Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
Σειρά: Ἑλληνικές Εἰκόνες τῆς Παναγίας
Σειρά: Ἑλληνικές Εἰκόνες τῆς Παναγίας
Ἡ θαυματουργή Εἰκόν
α τῆς Παναγίας τοῦ Μικροκάστρου χρονολογεῖται ἀπό τόν 13ο ἤ τόν 14ο αἰ. καί τό ἀσημένιο κάλυμμά της ἀπό τό ἔτος 1603. Φυλάσσεται στήν ὁμώνυμη Μονή τῆς περιοχῆς Σιατίστης.
Ἡ Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου ἱδρύθηκε τό 1753 καί ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο προσκύνημα τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Τό Καθολικό τῆς μονῆς εἶναι ἁγιογραφημένο ἀπό λαϊκούς ἁγιογράφους ἀπό τό Καπέσοβο τῆς Ἠπείρου, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἀκολουθοῦν τήν Παλαιολόγεια Βυζαντινή Τέχνη. Ἐξαιρετικῆς τέχνης εἶναι ἐπίσης καί τό ξυλόγλυπτο τέμπλο, ἔργο ἐπίσης Ἠπειρωτῶν τεχνιτῶν.
Τό μοναστήρι μέχρι τό 1993 ἦταν ἀνδρικό καί προσέφερε πολλές ὑπηρεσίες στήν πατρίδα κατά τήν Τουρκοκρατία, τόν Μακεδονικό Ἀγῶνα (1904 - 1908), τούς Βαλκανικούς Πολέμους (1912 – 1913), τήν ἀποκατάσταση τῶν προσφύγων τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς (1922) καί τήν Γερμανική Κατοχή (1941 – 1944). Μετά τήν ἀπελευθέρωση ὁ Μητροπ. Σιατίστης Ἰάκωβος (ἔπειτα Μυτιλήνης), ἵδρυσε στό μοναστήρι Γεωργική Σχολή, Πρεβαντόριο (σέ συνεργασία μέ τόν Ἐλβετικό Ἑρυθρό Σταυρό), Οἰκοκυρική Σχολή καί Οἰκοτροφεῖο.
Τό 1993, μέ τήν μετατροπή τῆς μονῆς σέ γυναικεία, ἐγκαθίσταται ἐκεῖ μία ἀξιόλογη μοναστική ἀδελφότητα, ἡ ὁποία - κατηρτησμένη θύραθεν καί πνευματικῶς – καταθέτει μία πολύ σοβαρή μαρτυρία γνησίου καί ὑγιοῦς μοναχισμοῦ ὄχι μόνον στήν Σιάτιστα καί τήν ἐπαρχία Βοΐου, ἀλλά στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας.
Ἡ Εἰκόνα τιμᾶται τήν 15η Αὐγούστου, κατά τήν πανήγυρι τῆς μονῆς. Ἀπό παλαιότερες ἐποχές ἔχουν ἐπιβιώσει δύο χαρακτηριστικά ἔθιμα: Τό πρῶτο εἶναι τό ἔθιμο τῶν Καβαλάρηδων. Τήν ἡμέρα τῆς πανηγύρεως τῆς 15ης Αὐγούστου φθάνουν στό μοναστήρι ἔφιπποι καί ἁρματωμένοι νέοι τῆς Σιάτιστας, γιά νά προσκυνήσουν τήν χάρη Της. Τό δεύτερο ἔθιμο ἀφορᾶ τήν περιοδεία τῆς εἰκόνας σ’ ὅλη τήν Σιάτιστα. Οἱ πιστοί φθάνουν στό μοναστήρι μέ τά πόδια, παίρνουν τήν εἰκόνα στά χέρια καί μέ τά πόδια ἐπιστρέφουν στήν Σιάτιστα καί τήν καταθέτουν στόν Μητροπολιτικό Ναό, ὅπου γίνονται ἀγρυπνίες καί Παρακλήσεις. Ἔπειτα ἡ Εἰκόνα πηγαίνει ἀπό σπίτι σέ σπίτι, σέ ὅλες τίς γειτονιές τῆς πόλεως, «γιά νά εὐλογηθεῖ ὁ τόπος»!
α τῆς Παναγίας τοῦ Μικροκάστρου χρονολογεῖται ἀπό τόν 13ο ἤ τόν 14ο αἰ. καί τό ἀσημένιο κάλυμμά της ἀπό τό ἔτος 1603. Φυλάσσεται στήν ὁμώνυμη Μονή τῆς περιοχῆς Σιατίστης.Ἡ Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου ἱδρύθηκε τό 1753 καί ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο προσκύνημα τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας. Τό Καθολικό τῆς μονῆς εἶναι ἁγιογραφημένο ἀπό λαϊκούς ἁγιογράφους ἀπό τό Καπέσοβο τῆς Ἠπείρου, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἀκολουθοῦν τήν Παλαιολόγεια Βυζαντινή Τέχνη. Ἐξαιρετικῆς τέχνης εἶναι ἐπίσης καί τό ξυλόγλυπτο τέμπλο, ἔργο ἐπίσης Ἠπειρωτῶν τεχνιτῶν.
Τό μοναστήρι μέχρι τό 1993 ἦταν ἀνδρικό καί προσέφερε πολλές ὑπηρεσίες στήν πατρίδα κατά τήν Τουρκοκρατία, τόν Μακεδονικό Ἀγῶνα (1904 - 1908), τούς Βαλκανικούς Πολέμους (1912 – 1913), τήν ἀποκατάσταση τῶν προσφύγων τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς (1922) καί τήν Γερμανική Κατοχή (1941 – 1944). Μετά τήν ἀπελευθέρωση ὁ Μητροπ. Σιατίστης Ἰάκωβος (ἔπειτα Μυτιλήνης), ἵδρυσε στό μοναστήρι Γεωργική Σχολή, Πρεβαντόριο (σέ συνεργασία μέ τόν Ἐλβετικό Ἑρυθρό Σταυρό), Οἰκοκυρική Σχολή καί Οἰκοτροφεῖο.
Τό 1993, μέ τήν μετατροπή τῆς μονῆς σέ γυναικεία, ἐγκαθίσταται ἐκεῖ μία ἀξιόλογη μοναστική ἀδελφότητα, ἡ ὁποία - κατηρτησμένη θύραθεν καί πνευματικῶς – καταθέτει μία πολύ σοβαρή μαρτυρία γνησίου καί ὑγιοῦς μοναχισμοῦ ὄχι μόνον στήν Σιάτιστα καί τήν ἐπαρχία Βοΐου, ἀλλά στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας.
Ἡ Εἰκόνα τιμᾶται τήν 15η Αὐγούστου, κατά τήν πανήγυρι τῆς μονῆς. Ἀπό παλαιότερες ἐποχές ἔχουν ἐπιβιώσει δύο χαρακτηριστικά ἔθιμα: Τό πρῶτο εἶναι τό ἔθιμο τῶν Καβαλάρηδων. Τήν ἡμέρα τῆς πανηγύρεως τῆς 15ης Αὐγούστου φθάνουν στό μοναστήρι ἔφιπποι καί ἁρματωμένοι νέοι τῆς Σιάτιστας, γιά νά προσκυνήσουν τήν χάρη Της. Τό δεύτερο ἔθιμο ἀφορᾶ τήν περιοδεία τῆς εἰκόνας σ’ ὅλη τήν Σιάτιστα. Οἱ πιστοί φθάνουν στό μοναστήρι μέ τά πόδια, παίρνουν τήν εἰκόνα στά χέρια καί μέ τά πόδια ἐπιστρέφουν στήν Σιάτιστα καί τήν καταθέτουν στόν Μητροπολιτικό Ναό, ὅπου γίνονται ἀγρυπνίες καί Παρακλήσεις. Ἔπειτα ἡ Εἰκόνα πηγαίνει ἀπό σπίτι σέ σπίτι, σέ ὅλες τίς γειτονιές τῆς πόλεως, «γιά νά εὐλογηθεῖ ὁ τόπος»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου