Πηγή: Ἱστοσελίδα Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Ἀττικῆς καί Βοιωτίας.
Ἕνα λαμπρὸ διαμάντι στὸ τοπικὸ Μαρτυρολόγιο τῆς ἐν Ἀττικοβοιωτίᾳ Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ὁλόκληρης, προστέθηκε σήμερα, ὡς πειστήριο, καὶ μάλιστα αἱματοβαφές, Ὀρθοδόξου μαρτυρίας σὲ καιροὺς πνευματικῆς συγχύσεως καὶ ἀδιαφορίας, ἀπύθμενης ἠθικῆς ἄμβλυνσης καὶ πνευματικῆς ἀποστασίας, ὅτι «ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς» καὶ τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν».
Ἡ ἔνδοξος Νεομάρτυς Αἰκατερίνα (Ρούτη), ἡ ἐν Μάνδρα Ἀττικῆς μαρτυρήσασα, ἁγιοκατάχθηκε καὶ ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων μὲ Ἀρχιερατικὸ συλλείτουργο ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς Κοιμήσεώς Της, εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ, στὸ γειτονικὸ χωριὸ τῆς Μάνδρας, τὴ Μαγούλα Ἀττικῆς. Προεξάρχων τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας μας, Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος καὶ συλλειτουργοί του ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανός, πλαισιούμενοι ἀπὸ τέσσερις Ἱερεῖς καὶ τέσσερις Διακόνους.
Ἡ πρὸς τοῦτο φιλοτεχνηθεῖσα ἱερὰ εἰκὼν τῆς Ἁγίας, τῇ προνοίᾳ καὶ πρωτοβουλίᾳ τοῦ Ποιμενάρχου μας, εἰκονίζει τὴν Ἁγία νὰ φορεῖ τὴν παραδοσιακὴ ἀρβανίτικη χρυσοκέντητη, πορφυρὴ φορεσιά, μὲ τὸ ἀπαραίτητο σεμνοπρεπὲς κάλυμμα τῆς κεφαλῆς, καὶ μὲ τὸ ἕνα χέρι νὰ κρατᾶ τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ ἕνα κλαδὶ μυρτιᾶς, σύμβολα τοῦ μαρτυρίου της, καὶ μὲ τὸ ἄλλο χέρι ὑψωμένο νὰ ὑποδεικνύει τὸ πλῆγμα ποὺ τῆς ἐπέφερε τὸ Ἀστυνομικὸ ὄργανο, τῇ ἐντολῇ τῆς Νεοημερολογίτικης καινοτομούσης τότε Ἱεραρχίας.
Τὴν Ἀκολουθία τῆς Νεομάρτυρος συνέθεσε μὲ ποιητικὴ ἔμπνευση ἡ Ὁσιωτάτη Καθηγουμένη τῆς Ἱ. Μ. Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου Χορτοκοπίου Καβάλας, Μαγδαληνὴ Μοναχὴ καὶ ἀπέδωσε μὲ ἱεροπρέπεια καὶ παλμὸ ὁ Βυζαντινὸς χορὸς «Πάτριον Ἀναλόγιον» ὑπὸ τὸ μουσικολογιώτατο ἀδελφὸ Ἰωάννη Κιαχόπουλο.
Τὴ διακονία τοῦ λόγου ἀνέλαβε ὁ Θεοφιλέστατος Γραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, Ἐπίσκοπος Γαρδικίου, κ. Κλήμης, ὁ ὁποῖος καὶ εἶχε συντάξει εἰδικὴ εἰσήγηση πρὸς τὸ Συνοδικὸ Σῶμα, πρὸς πίστωση τῆς ἁγιότητος τῆς ἐν λόγῳ Μάρτυρος. Τὴν Συνοδικὴ Πράξη Ἀγιοκατατάξεως ἀνέγνωσε ὁ Θεοφιλέστατος Ἀρχιγραμματεύς, Ἐπίσκοπος Μαραθῶνος κ. Φώτιος, τὴν ὁποία καὶ ὑπέγραψαν ὅλοι οἱ παριστάμενοι Ἀρχιερεῖς. Στὸ ἱερὸ βῆμα παρέστησαν συμπροσχευχόμενοι καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς, κ. Γερόντιος, μὲ τὸ Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Χριστιανουπόλεως, κ. Γρηγόριο.
