ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΥΑΖΙΝ ΡΩΣΙΑΣ (+ 1483)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Καταγόταν ἀπό οἰκογένεια εὐγενῶν καί γεννήθηκε στό χωριό Γκρίμποβκα, τῆς περιοχῆς τοῦ Κασίν τῆς Ρωσίας. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ματθαῖος. Παρά τήν ἔφεσή του στόν μοναχικό βίο, ἀπό ὑπακοή πρός τούς γονεῖς του νυμφεύθηκε, ἀλλά ἔζησε εὐσεβῶς μέχρι τόν θάνατο τόσο τῶν γονέων, ὅσο καί τῆς συζήγου του, ὁπότε μοίρασε τά ὑπάρχοντά του στούς πτωχούς καί κοινοβίασε στή Μονή Γκλομπούκοφσκυ. Διακρίθηκε στήν ταπείνωση καί στήν ἀδιάκριτη ὑπακοή σ' ὅλα τά διακονήματα πού τοῦ ἀνέθεταν καί ἀναδείχθηκε πράγματι μακάριος, κατά τό μοναχικό του ὄνομα. Παρά τήν ἐπίπονη ἐργασία τῆς ἡμέρας, δαπανοῦσε τίς νύχτες του στήν προσευχή. Τελικά μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἡγουμένου του ἔφυγε στήν ἔρημο, γιά νά ἀγωνιστεῖ μόνος ἐρημητικά. Ἐκεῖ ἀναδείχθηκε νέος Ἀδάμ, ἀφοῦ καί τά ἄγρια ζὼα ἀναγνώριζαν στό πρόσωπό του τόν προπτωτικό ἄνθρωπο καί ἠμέρευαν καθῶς τόν πλησίαζαν!

Σύντομα πολλοί φιλομόναχοι γοητεύτηκαν ἀπό τήν πνευματική του προσωπικότητα καί ἦρθαν κοντά του, ὁπότε ὁ Ὅσιος ὑποχρεώθηκε νά ἱδρύσει μονή, τήν ὁποία ἀφιέρωσε στήν Ἁγία Τριάδα. Ἡσυχαστής ὁ ἴδιος, θέσπισε γιά τήν μονή του τό αὐστηρό κοινοβιακό τυπικό τῶν μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω. Αὐστηρός πρός τόν ἑαυτό του ὁ μακάριος Μακάριος, συνέχισε καί σάν Ἡγούμενος τήν ἄσκησή του, δίνοντας καθημερινά θεοφιλές παράδειγμα στούς ὑποτακτικούς του. Μαθητές του ὑπῆρξαν ὁ Ὅσιος Κασσιανός ὁ Ἕλληνας τοῦ Οὐγκλιτς (+ 1504), καθώς καί ὁ Ὅσιος Παΐσιος τοῦ Οὔγκλιτς (+ 1504), ἱδρυτής τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Σκέπης. Στούς θαυμαστές συμπεριλαμβάνονται ὁ Ὅσιος Ἰωσήφ τοῦ Βολοκολάμσκ καί ὁ Στάρετς Μητροφάνης ὁ Ἀθωνίτης.

Κατά τήν διάρκεια μιᾶς προσκυνηματικῆς του ἐπισκέψεως στούς ἱερούς τόπους τῆς Ἀνατολῆς, ὁ Ὅσιος Μακάριος πέρασε καί ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος, ὅπου - γοητευμένος ἀπό τήν πνευματικότητα τῶν Ἀθωνιτῶν Πατέρων - ἔμεινε ἐννέα χρόνια! Κοιμήθηκε εἰρηνικά τήν 17η Μαρτίου 1483. Τά τελευταῖα του λόγια ἦταν ἐκεῖνα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, "Δόξα τω Θεῶ πάντων ἔνεκεν". Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό τήν 26η Μαΐου 1521. Λίγο ἀργότερα, κατά τήν Σύνοδο τοῦ 1547, διακηρύχθηκε καί ἐπισήμως ἡ ἁγιότητά του. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 17η Μαρτίου καί ἡ Ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων του τήν 26η Μαΐου.