ΜΙΑ ΑΝΟΣΙΟΣ ΚΑΠΗΛΕΥΣΙΣ
τῆς Ὁσιομάρτυρος Ἑλένης τοῦ Καυκάσου (+ 1975),
Ἁγίας τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν

Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου

Τόν τελευταῖο καιρό παρατηρεῖται μία ἀνόσια καί ἀνίερη καπήλευση τοῦ ὀνόματος τῆς Ὁσιομάρτυρος Ἑλένης τοῦ Καυκάσου, μιᾶς μεγάλης πνευματικῆς μορφῆς τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν στήν Σοβιετική Γεωργία, ἡ ὁποία ἔζησε ἀσκητικά καί ἐρημητικά σέ ἀσκητήριο τῆς χαράδρας τοῦ Τσίν καί ἔγινε γνωστή σ’ ὅλη τήν τότε Σοβιετική Ἕνωση γιά τό χάρισμα τῆς θεραπείας ψυχικῶν νόσων, μέ τό ὁποῖο εἶχε ἐλεηθεῖ ἀπό τόν Θεό.
Συγκεκριμένα, σέ βιβλίο τοῦ ἀρχιμ. Σάββα Βατοπεδινοῦ (ἄλλως Ἱερέως Δημητρίου, κατά κόσμον Χριστοφόρου Τελιανίδη), τό ὁποῖο ἐκδόθηκε στά Γεωργιανά, «μέ τήν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχη πάσης Γεωργίας κ.κ. Ἠλία Β’» καί στά Ἑλληνικά ἀπό τήν Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους, ἐνῶ ἀναφέρονται πολλές γνωστές καί ἄγνωστες πληροφορίες γιά τήν ζωή τῆς μακαρίας Ἑλένης, ὄχι μόνον ἀποκρύπτεται πλήρως τό γεγονός, ὅτι ἡ Ὁσία δέν ἀνῆκε στήν «ἐπίσημη» (δηλαδή Σοβιετοποιημένη) «Ἐκκλησία» τῆς Γεωργίας, ἀλλά στήν μαρτυρική Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἀλλά καί ψευδῶς ὑποστηρίζεται καί διαδίδεται, ὅτι ἦταν σέ μυστηριακή κοινωνία μέ τό οἰκουμενιστικό Γεωργιανό Πατριαρχεῖο.
Ὅμως γιά τήν ὁσ. Ἑλένη (ἄλλως Μάτουσκα Ἑλένα), μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ καί διά πρεσβειῶν της, πρῶτος ἔγραψε ὁ ὑπογράφων, μετά ἀπό ἔρευνα μεταξύ τῶν δεκάδων Ἑλληνο-Ποντίων προσφύγων πού τήν γνώρισαν καί ἀπό 30ετίας στελεχώνουν τήν Ἐνορία ἁγ. Δημητρίου Ἀχαρνῶν (ὅπου ὁ Μητροπολιτικός Ναός τοῦ Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος). Κατά τήν ἔρευνα αὐτή συγκεντρώθηκαν στοιχεῖα ἀπό ἔγκυρες μαρτυρίες αὐτοπτῶν μαρτύρων, προσώπων πού γνώρισαν τήν μακαρία Γερόντισσα ἤ εὐεργετήθηκαν ἀπό τίς προσευχές της, ὅπως τοῦ Ὀδοντιάτρου ἀπό τό Καζαξτάν κ. Χριστοφόρου Δαμιανίδη καί τῶν εὐλαβῶν γυναικῶν Δέσποινας Καλαϊτζίδου, Ὄλγας Συμεωνίδου, Μαρίας Τριανταφυλλίδου, Χρυσοῦλας Ψαραδέλη, Μαρίας Ὑφαντίδου, Κυριακῆς Δαμιανίδου, κ.ἄ.
Τό σχετικό κείμενο εἶδε τό φῶς τῆς δημοσιότητος στό Περιοδικό «Ὀρθόδοξος Πνοή» (φ. 100, Ὀκτ. - Νοεμ. 1999, σελ. 150 – 152. φ.101, Δεκ. 1999 - Ἰαν. 2000, σελ. 13 – 15. φ. 102, Φεβρ. – Μαρτίου 2000, σελ. 26 – 27. φ. 103, Ἀπρ. – Μαϊου 2000, σελ. 40 – 41. φ. 104, Ἰουνίου - Ἰουλίου 2000, σελ. 58. καί φ. 107, Δεκ. 2000, σελ. 135) καί τό 2001 ἐκδόθηκε σέ ἰδιαίτερο φυλλάδιο, στή σειρά τῶν ἐκδόσεων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱδρύματος ἁγ. Αἰκατερίνης Στρογγύλης Κορωπίου Ἀττικῆς. Ἀκόμη (ἐξ ὅσων γνωρίζουμε) ἡ πρώτη της εἰκόνα εἶναι αὐτή πού δημοσιεύεται ἐκεῖ καί ἡ ὁποία φιλοτεχνήθηκε ἀπό τόν Ποντιακῆς καταγωγῆς ἁγιογράφο μοναχό π. Λουκᾶ Πανίδη, στέλεχος τῆς Ἐνορίας ἁγ. Δημητρίου Ἀχαρνῶν.
Σχετικά μέ τό λεπτό καί πολύ οὐσιαστικό αὐτό θέμα, τῆς Ὁμολογίας – δηλαδή – τῆς μακαρίας Γερόντισσας, οἱ πληροφορίες τῶν Ἑλληνο-Ποντίων προσφύγων πού τήν γνώρισαν «λένε ἄλλα». Συγκεκριμένα:
Στούς κληρικούς τοῦ Σοβιετοποιημένου Πατριαρχείου Μόσχας ἤ τῆς ἐπίσης ἐλεγχόμενης ἀπό τούς ἀθεϊστές Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας πού ἔφθαναν στό Ἡσυχαστήριο, ἡ Μάτουσκα δέν ἐπέτρεπε νά μποῦν στό κελλί της ἤ νά λειτουργήσουν (μάλιστα μέχρι τό 1957 δέν εἶχε στό ἀσκητήριο παρεκκλήσιο). Ἡ ἴδια κατέβαινε γιά ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία στό Σουχούμι, σέ ἕναν ἐξόριστο Ἱερέα Βουλγαρικῆς καταγωγῆς.
Αὐτό, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἐνόχλησε τούς «Πατριαρχικούς» καί εἶχε σάν ἀποτέλεσμα νά ἐνοχληθεῖ καί ἡ ἴδια ἀπό τούς ἀθεϊστές ἀρκετές φορές, ἐπειδή δέν ἀναγνώριζε τήν Σοβιετοποιημένη «Ἐκκλησία». Κάποια φορά μάλιστα ἄνδρες τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας προσπάθησαν νά τήν συλλάβουν, ὅμως μία ὑπερφυσική δύναμη τήν κάλυπτε! Μπόρεσαν νά συλλάβουν μόνο τήν ἀδελφή της Νίνα.
«Προσεύχεσαι;» τήν ρώτησε κάποιος ἀξιωματικός.
«Ναί – τοῦ ἀπάντησε ἡ Μάτουσκα – γιά ὅλους τούς Χριστιανούς, ἀκόμη καί γιά σᾶς, διότι βαπτισθήκατε στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί Τόν ἀρνηθήκατε».
Ἡ μακαρία Ἑλένη εἶχε πόθο νά ἔρθει στήν Ἑλλάδα καί νά προσκυνήσει τά σεβάσματα τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά τήν ἐμπόδιζε ἡ καινοτομία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου. Στούς Ποντίους πρόσφυγες πού ἔφευγαν ἀπό τήν Γεωργία γιά τήν Ἑλλάδα καί συνήθως περνοῦσαν νά πάρουν τήν εὐχή της, συνιστοῦσε προσοχή. «Στήν Ἑλλάδα – τούς ἔλεγε - ὑπάρχει τό Νέο Ἡμερολόγιο. Νά μήν πηγαίνετε στίς ἐκκλησίες πού τό ἀκολουθοῦν».
Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’70 εἶπε χαρακτηριστικά σέ Χριστιανούς πού σήμερα κατοικοῦν στήν περιοχή τοῦ Ἀσπροπύργου: «Καί στό Παλαιό Ἡμερολόγιο νά εἶστε προσεκτικοί, διότι μόνο τέσσερεις Ἐπίσκοποι εἶναι γνήσιοι καί κανονικοί»!
Τήν ἐποχή ἐκείνη – μετά τήν κοίμηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν Ἀγαθαγγέλου (+ 1967) καί πρίν τίς ἐπισκοπικές χειροτονίες τοῦ 1973 – οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἦσαν πέντε: Ὁ τότε Πατρῶν καί ἔπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας (+ 2005), ὁ Θεσσαλονίκης Δημήτριος (+ 1976), ὁ Κορινθίας Κάλλιστος (1977, + 1985), ὁ Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων (+ 1977) καί ὁ Μεσσηνίας Γρηγόριος (1995, + 2009). Ὁ προφητικός ὀφθαλμός τῆς μακαρίας Ἑλένης προεῖδε τήν πτώση τοῦ Κορινθίας Καλλίστου (προσχώρησε στό Φλωρινικό Σχίσμα τό 1977 καί καθαιρέθηκε) ἤ τοῦ Μεσσηνίας Γρηγορίου (ἡγήθηκε τό 1995 τοῦ Σχίσματος τῶν 5 Μητροπολιτῶν);
Ὁ ἤδη μακαριστός Ποντιακῆς καταγωγῆς Ἱερεύς Γεώργιος Μαυρίδης, εἶχε γνωρίσει προσωπικά τήν γ. Ἑλένη (μέ τίς προσευχές της μάλιστα εἶχε θεραπευθεῖ μία ἀναδεκτή του). Ἐρχόμενος στήν Ἑλλάδα στή δεκαετία τοῦ ’60, μέ συγκεκριμένες ὁδηγίες ἀπό τήν Μάτουσκα, γιά «νά βρεῖ τήν Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία», ἄρχισε νά ψάχνει καί τελικά τήν βρῆκε (μέσῳ τοῦ τότε Ἱερομονάχου καί ἔπειτα Μητροπ. Γ.Ο.Χ. Βεροίας Ταρασίου), ἐφημέρευσε δέ στό Ναό Παναγίας Γοργοϋπηκόου Γ. Ο. Χ. Λιτοχώρου Πιερίας.
Μέ τήν ὁσ. Ἑλένη συνδέοταν ἀκόμη καί ἡ μακαριστή Γερόντισσα Εὐαγγελία, Ποντιακῆς καταγωγῆς, πρώτη Ἡγουμένη καί κτιτόρισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγ. Σπυρίδωνος Τριανταφυλλιᾶς Σερρῶν, ἡ ὁποία ἐντάχθηκε στή Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ σύσταση τῆς Ὁσίας, ἤδη ἀπό τήν ἵδρυσή της.
Συγκλονιστική εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς Μαρίας Ὑφαντίδου, ἡ ὁποία ἦρθε στήν Ἑλλάδα ἀπό τήν τότε Σοβιετική Ἕνωση τό 1968 καί ἐγκαταστάθηκε στή Δραπετσῶνα Πειραιῶς. Τήν τέταρτη ἡμέρα ἀπό τήν ἐγκατάστασή της, ἐνῶ ἔκανε τήν πρωϊνή της προσευχή, εἶδε κάτω ἀπό τήν πόρτα τοῦ μοναδικοῦ δωματίου πού ἀποτελοῦσε τήν κατοικία της ἕναν ἄσπρο φάκελλο. (Εἶναι ἄξιο σημειώσεως, ὅτι ἡ οἰκογένεια ἦταν ἀκόμη ἐντελῶς ἄγνωστη στήν περιοχή). Ὁ φάκελλος δέν εἶχε διεύθυνση ἀποστολέα καί παραλήπτη καί περιεῖχε μία ἐπιστολή τῆς μακαρίας Ἑλένης στά Ρωσικά. «Παιδάκι μου - ἔγραφε – τά παιδιά σου καί τά μάτια σου. Νά πηγαίνετε μέ τό Παλαιό Ἡμερολόγιο καί νά πεῖτε σέ ὅλους νά γυρίσουν μέ τό Παλαιό. Ἡ Ἑλλάδα, ἄν γυρίσει μέ τό Παλαιό θά θριαμβεύσει, ἀλλιῶς θά χαθεῖ»!
Ψάχνοντας ἡ κ. Ὑφαντίδου βρῆκε τήν πλησιέστερη στό σπίτι της ἐνορία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Ἱ. Ν. ἁγ. Ἀνδρέου Λιπασμάτων) καί ἔδειξε τήν ἐπιστολή στό ἐφημέριο, ἤδη μακαριστό Ἀρχιμ. Ἰωάσαφ Τσολάκη, ὁ ὁποῖος τῆς συνέστησε νά τήν φυλάξει στά εἰκονίσματα. Ὅμως, λίγες ἡμέρες ἀργότερα, ἡ ἐπιστολή ἐξαφανίστηκε, μέ τήν ἴδιο παράδοξο τρόπο πού εἶχε ἐμφανιστεῖ.
Ἄλλη πιστή, ἐπίσης Ποντιακῆς καταγωγῆς (τά στοιχεῖα της βρίσκονται στό ἀρχεῖο μας), στή δεκαετία τοῦ ’60 - ἐπειδή δέν γνώριζε τόσο τήν Ἑλληνική γλῶσσα, ὅσο καί τό πρόβλημα τῶν σχισματικῶν Παλαιοημερολογιτικῶν Παρατάξεων – εἶδε τήν Ὁσία Ἑλένη ὀφθαλμοφανῶς νά τήν ὁδηγεῖ στόν ἱστορικό Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλιθέας (Μητρόπολη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ματθαίου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, + 1950) καί μάλιστα πολλές φορές, γιά νά μάθει τήν διαδρομή! καί νά τῆς συνιστᾶ «νά ἐκκλησιάζεται μόνον ἐκεῖ»!
Σέ ὅτι ἀφορᾶ τό ἐρώτημα «ποιός ἐξυπηρετοῦσε μυστηριακά τήν Γερόντισσα, στό Ἀσκητήριο τοῦ Τσίν», ἡ ἀπάντησις τῶν αὐτοπτῶν μαρτύρων Ἑλληνο - Ποντίων προσφύγων εἶναι σαφῆς: Ἕνας Κατακομβίτης ἐξόριστος Ἱερέας Βουλγαρικῆς καταγωγῆς!
Αὐτά γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἀληθείας. Εἶναι πάντως λυπηρή ἡ διαπίστωσις, ὅτι παράγοντες τῆς λεγομένης ἐπίσημης Ὀρθοδοξίας, τῶν Οἰκουμενιστικῶν – δηλαδή – τοπικῶν «Ἐκκλησιῶν», Νεοημερολογιτικῶν καί Παλαιοημερολογιτικῶν, ἐπιχειροῦν νά καπηλευθοῦν Ἁγίους τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας (τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν καί τῶν τοπικῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν), μέ σκοπό τόν προσεταιρισμό ἀφελῶν καί ἁπλοϊκῶν πιστῶν, τήν ἀπορρόφηση μέ ἄλλα λόγια ἐκείνουν πού ἀντιδροῦν καί καταγγέλουν τήν ἐκπόρνευση τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τά σχέδια τῶν Οἰκουμενιστῶν. Μεταξύ τῶν Ἁγίων αὐτῶν περιλαμβάνονται ἡ ἁγ. Ματρῶνα ἡ ἀόμματος καί ὁ ἅγ. Θεοδόσιος τοῦ Μινβόντι Σταυρουπόλεως (γιά τήν Ρωσική Ἐκκλησία), ἡ ὁσ. Ἑλένη τοῦ Τσίν (γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας) καί οἱ Ὅσιοι Γεννάδιος τῶν Ἀκουμίων Κρήτης (τί θέλουν τά Λείψανα τοῦ ἐπισήμως σχισματικοῦ μοναχοῦ Γενναδίου στή Μονή Κύκκου Κύπρου;) καί Ταρσώ ἡ διά Χριστόν Σαλή (γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος).
Ἐμεῖς πάντως καταγγέλουμε τήν προσπάθεια καπήλευσις καί στά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων μας, θά κάνουμε ὅτι εἶναι δυνατόν γιά τήν ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ καί τήν ἀποτυχία της.