Μοιράστηκαν ἀναμνηστικὲς εὐλογίες μὲ τὸ εἰκόνισμα καὶ τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς Ἁγίας, ἐνῶ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, ὡς οἰκεῖος Ἐπίσκοπος, παρέθεσε τράπεζα στὸν παριστάμενο ἱερὸ κλῆρο καὶ τὶς ἀντιπροσωπεῖες τῶν μοναστικῶν ἀδελφοτήτων στὴν αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου στὸν Ἀσπρόπυργο.
«Γίνεσθαί μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι» (Ἠσαΐας μγ’ 10). Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες εἶναι τὸ καύχημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀπόδειξις τῆς Ὀρθότητος τῆς πίστεως. Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες διὰ τῆς αὐτοθυσίας των ἀποκαλύπτουν τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην, ἡ ὁποία ὑπερεξεχείλιζεν ἐκ τῆς ψυχῆς των. Τοῦτο φανεροῖ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διδάσκων τοὺς Μαθητὰς ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους: «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. ιε´ 13).
Τοιαύτην ἀγάπην διαθέτουσα ἡ ἐκ Μάνδρας Ἀττικῆς καταγομένη δούλη τοῦ Θεοῦ Αἰκατερίνα, ἡ εὐσεβείᾳ καὶ ἐναρέτῳ διαγωγῇ κοσμουμένη, ἰδοῦσα τὸ διωκτικὸν ὄργανον ἕτοιμον νὰ πλήξῃ διὰ τοῦ ὑποκοπάνου τοῦ τυφεκίου του τὸν ἄξιον λειτουργὸν τοῦ Ὑψίστου, ὡρμήσασα προέταξε τὸ σῶμα αὐτῆς καὶ ἐδέχθη ἐπὶ τῆς Τιμίας αὐτῆς κεφαλῆς τὸ θανάσιμον πλῆγμα. Ἡ ἀοίδιμος διέσωσε τὴν ζωὴν τοῦ εὐσεβοῦς Λευΐτου, ἀλλ’ αὕτη ἐτελεύτησε τῇ ιε’ Νοεμβρίου τοῦ χιλιοστοῦ ἐννεακοσιοστοῦ εἰκοστοῦ καὶ ἑβδόμου σωτηρίου ἔτους. Συναχθέντες δὲ οἱ πιστοὶ προέπεμψαν τὴν μακαρίαν Αἰκατερίνην εἰς τὸν τάφον κρατοῦντες ἄνθη, λαμπάδας, ἢ φοίνικας, θεωρήσαντες ταύτην ἐξ ἀρχῆς ὡς ἀληθῆ μάρτυρα τοῦ Κυρίου. Ἐπειδὴ τοίνυν ἰσχυρὰ πεποίθησις περὶ τῆς ἁγιότητος Αὐτῆς διεμορφώθη ἤδη ἀπὸ πολλῶν δεκαετιῶν καὶ ἱστοροῦνται καὶ Εἰκόνες Αὐτῆς, πρὸς δὲ λαβόντες ὑπ᾿ ὄψιν καὶ ὅσα δι᾿ ἀναφορᾶς αὐτοῦ καὶ εἰσηγήσεως ἐξέθεσε καὶ Συνοδικῶς ἐβεβαιώσατο ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Γαρδικίου κύριος Κλήμης, περὶ κατατάξεως τῆς ἀοιδίμου Αἰκατερίνης ἐν τῇ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων χορείᾳ διατυπούμενος, ἡ ἐλαχιστότης ἡμῶν ἁπάντων τῶν Ἱεραρχῶν τῶν συγκροτούντων τὴν Ἁγίαν καὶ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ἀπιδόντες πρὸς τὴν θεάρεστον αὐτῆς ἄθλησιν, καὶ περὶ τῆς πνευματικῆς ὠφελείας τῶν πιστῶν πρόνοιαν ποιούμενοι, καὶ διαφημισθείσης τῆς φήμης πρὸς ἡμᾶς, ὅτι ἡ τιμία αὐτῆς Κάρα, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Παναγίας Πευκοβουνοϊατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς, ἐντὸς ἱερᾶς θήκης φυλάσσεται καὶ μαρτυρικοῦ λειψάνου τιμὴν ἤδη ἀποδέχεται, ἔγνωμεν συνῳδὰ τοῖς πρὸ ἡμῶν Θείοις Πατράσι, τῷ κοινῷ τῆς ᾿Εκκλησίας ἔθει κατακολουθοῦντες, τὴν προσήκουσαν τοῖς ἁγίοις μάρτυσι καὶ τούτῃ ἀπονεῖμαι τιμήν.
