Μ. Π. Πετρώφ τοῦ ὁποίου τό χέρι εἶχε παραλύσει, ἔσβησε ἀπό μακρυά μία πυρκαγιά, ἄρχισε νά ἐμφανίζεται «καθ’ ὕπνον» σέ ἀσθενεῖς καί νά τούς θεραπεύει!). Προφήτευσε ἀκόμη τήν ἐπανάσταση πού θά κατέστρεφε τήν Ἁγία Ρωσία καί τήν δολοφονία τοῦ Τσάρου Ἀλεξάνδρου Β’, γιά τόν ὁποῖο ἔκλαιγε συνεχῶς.
Μετά ἀπό 20 χρόνια τέτοιας μαρτυρικῆς βιοτῆς (τό 1853), ἐμφανίσθηκε στόν ὕπνο της ὁ ὅσ. Σεραφείμ καί τῆς ἔδωσε ἐντολή νά μείνει ἔγκλειστη στό κελλί της. Ἐκεῖ ἡ μακαρία ἔζησε ἄλλα 31 χρόνια, προσευχομένη ἀδιαλείπτως, ἀποφεύγοντας τούς ἀνθρώπους καί τρεφομένη μόνο μέ μαῦρο ψωμί! Προεῖδε τόν θάνατό της ἑπτά χρόνια πρίν καί τόν ὑποδέχθηκε προετοιμασμένη μέ τά Ἄχραντα Μυστήρια. Κοιμήθηκε τήν 30η Ἰανουαρίου 1884 καί ἐνταφιάσθηκε πίσω ἀπό τό ἱερό τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος, μέσα σέ ἕνα φέρετρο ἀπό κυπαρρίσι, ντυμένη μέ τά ἐνδύματα πού συνήθιζε (μία λευκή μπλοῦζα, ἕνα σαραφάν, ἕνα μάλλινο σάλι καί ἕνα λευκό μαντήλι). Τό Λείψανό της ἔμεινε ἄταφο 9 ἡμέρες, χωρίς νά παρουσιάσει σημεῖα φθορᾶς καί καθημερινά ἀναπέμπονταν 30 – 40 Τρισάγια, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας της ψυχῆς!
Κατά τήν ἀνακομιδή της τό Λείψανό της βρέθηκε ἀδιάφθορο καί σήμερα φυλάσσεται στή Μονή τοῦ Ντιβίγιεβο.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 30η Ἰανουαρίου.

Ἡ Ὁσία Παρασκευή, ἡ διά Χριστόν Σαλή (+ 1915)
Ἡ Πάσα τοῦ Σάρωφ – Ντιβίγιεβο, κατά κόσμον Εἰρήνη, κατάγοταν ἀπό οἰκογένεια χωρικῶν τῆς περιοχῆς τοῦ Ταμπώφ, ὅπου γεννήθηκε τό 1785. Ἀρχικά ἔζησε ἔγγαμο βίο, ἀλλά δέν ἀπέκτησε παιδιά. Ὅταν ἀπεβίωσε ὁ σύζυγός της ἔκανε ἕνα προσκύνημα στό Κίεβο, ὅπου προσευχήθηκε στήν περιώνυμη Λαύρα τῶν Σπηλαίων καί ἀποφάσισε νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Ἐκεῖ στό Κίεβο ἔγινε μοναχή καί πῆρε τό ὄνομα Παρασκευή. Ὅμως κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ τόπος τῆς ἀσκήσεώς της ἦταν τό Σάρωφ, ὅπου ἔζησε 30 χρόνια μέσα στό δάσος, ὡς διά Χριστόν Σαλή, σέ μία χωμάτινη σπηλιά πού ἔσκαψε μόνη της. Ἐκεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑπέστη τήν ἴδια δοκιμασία μέ τόν ὅσ. Σεραφείμ. Τήν χτύπησαν κακοποιοί καί ἔκτοτε μέ ἐντολή τοῦ Ἁγίου ἐγκαταστάθηκε στό Ντιβίγιεβο.
Ὑπῆρξε ἡ πνευματική μητέρα καί καθοδηγητής μιᾶς ἄλλης διά Χριστόν Σαλῆς, τῆς Μαρίας Ἰβάνοβνας καί μεταφορέας τῶν προφητειῶν τοῦ ἁγ. Σεραφείμ πρός τόν Τσάρο Νικόλαο Β’.
Ἡ σαλότητα τῆς ὁσ. Παρασκευῆς εἶχε μία ἰδιαιτερότητα. Ἦταν ὑπερβολικά τακτική καί καθαρή, μέ τό κελλί της πάντα τακτοποιημένο! Μέ συντροφιά τίς κούκλες τῶν παιδικῶν της χρόνων, ζοῦσε προσευχομένη καί ἐργαζομένη μαζί μέ τίς ἄλλες ἀδελφές (ὅταν ἔπλεκε κάλτες ἔλεγε τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ καί ὅταν θέριζε μέ τό δρεπάνι, ἔκανε πολλές μετάνοιες).
Ἐλεημένη μέ τό χάρισμα τῆς προοράσεως καί τῆς προφητείας, εἶχε ἕναν παράξενο τρόπο νά προλέγει στούς ἀνθρώπους τήν μελλοντική τους εὐτυχία ἤ δυστυχία. Σ’ αὐτούς πού ἔβλεπε πειρασμούς, ὅταν σέρβιρε τσάϊ ἔβαζε πολύ ζάχαρη στό φλυτζάνι τους! Ἔτσι, τό 1903, ὅταν κατά τίς τελετές διακηρύξεως τῆς ἁγιότητος τοῦ ὁσ. Σεραφείμ, τήν ἐπισκέφθηκε στό κελλί της ὁ Τσάρος Νικόλαος Β΄ , ἡ μακαρία ξεχείλισε τό φλυτζάνι του μέ ζάχαρη, γιά νά δείξει τούς πειρασμούς πού τόν περίμεναν καί τοῦ μίλησε γιά τήν γέννηση τοῦ αἱμοφιλικοῦ διαδόχου Ἀλεξίου, τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, τήν καταστροφή τῆς Ἁγίας Ρωσίας καί τόν μαρτυρικό θάνατο, τόν δικό του καί τῆς οἰκογενείας του.
Λίγο πρίν τήν κοίμησή της ἡ μακαρία ἔκανε μετάνοιες μπροστά στήν φωτογραφία τοῦ Τσάρου, διακηρύσοντας ἔτσι τήν μαρτυρική του ἰδιότητα καί ἁγιότητα. Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1915, σέ ἡλικία 120 ἐτῶν καί ἐνταφιάστθηκε στό μοναστήρι της. Κατά τήν ἀνακομιδή της τό Λείψανό της βρέθηκε ἀδιάφθορο καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 22α Σεπτεμβρίου.

Ὁσία Μαρία, ἡ διά Χριστόν Σαλή (+ 1927)
Ἡ Μαρία Ἰβάνοβνα γεννήθηκε στό χωριό Γκολέτκβα τῆς περιφερείας τοῦ Ταμπώφ. Ἀπό τήν παιδική της ἡλικία εἶχε τήν τάση νά μένει ἀπεριποίητη καί νά ντύνεται μέ κουρέλια. Στήν ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν οἱ γονεῖς της Ζαχαρίας καί Πελαγία ἀπεβίωσαν καί ἔτσι ὑποχρεώθηκε νά πάει στό σπίτι τοῦ μεγάλου ἀδελφοῦ της, ὅπου ὅμως δέν ἔγινε εὐχάριστα δεκτή, λόγῳ τῆς ἰδιαίτερης συμπεριφορᾶς της. Αὐτό τήν ἀνάγκασε νά ἀρχίσει νά ζῆ τήν ζωή μιᾶς περιπλανώμενης ἐρημήτριας. Συνήθως κατέφευγε στά δάση γύρω ἀπό τά περιώνυμα μοναστήρια τοῦ Σάρωφ, τοῦ Ντιβίγιεβο καί τοῦ Ἀρντάτωφ, ὅπου ζοῦσε μισόγυμνη μέσα στό κρύο καί πάντα πεινασμένη.
Ὅταν τά βήματά της τήν ἔφερναν στό Ντιβίγιεβο, κάποιες καλόγριες πού τήν συμπαθοῦσαν τῆς ἔδιναν καινούργια ροῦχα, ἀλλά μετά ἀπό μερικές ἡμέρες ἡ μακαρία τά ἔδινε στούς φτωχούς καί ἔμενε πάλι ρακένδυτη. Ὑπῆρχαν ὅμως καί μοναχές πού τήν ἔδιωχναν κακήν-κακῶς.
Μετά ἀπό ἕνα μεγάλο διάστημα περιπλάνησης τήν δέχθηκαν στό Ντιβίγιεβο, ὅπου ἔγινε μοναχή. Στήν ἀπόφαση αὐτή συνετέλεσε ἡ διά Χριστόν Σαλή ὁσ. Παρασκευή, ἡ ὁποία ἀνέλαβε νά τήν καθοδηγήσει στήν πνευματική ζωή. Τότε φάνηκε τό προορατικό της χάρισμα καί γιά νά τό κρύψει αὔξησε τίς σαλότητες, ὅμως οἱ πιστοί τήν «ἀνακάλυψαν» καί ἔτρεχαν κοντά της νά τήν συμβουλευθοῦν!
Κάποτε ἐπισκέφθηκε τό μοναστήρι ἕνα μικρό ἀγόρι καί ἡ μακαρία τό ὑποδέχθηκε ὡς Ἱερέα Ἀλέξιο. Πράγματι στήν πορεία τό παιδί αὐτό μεγαλώνοντας ἔγινε Ἱερομόναχος μέ αὐτό τό ὄνομα! Σέ ἄλλη περίπτωση ὅταν τήν ἐπισκέφθηκε ὁ Ἱερομ. Ἀλέξιος, ἡ Ὁσία τόν ὑποδέχθηκε μ’ αὐτά τά λόγια: «Δέν τρώω κρέας, ἄρχισα νά τρώω χορταρικά καί τώρα εἶμαι καλύτερα»! Μέ αὐτά τά λόγια τοῦ ἀποκάλυψε τήν ἀσθένεια πού τόν ἀνάγκασε νά καταλύει κρέας, ἀλλά καί τόν τρόπο τῆς θεραπείας του!
Ἡ Ὁσία Μαρία θεωρεῖται προστάτης τῶν ἀγωνιζομένων κατά τοῦ καπνίσματος. Σέ μία περίπτωση πού τήν ἐπισκέφθηκε μία κυρία ἀπό τό Μούρομ, μόλις τήν εἶδε τῆς εἶπε ὅτι κάπνιζε σάν φουγάρο! «Δέν μπορῶ νά τό κόψω – τῆς ἀπάντησε ἡ ἐπισκέπτρια – καπνίζω καί τήν νύχτα, ἀκόμα καί πρίν τήν Θεία Λειτουργία»! Τότε ἡ μακαρία εἶπε στή συγκελλιώτισσά της νά πετάξει τήν ἀσημένια ταμπακιέρα της στή φωτιά! Μετά τήν παράξενη αὐτή κίνηση, ἡ ἐπισκέπτρια ἔκοψε τό κάπνισμα, ὅπως ἀνέφερε σέ μία ἐπιστολή της γεμάτη εὐγνωμοσύνη!
Μία ἄλλη φορά, τήν ἐπισκέφθηκαν κάποιες μοναχές καί τήν ρώτησαν γιά ἕναν χαμένο ἐξάδελφό τους, τόν Μίσα Ἀρτσιμπούσεβα. Ἡ Ὁσία τούς ἀνάντησε, ὅτι ἔχει μπλέξει μέ μία γύφτισσα! Ὅταν ἀργότερα οἱ μοναχές τόν συνάντησαν ἔμαθαν, ὅτι εἶχε ἀρχίσει τό κάπνισμα, πάνω στό πακέτο τῶν τσιγάρων του μάλιστα ὑπῆρχε μία γύφτισσα!
Μετά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1917, ἡ ὁσ. Μαρία ἄρχισε νά χρησιμοποιεῖ ἄσχημη γλῶσσα, σέ σημεῖο ὥστε νά σκανδαλίζονται οἱ ἄλλες μοναχές. Ὅταν μάλιστα κάποιες τήν ρώτησαν πῶς εἶναι δυνατόν μία μοναχή νά μήν μιλάει εὐγενικά, ἐκείνη ἀπάντησε: «Κάτω ἀπό τόν Τσάρο Νικόλαο αὐτό ἦταν εὔκολο, γιά δοκιμάστε ὅμως καί μέ τούς Σοβιετικούς»! Μέ αὐτό τόν τρόπο ἡ μακαρία προφήτευσε τά θλιβερά γεγονότα τῆς διαλύσεως τῶν Μονῶν Σάρωφ καί Ντιβίγιεβο καί γενικά τόν διωγμό κατά τῆς Ἐκκλησίας.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1927 καί ἐνταφιάσθηκε στό Ντιβίγιεβο, ὅπου φυλάσσεται σήμερα τό ἀδιάφθορο Λείψανό της.

Ὁσία Ἀλεξάνδρα ἡ Ἡγουμένη (+ 1789)
Ἡ Ἀγάθη Σεμιόνοβα Μελκούνοβα στόν κόσμο ἦταν μία πλούσια καί εὐσεβής χήρα, μέ κτήματα στό Γιαρσλάβ, τό Βλαδιμήρ καί το Ρυαζάν. Τό 1760 ἔγινε μοναχή στή Μονή Φλωρόφσκυ τοῦ Κιέβου μέ τό ὄνομα Ἀλεξάνδρα. Ἐκεῖ δέχθηκε τήν ἐπίσκεψη τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἡ Ὁποία τῆς ἔδωσε ἐντολή νά φτιάξει ἕνα μοναστήρι πρός τιμήν Της. Μετά ἀπό πολύ ἔρευνα ἔφερε τά βήματά της στό Ντιβίγιεβο, μία τοποθεσία κοντά στή Μονή τοῦ Σάρωφ καί ἐκεῖ ἵδρυσε τό μοναστήρι της, σέ τόπο πού ἐπέλεξε ἡ Ἴδια ἡ Παναγία, μέ τήν βοήθεια καί τήν πνευματική καθοδήγηση τῶν Στάρετς τῆς Μονῆς καί κυρίως τοῦ ὁσ. Σεραφείμ.
Ἀρχικά ἔζησε ἡσυχαστικά, σ’ἕνα κελλί δίπλα στόν ναό τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν. Ἔπειτα, ἀφοῦ ρευστοποίησε τήν περιουσία της, ἔκτισε ἕνα μεγάλο κτηριακό συγκρότημα, ἐνῶ ταυτόχρονα διέθεσε χρήματα σέ φιλανθρωπίες καί ἀνακαινίσεις ἐκκλησιῶν. Ἡ ἴδια ζοῦσε μέ τήν ἐργασία της πού ἦταν πολύ ταπεινή (καθάριζε σταύλους καί ἔπλενε σέ σπίτια!). Ἔτσι δημιουργήθηκε μία ἀδελφότητα μέ βάση τήν ἐκούσια πτωχεία, τήν χειρωνακτική ἐργασία, τήν φιλοξενία τῶν προσκυνητῶν καί τήν ἀδιάλειπτη νοερή προσευχή.
Ἡ Ὁσία τιμήθηκε ὡς Ἁγία ἤδη ἀπ’ αὐτή τήν ζωή καί πολλοί ἄνθρωποι, ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων, ἔρχονταν σ’ αὐτήν γιά νά πάρουν εὐλογία καί συμβουλές.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τήν 13η Ἰουνίου 1789 καί ἐνταφιάσθηκε στό μοναστήρι της, ὅπου σήμερα φυλάσσεται τό ἄφθαρτο Λείψανό της. Τό Μεγάλο καί Ἀγγελικό Σχῆμα δέχθηκε δύο ἑβδομάδες πρίν κοιμηθεῖ! Προέβλεψε τήν μεγάλη ἀκμή τοῦ μοναστηροῦ, ἀλλά καί τά προβλήματα πού θά προέκυπταν μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917.
Ὁ ὅσ. Σεραφείμ τήν ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα καί ἀναφέρονταν σ’ αὐτήν σάν σέ μεγάλη Ἁγία. Μετά τήν κοίμησή της διαβεβαίωσε τίς μοναχές, ὅτι ἦταν κοντά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί συνέστησε νά προσεύχονται σ’ αὐτήν μέ τά ἀκόλουθα λόγια: «Μητέρα καί κυρία μας, προσευχήσου γιά μᾶς στόν Κύριο νά μᾶς συγχωρέσει, ὅπως συγχώρεσε ἐσένα καί νά μᾶς θυμᾶσαι καί ἐμᾶς μπροστά στόν Θρόνο τοῦ Θεοῦ».
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 13η Ἰουνίου.

Ἡ Ὁσία Μάρθα (+ 1829)
Ἡ κατά κόσμον Μαρία Σεμένοβα Μελιούκοβα ἦταν πνευματική κόρη τοῦ ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. Μόνασε στή Μονή τοῦ Ντιβίγιεβο πολύ μικρή καί ἀπό τήν ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν ἀσκοῦσε τήν σιωπή καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Ἡ μοναχική της ζωή ξεπερνοῦσε σέ αὐστηρότητα τήν ζωή πολλῶν μοναχῶν καί ἡ ὑπακοή της στόν ὅσ. Σεραφείμ ἦταν ἀδιάκριτη. Ὁ Ὅσιος τήν ἀγαποῦσε τόσο πολύ, ὥστε τίς ἐμπιστεύθηκε τίς λεπτομέρειες τῶν ἐμφανίσεων σ’ αὐτόν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καθώς καί τίς προβλέψεις του γιά τό μέλλον τῆς μονῆς.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τήν 21η Αὐγούστου 1829 καί ἐνταφιάσθηκε στό Ντιβίγιεβο, ὅπου σήμερα φυλάσσεται τό ἀδιάφθορο Λείψανό της. Κατά τήν κηδεία της ἡ διαμονιζόμενη ἀδελφή τῆς μονῆς Πρασκόβια Σεμένοβα, εἶδε στήν Ὡραῖα Πύλη τοῦ ναοῦ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί δίπλα της τήν μοναχή Μάρθα. Ἀμέσως ἡ πάσχουσα ἄρχισε νά οὐρλιάζει καί νά σχίζει τά ροῦχα της καί ὅλοι ἀκουσαν τό τρίξιμο τῶν δοντιῶν τῶν δαιμόνων πού ἔβγαιναν ἀπό τό σῶμα της! Ὁ ἴδιος ὁ ὅσ. Σεραφείμ διηγοῦνταν ἀργότερα, ὅτι κατά τήν κηδεία της πολλοί ἀσθενεῖς θεραπεύθηκαν. Πληροφόρησε ἐπίσης τίς ἀδελφές, ὅτι τῆς εἶχε δώσει μυστικά τό Μεγάλο καί Ἀγγελικό Σχῆμα! Ἀργότερα ἀποκαλύφθηκε στόν Ὅσιο γιά τήν μ. Μάρθα, ὅτι «ἡ ψυχή της βρισκόταν στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, κοντά στήν Ἁγία Τριάδα, στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί ὅλοι θά βοηθηθοῦν ἀπ’ αὐτήν»!
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 21η Αὐγούστου.

Ἡ Ὁσία Ἑλένη (+ 1832)
Ἡ κατά κόσμον Ἑλένη Βασίλιεβνα Μαντούροβα, ἦταν πνευματική κόρη τοῦ ὁσ. Σεραφείμ καί μέ τήν εὐχή του συνέχισε τήν ἡσυχαστική μοναστική παράδοση τῆς ὁσ. Ἀλεξάνδρας, τῆς σιωπῆς καί τῆς προσευχῆς.
Ὅταν ἡ Ὁσία ἦταν μικρή, «εἶχε εὔθυμο χαρακτῆρα, ἀγάπη γιά τά ἐγκόσμια καί τήν ἔλκυαν οἱ διασκεδάσεις» καί ἐνῶ ἦταν ἕτοιμη νά παντρευτεῖ, ἀπέρριψε ξαφνικά καί χωρίς αἰτία τόν γαμπρό! Μετά ἀκολούθησε ἕνα σημαντικό ὅραμα: Ἕνα τεράστιο φίδι προσπαθοῦσε νά τήν καταπιεῖ καί τήν ἔσωσε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος! Ἀπό τότε ἡ νεαρή Ἑλένη ἄρχισε νά ἀπομακρύνεται ἀπό τά ἐγκόσμια καί μέ τήν βοήθεια τοῦ ὁσ. Σεραφείμ νά προετοιμάζεται γιά τό μοναστήρι. Μετά ἀπό τρία χρόνια προετοιμασίας στόν κόσμο, τό 1825, ἐντάχθηκε στήν ἀδελφότητα καί ἔζησε μέ σιωπή καί προσευχή, ὅπως ἡ ὁσ. Ἀλεξάνδρα.
Ἡ κοίμησίς της ὑπῆρξε ὁσιακή καί θαυμαστή. Ὁ ὅσ. Σεραφείμ τῆς ζήτησε νά πεθάνει στή θέση τοῦ ἀσθενούς ἀδελφοῦ της Μιχαήλ Βασίλεβιτς Μαντούρωβ, τόν ὁποῖο χρειαζόταν γιά τό ἔργο του στό Ντιβίγιεβο! Ἔτσι ἡ ὁσ. Ἑλένη κοιμήθηκε εἰρηνικά στίς 28η Μαΐου 1832, κάνοντας ὑπακοή στόν Γέροντά της, νέα στήν ἡλικία καί χωρίς προβλήματα ὑγείας! Πρίν τήν κοίμησή της εἶδε σέ ὅραμα τόν Κύριο, «πύρινο σάν τήν φωτιά» καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ Ὁποία τῆς ἔδειξε τήν προηγουμένη, ἀλλά καί τήν μέλλουσα ἀδελφότητα τοῦ μοναστηριοῦ! Ἕνα χρόνο ἀργότερα κοιμήθηκε καί ὁ ὅσ. Σεραφείμ. Προηγουμένως «ἔλαβε πληροφορία», ὅτι ἡ πνευματική του κόρη εἶχε συναριθμηθεῖ στόν χορό τῶν παρθένων τῆς Βασιλίσσης τῶν Οὐρανῶν.
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 28η Μαΐου καί τό Λείψανό της φυλάσσεται ἄφθαρτο στό Ντιβίγιεβο.