Διὸ καὶ ἀποφαινόμεθα Συνοδικῶς, θεσπίζομεν καὶ διορίζομεν καὶ ἐν Ἁγίῳ διακελευόμεθα Πνεύματι, ὅπως ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα, ἡ προῤῥηθεῖσα ἀοίδιμος Αἰκατερίνη, συναριθμῆται τῷ χορῷ τῶν Ἁγίων Ἀθληφόρων καὶ Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, ἐτησίαις ἱεροτελεστίαις καὶ ἀγιστείας τιμωμένη παρὰ τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῶν πιστῶν καὶ ὕμνοις ᾀσμάτων καὶ ἐγκωμίοις γεραιρομένη τῇ ιε’ Νοεμβρίου, ἐν ᾗ τὸν βίον αὐτῆς ἐτελεύτησεν, εἰς τιμὴν μὲν αὐτῆς, δόξαν δὲ τοῦ ἐν Ἁγίοις θαυμαστοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ τοὺς Ἁγίους δοξάζοντος καὶ ἐνδοξαζομένου ἐν ταῖς ἁγίαις αὐτῶν μνήμαις καὶ ἱεραῖς πανηγύρεσι.
Εἰς ἔνδειξιν δὲ τούτου καὶ βεβαίωσιν ἐγένετο καὶ ἡ παροῦσα Συνοδικὴ ἡμῶν Πρᾶξις, καταστρωθεῖσα καὶ ὑπογραφεῖσα ἐν τῷ ἱερῷ Κώδικι τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τῇ ε’ τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους δισχιλοστοῦ καὶ δεκάτου τετάρτου.
Ἐβεβαιώθη ἐν Mαγoύλᾳ Ἀττικῆς, ἐν ἔτει σωτηρίῳ δισχιλιοστῷ καὶ δεκάτῳ τετάρτῳ, κατὰ μῆνα Νοέμβριον, τῇ δεκάτῃ πέμπτῃ..
ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ
Τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Αἰκατερίνης
«Γίνεσθαί μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι» (Ἠσαΐας μγ’ 10). Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες εἶναι τὸ καύχημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀπόδειξις τῆς Ὀρθότητος τῆς πίστεως. Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες διὰ τῆς αὐτοθυσίας των ἀποκαλύπτουν τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην, ἡ ὁποία ὑπερεξεχείλιζεν ἐκ τῆς ψυχῆς των. Τοῦτο φανεροῖ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διδάσκων τοὺς Μαθητὰς ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους: «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰωάν. ιε´ 13).
Τοιαύτην ἀγάπην διαθέτουσα ἡ ἐκ Μάνδρας Ἀττικῆς καταγομένη δούλη τοῦ Θεοῦ Αἰκατερίνα, ἡ εὐσεβείᾳ καὶ ἐναρέτῳ διαγωγῇ κοσμουμένη, ἰδοῦσα τὸ διωκτικὸν ὄργανον ἕτοιμον νὰ πλήξῃ διὰ τοῦ ὑποκοπάνου τοῦ τυφεκίου του τὸν ἄξιον λειτουργὸν τοῦ Ὑψίστου, ὡρμήσασα προέταξε τὸ σῶμα αὐτῆς καὶ ἐδέχθη ἐπὶ τῆς Τιμίας αὐτῆς κεφαλῆς τὸ θανάσιμον πλῆγμα. Ἡ ἀοίδιμος διέσωσε τὴν ζωὴν τοῦ εὐσεβοῦς Λευΐτου, ἀλλ’ αὕτη ἐτελεύτησε τῇ ιε’ Νοεμβρίου τοῦ χιλιοστοῦ ἐννεακοσιοστοῦ εἰκοστοῦ καὶ ἑβδόμου σωτηρίου ἔτους. Συναχθέντες δὲ οἱ πιστοὶ προέπεμψαν τὴν μακαρίαν Αἰκατερίνην εἰς τὸν τάφον κρατοῦντες ἄνθη, λαμπάδας, ἢ φοίνικας, θεωρήσαντες ταύτην ἐξ ἀρχῆς ὡς ἀληθῆ μάρτυρα τοῦ Κυρίου. Ἐπειδὴ τοίνυν ἰσχυρὰ πεποίθησις περὶ τῆς ἁγιότητος Αὐτῆς διεμορφώθη ἤδη ἀπὸ πολλῶν δεκαετιῶν καὶ ἱστοροῦνται καὶ Εἰκόνες Αὐτῆς, πρὸς δὲ λαβόντες ὑπ᾿ ὄψιν καὶ ὅσα δι᾿ ἀναφορᾶς αὐτοῦ καὶ εἰσηγήσεως ἐξέθεσε καὶ Συνοδικῶς ἐβεβαιώσατο ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Γαρδικίου κύριος Κλήμης, περὶ κατατάξεως τῆς ἀοιδίμου Αἰκατερίνης ἐν τῇ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων χορείᾳ διατυπούμενος, ἡ ἐλαχιστότης ἡμῶν ἁπάντων τῶν Ἱεραρχῶν τῶν συγκροτούντων τὴν Ἁγίαν καὶ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ἀπιδόντες πρὸς τὴν θεάρεστον αὐτῆς ἄθλησιν, καὶ περὶ τῆς πνευματικῆς ὠφελείας τῶν πιστῶν πρόνοιαν ποιούμενοι, καὶ διαφημισθείσης τῆς φήμης πρὸς ἡμᾶς, ὅτι ἡ τιμία αὐτῆς Κάρα, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Παναγίας Πευκοβουνοϊατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς, ἐντὸς ἱερᾶς θήκης φυλάσσεται καὶ μαρτυρικοῦ λειψάνου τιμὴν ἤδη ἀποδέχεται, ἔγνωμεν συνῳδὰ τοῖς πρὸ ἡμῶν Θείοις Πατράσι, τῷ κοινῷ τῆς ᾿Εκκλησίας ἔθει κατακολουθοῦντες, τὴν προσήκουσαν τοῖς ἁγίοις μάρτυσι καὶ τούτῃ ἀπονεῖμαι τιμήν.
Διὸ καὶ ἀποφαινόμεθα Συνοδικῶς, θεσπίζομεν καὶ διορίζομεν καὶ ἐν Ἁγίῳ διακελευόμεθα Πνεύματι, ὅπως ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα, ἡ προῤῥηθεῖσα ἀοίδιμος Αἰκατερίνη, συναριθμῆται τῷ χορῷ τῶν Ἁγίων Ἀθληφόρων καὶ Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, ἐτησίαις ἱεροτελεστίαις καὶ ἀγιστείας τιμωμένη παρὰ τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῶν πιστῶν καὶ ὕμνοις ᾀσμάτων καὶ ἐγκωμίοις γεραιρομένη τῇ ιε’ Νοεμβρίου, ἐν ᾗ τὸν βίον αὐτῆς ἐτελεύτησεν, εἰς τιμὴν μὲν αὐτῆς, δόξαν δὲ τοῦ ἐν Ἁγίοις θαυμαστοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ τοὺς Ἁγίους δοξάζοντος καὶ ἐνδοξαζομένου ἐν ταῖς ἁγίαις αὐτῶν μνήμαις καὶ ἱεραῖς πανηγύρεσι.
Εἰς ἔνδειξιν δὲ τούτου καὶ βεβαίωσιν ἐγένετο καὶ ἡ παροῦσα Συνοδικὴ ἡμῶν Πρᾶξις, καταστρωθεῖσα καὶ ὑπογραφεῖσα ἐν τῷ ἱερῷ Κώδικι τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τῇ ε’ τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους δισχιλοστοῦ καὶ δεκάτου τετάρτου.
Ἐβεβαιώθη ἐν Mαγoύλᾳ Ἀττικῆς, ἐν ἔτει σωτηρίῳ δισχιλιοστῷ καὶ δεκάτῳ τετάρτῳ, κατὰ μῆνα Νοέμβριον, τῇ δεκάτῃ πέμπτῃ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου