ΜΥΡΟΒΛΥΖΟΥΣΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

 Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

 

Παναγία ή Μυροβλύτισσα στην Ιερά Πατριαρχική Μονή του Αγίου Νικολάου στη Νήσο Άνδρο

 

 

Σύμφωνα με το ολιγόγραπτο ιστορικό, «ή αγία αύτη είκών της Θεοτόκου της Ρίζης Ίεσσαί, προσεφέρθη ως δώρον εκ του περιωνύμου Ιερού Ναού της Ύπεραγίας Θεοτόκου των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως, εις τους Πατέρας του Βλάχ-Σαράι, Μετοχίου της Ιεράς Μονής Αγ. Νικολάου Άνδρου εις Κων/πολιν. Οί Πατέρες του Μετοχίου Βλάχ-Σαράι μετέφεραν το μέγα τούτο κειμήλιο εις την Κυρίαν Μονήν του Αγίου Νικολάου Άνδρου τον 16ον αιώνα, ως πολυτιμότατο θησαύρισμα εκχέον ανά τους αιώνας έως των ημερών μας το άγιον μύρον και άκτιστον ταύτην ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος, ενεργούν δε άπειρα συνεχώς θαύματα και δηλοποιούν την αέναον ζώσαν παρουσία και παραμυθίαν και πρόνοια και άφατο άγάπην της Κυρίας Θεοτόκου εις τα χειμαζόμενα ποικιλοτρόπως και λιποψυχούντα τέκνα της ημάς τους σημερινούς αμαρτωλούς και απειθείς μεν Χριστιανούς, κλίνοντας δε ευλαβώς το γόνυ της ψυχής και του σώματος εις την άμετρο φιλανθρωπία Αυτής».

Σύμφωνα με αυτό, ή Εικόνα αυτή φέρει το χαρακτηριστικό γνώρισμα και την επωνυμία της Ρίζης του Ίεσσαί και τούτο επειδή δεξιά και αριστερά της κυρίως εικόνος ό αγιογράφος έχει αγιογραφήσει Προφήτες, οί όποιοι μίλησαν και έγραψαν για την καταγωγή της Παναγίας από τον Ίεσσαί, τον πατέρα του Δαυίδ. Ως προς την προέλευση της ή Εικόνα προσφέρθηκε ως δώρον στο Μετόχι της Μονής Αγίου Νικολάου Άνδρου πού υπήρχε στην Κων/πολη, από τον περιώνυμο Ναό των Βλαχερνών. Το πότε αυτό συνέβη δεν αναφέρεται παρά μόνο το ότι οί Πατέρες του Μετοχίου προσέφεραν την εικόνα στην κυρία μονή στην Άνδρο τον 16ο αιώνα. Σύμφωνα με τα γραφόμενα, άγνωστο πότε μυρόβλυσε ή Εικόνα. Μπορούμε να πούμε κατ’ εικασία, ότι ή μυρόβλυση είναι δύσκολο να είχε αρχίσει όταν ή Εικόνα ήταν στο Ναό των Βλαχερνών, διότι δεν θα εδωρίζετο. Ίσως να άρχισε στο Μετόχι στην Πόλη. Ας ληφθεί ως δεδομένο ότι μυρόβλυσε στο Μοναστήρι του Αγ. Νικολάου, στο μόνιμο πλέον θρονί της. Ή φράση «εκχέον ανά τους αιώνας έως των ήμερων μας μύρον», αφήνει να νοηθεί ότι ή Εικόνα στο Μοναστήρι μυροβλύζει αιώνες. Δεν διασώθηκε ή πρώτη εκκίνηση του.

Παναγία του Μυρελαίου.(Ιερά Μονή Αγίου Παύλου-Άγιο Όρος)

 

 

Η θαυματουργή αυτή εικόνα της Θεοτόκου βρισκόταν σε κάποιο φημισμένο μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης που λεγόταν του Μυρελαίου. Από εκεί την έφερε στο Άγιον Όρος ο άγιος Παύλος ο Ξηροποταμηνός και την αφιέρωσε στην δεύτερη μονή την οποία ίδρυσε (μετά την Ξηροποτάμου) και που έλαβε το όνομά του (Ιερά Μονή Αγίου Παύλου). Η αγία αυτή εικόνα χάριτι Θεού άρχισε κάποτε να αναβλύζει μύρο γι΄ αυτό και από τότε ονομάζεται Μυροβλύτισσα. Ενεργεί πολλά θαύματα σ’ όσους προστρέχουν σ΄ αυτήν με ευλάβεια και επικαλούνται θερμά τη βοήθεια της Αειπαρθένου.

 

Η Παναγία του Ακαθίστου

 

 

Η εικόνα του «Ακαθίστου» φυλάσσεται στο ομώνυμο παρεκκλήσιο της Ιεράς Μονής του αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους. Η εικόνα των Χαιρετισμών της Παναγίας «του Ακαθίστου», η οποία έδωσε και το όνομά της στο μονόχωρο τρουλαίο παρεκκλήσιο, είναι η αρχαιότερη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους. Τά στοιχεία αντλούμε από την έκδοση της Μονής: Η Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου (ιστορία-τέχνη-κειμήλια-προσκυνηματικός οδηγός), Άγιον Όρος 1997. Είναι κατασκευασμένη από κηρομαστίχη και τα χαρακτηριστικά της παραμένουν δυσδιάκριτα εξαιτίας του μύρου που ανέβλυσε κατά καιρούς. Θεωρείται ανεκτίμητος θησαυρός της Μονής και αποτελεί ιδιαίτερη ευλογία της Θεοτόκου. Την εικόνα κρατούσε στα χέρια του ο Πατριάρχης Σέργιος, περιερχόμενος στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, για να ενθαρρύνει τούς λίγους στρατιώτες που είχαν απομείνει στην Πόλη και το λαό, κατά την επιδρομή και την πολιορκία της από τούς Αβαροσλάβους (624 μ.Χ), ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος έλειπε σε εκστρατεία εναντίον των Περσών. Τελικά καταστράφηκε ο στόλος του εχθρού από θαλασσοταραχή και η Πόλη σώθηκε.

Στό κάτω μέρος της αργυρεπίχρυσης επένδυσης υπάρχει η επιγραφή: «Δέησις /του δούλου του Θεού Ιερε/μίου αρχιερέως /1786 Μαΐου / 20». Στήν πίσω πλευρά της εικόνας σώζεται η παράσταση με την παράδοσή της από τον Αυτοκράτορα Αλέξιο Γ’ Κομνηνό στον κτήτορα της Μονής όσιο Διονύσιο, κατά την συνάντησή τους στην Τραπεζούντα το 1374. Συνοδεύεται και αυτή από την εξής σχετική επιγραφή: «Αύτη η εικών η θαυματουργός εστι, την οποίαν βαστάζων ο Σέργιος ο π(ατ)ριάρχης και περιερχόμενος τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως  έδιοξεν όλους τούς πολεμίους, την οποίαν αφιέρωσεν ο Βασιλεύς του αγίου Διονυσίου’ διά δαπάνι του  αγίου Πελιγραδίων Ιερεμία και διά χιρός Γεωργίου, 1786».

Η εικόνα φαίνεται να είναι στον τύπο της Γλυκοφιλούσας, πλαισιωμένη από τούς 24 οίκους της Παναγίας. Στό πάνω μέρος της, στο κέντρο εικονίζεται ο Πατήρ που πέμπει το Παράκλητον Πνεύμα. Πολλά είναι και τα θαύματα τα οποία αναφέρονται στην ιερά εικόνα του Ακαθίστου. Ένα από αυτά αναφέρεται στην κλοπή και την επιστροφή της στην Μονή. Συγκεκριμένα, οι πειρατές ενός πλοίου έκλεψαν κάποτε την εικόνα για τα πολύτιμα αφιερώματά της, αλλά μετά από μεγάλη τρικυμία και αφού είχαν απομακρυνθεί στο πέλαγος, εμφανίστηκε στον επικεφαλής τους η Θεοτόκος εκφράζοντας την επιθυμία να μείνει για πάντα στην Μονή. Τότε αυτοί είδαν την εικόνα να βγάζη μύρο, από το οποίο βράχηκε το κιβώτιο όπου την φύλαγαν, και τρομαγμένοι την επέστρεψαν αμέσως στην Μονή’ δύο μάλιστα από αυτούς παρέμειναν στην Μονή ως μοναχοί.

Παναγία η Μαλεβή.

 

 

Η θαυματουργή εικόνα είναι μία από τις εβδομήντα που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που κατοίκησαν στην Κυνουρία. Το πρώτο Μοναστήρι της Μαλεβής ιδρύθηκε το 771 μ.Χ., σε υψηλό μέρος του Μαλεβού, που σήμερα λέγεται Κανάλους. Μετά το τραγικό τέλος των μοναχών, που πέθαναν ένα χειμώνα από το πολύ κρύο, η εικόνα έφυγε μόνη της και πήγε στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Στάθηκε μέσα σε βάτα και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι, που τις νύχτες φώτιζε τη θέση της. Τρεις φορές πήραν την εικόνα και τη μετέφεραν στους Κανάλους. Αλλά πάντοτε έφευγε και επέστρεφε στα βάτα με το Θεϊκό φως που τη φώτιζε. Τότε αποφασίστηκε να κτιστεί το Μοναστήρι στη σημερινή του θέση και τοποθετήθηκε η εικόνα στη θέση που η ίδια είχε διαλέξει. Και αυτό έγινε το 1116. Το ασημένιο επικάλυμμά της, χρονολογείται από το 1362. Από τη θαυματουργό εικόνα αναβλύζει Θείον Μύρο. Συγκεκριμένα, το 1964, πριν ακόμα τρέξει το Άγιον Μύρον στην εικόνα της Θεοτόκου, επί 20 ημέρες ευωδίαζε εξαίσια και υπερβολικά σε όλο το Μοναστήρι. Την Παρασκευή των τελευταίων χαιρετισμών, στις 17 Απριλίου 1964, ενεφανίσθησαν οι πρώτες σταγόνες. Από τότε το τζάμι της εικόνας είναι βρεγμένο και το ΄Αγιον Μύρον προσφέρεται στους ευσεβείς προσκυνητές της Χάρης Της.

 

Ρωσικές Εικόνες.

"Παναγία η πραύνουσα καρδίας κακάς"

Η πρωτότυπη εικόνα συμβολίζει την εκπλήρωση της προφητείας του Δικαίου Γέροντα Συμεών: «Σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. 2:35).

 

 

Η «Πραΰνουσα καρδίας κακάς» είναι ασυνήθιστη εικόνα, διότι απεικονίζει την Μητέρα του Θεού με επτά σπαθιά ή θλίψεις, με το ένα σπαθί να τρυπάει την καρδιά της από κάτω. Στην Αγία Γραφή, ο αριθμός επτά, συνήθως δηλώνει την πληρότητα και την αφθονία. Σ’ αυτήν την περίπτωση όμως έχουμέ την πληρότητα των απέραντων θλίψεων, του πόνου της καρδιάς  που ένιωσε η Θεοτόκος στη διάρκεια της επιγείου ζωής Της. Όπως τον Χριστό θα τον διαπερνούσαν τα καρφιά και η λόγχη, έτσι και την ψυχή της Πάναγνης Μητέρας Του θα την διαπερνούσαν σαν δίστομες ρομφαίες οι θλίψεις και ο πόνος, όταν θα έβλεπε τα μαρτύρια του αναμάρτητου Υιού Της. Η θλίψη της ψυχής της ήταν τόσο μεγάλη, ώστε όλα τα βάσανά μας να φαίνονται ασήμαντα ή μικρά, σε σύγκριση με τα βάσανά  Της. Γι’ αυτό η Παναγία είναι ετοίμη βοηθός και παρηγορία στις θλίψεις μας.

Πριν την Επανάσταση του 1917, η Θαυματουργή εικόνα ήταν στην εκκλησία του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Μπογκολυγιούρσκ, μία μικρή επαρχιακή εκκλησία στις όχθες του ποταμού Τοσίν, όχι μακριά από την πόλη Βόλογκντα. Η Μητέρα του Θεού είναι ζωγραφισμένη σε μία ασυνήθιστη στάση, μόνη, χωρίς το Θείο Βρέφος. Την διαπερνούν στην καρδιά επτά μικρά ξίφη. Υπάρχει η ακόλουθη ιστορία για την εικόνα αυτή: Ένας χωρικός της περιφέρειας Καντίκοβσκυ, που υπέφερε πολλά χρόνια από μία γενική αδυναμία και μία αναπηρία, από τις επιπλοκές μίας αρρώστιας, είδε ένα όνειρο στο οποίο πληροφορήθηκε ότι μπορούσε να θεραπευθεί, εάν επισκεπτόταν αυτήν την εκκλησία και εύρισκε την εικόνα αυτή της Παναγίας στο κωδωνοστάσιο. Πήγε δύο φορές εξαιτίας του ονείρου του και ζήτησε να του επιτρέψουν να ανεβεί στο κωδωνοστάσιο. Οι υπεύθυνοι δεν τον πίστεψαν και δεν του έδιναν άδεια να μπει μέσα. Τελικά την τρίτη φορά, τον λυπήθηκαν και του επέτρεψαν να ανεβεί στο κωδωνοστάσιο. Αμέσως βρήκε την Αγία Εικόνα όπως την είδε στο όνειρό του. Ο άρρωστος χωρικός ζήτησε να ψάλλουν μία Παράκληση ενώπιόν Της και αμέσως μετά θεραπεύτηκε. Πέρασε πολύς καιρός χωρίς να ακουστεί τίποτε γι’ αυτήν την εικόνα μέχρι το 1830, όπου εμφανίστηκε στην πόλη Βόλογκντα χολέρα. Οι τρομοκρατημένοι περίοικοι έτρεξαν στην Βασίλισσα των Ουρανών και πήραν αυτήν την εικόνα μαζί με την εικόνα «Επτά Πόλεις». Τις περιέφεραν γύρω από την πόλη στη διάρκεια μιας επίσημης λιτανείας του Τιμίου Σταυρού. Η επιδημία ελαττώθηκε αισθητά και σύντομα η χολέρα εξαφανίστηκε εντελώς. Από εκείνη τη στιγμή η εικόνα δοξάστηκε από πολλές θαυμαστές θεραπείες ασθενών.

 

 

Πως εμφανίστηκε το Άγιο Μύρο στο Αντιγραφο της Θαυματουργου Εικόνας

Στις 3 Μαΐου 1998, ένα κορίτσι ονόματι Αναστασία Μπασαρίνα, ήταν στην αγιοποίηση της Αγίας Ματρώνας της Μόσχας με την μητέρα της . Ένιωσε ότι ήθελε να αγοράσει αυτήν την χάρτινη εικόνα της Μητέρας του Θεού, που ήταν κολλημένη σε ξύλο, όπως είχε φτιαχτεί από το εργοστάσιο Σοφρίνο. Στη διάρκεια της αγιοποίησης, τοποθέτησε την εικόνα πάνω στα άγιά λείψανα της Αγίας Ματρώνας,- μίας πολύ γνωστής και αγαπητής αγίας της Μόσχας, που ήταν αόμματη από την γέννησή της και ανάπηρη. Η εικόνα φυλασσόταν σε ένα διαμέρισμα της Μόσχας, της Μαργαρίτας Βολόμπιεβ, συζύγου του Σεργκέι Λεονόντοβιτς Φορμίν (του συνοδεύοντος την εικόνα). Λίγο καιρό αργότερα η εικόνα άλλαξε λες και ζωντάνεψε. Τώρα εκείνοι που την βλέπουν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την λιθογραφία από μία παλιά εικόνα. Κάτω από τα μάτια της εμφανίστηκαν μαύροι κύκλοι και άρωμα λιβανιού παρουσιάστηκε στο χώρο όπου η εικόνα φυλασσόταν. Η Αγία αυτή εικόνα αντιδρά σε ο,τι συμβαίνει στον κόσμο. Μύρο αναβλύζει από αυτήν τόσο πολύ που το μαζεύουν με τα λίτρα. Πριν από τραγικά γεγονότα, η εικόνα αναβλύζει αίμα. Από εκείνους που έρχονται να την προσκυνήσουν, άλλοι θεραπεύονται, άλλοι βοηθούνται και μερικοί δεν μπορούν καν να την πλησιάσουν.

Η Μητέρα του Θεού μέσω αυτής της εικόνας κάνει πολλά θαύματα και θεραπείες. Ο φύλακας της εικόνας, μας αναφέρει μερικά από τα θαύματα που του έχουν πει. Μέσα από τα θαύματα της Θαυματουργού Εικόνος «Η Πραΰνουσα καρδίας κακάς» πολλοί ένδυναμώνονται στην πίστη, αλλά και πολλοί άνθρωποι επιστρέφουν στον Θεό. Η Εικόνα της Μητέρας του Θεού σαν μία αποστολική φωνή διδάσκει τα θαύματά της Ορθοδόξου Πίστεως. Η άφθονη ανάβλυση του μύρου με δυνατή ευωδία και αίμα, λέει στον κόσμο ότι είναι ζωντανή. Ακουμπώντας την θαυματουργή εικόνα νιώθουμε ότι ακουμπάμε αυτή την ίδια την Βασίλισσα των Ουρανών, την Προστάτιδα και βοηθό και παρηγορήτριά μας.

Πριν από τις εκρήξεις στη Μόσχα στην εικόνα “Η Πραΰνουσα Καρδίας Κακάς” είχε αλλάξει το πρόσωπό Της. Κάτω από τα μάτια εμφανίστηκαν μαύροι κύκλοι. Το διαμέρισμα μύριζε λιβάνι. Η μυρωδιά δεν εξαφανίστηκε μέχρι που οι εκρήξεις σταμάτησαν. Ο χρόνος πέρασε. Έμειναν οι πληγές στον αριστερό της ώμο, στην λαβή και στο λαιμό της Παναγίας και υπάρχει μέχρι σήμερα μία κόκκινη πληγή. Την ημέρα αυτή βυθίστηκε το υποβρύχιο «Κουρσκ» (21 Νοεμβρίου, την ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ) εμφανίστηκαν κηλίδες αίματος τόσες που θα μπορούσαν να συλλέγονται σε ένα βαμβάκι από τον κόσμο!

Η Μυροβλύτισσα Μητέρα του Θεού είναι ένα σημείο των καιρών. Πολλοί άνθρωποι, χωρισμένοι από την πίστη και την ευλάβεια των προγόνων τους, σκλήρηναν και πικράθηκαν, χάθηκε η αγάπη των πολλών για το πλήθος της ανομίας. Οι καρδιές πολλών συγχρόνων μας πέτρωσαν. Ευαγγελισμός δεν μπορεί να ακουσθεί εξαιτίας του θορύβου του πολιτισμού, του βρυχηθμού της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας. Οι ίδιοι οι άνθρωποι τής Εκκλησίας συχνά αποθαρρύνονται ή πικραίνονται από την κατάσταση της αμαρτίας. Γι’αυτό και η μυροβλυσία είναι τόσο άφθονη και αδιάκοπη. Η ίδια η Μητέρα του Θεού πιστοποιεί την ζεστή μητρική φροντίδα της.  Όλοι εκείνοι που απευθύνονται σε Εκείνη με αίσθημα προσευχής για να πραϋνθούν οι καρδίες των κακών ανθρώπων, τους έρχεται μία ευκολία στα πνευματικά και φυσικά βασάνα. Οι άνθρωποι που προσεύχονται για τους εχθρούς τους ενώπιόν Της, ομολογούν ότι τα εχθρικά τους αισθήματα καταλαγιάζουν.

Η Αγία Εικόνα τιμάται την Κυριακή των Αγίων Πάντων, παρόλο που υπάρχουν αναφορές για τις 2 Φεβρουαρίου / 15 Φεβρουαρίου.

 

Η Εγγυήτρια των αμαρτωλών.

 

 

Η ονομασία αυτής της Εικόνος της Θεομήτορος είναι από τις πλέον συγκινητικές: Εγγυήτρια για τους Αμαρτωλούς!…Τι βαθύ νόημα περικλείεται σέαυτές τις λέξεις! Εμείς, άνθρωποι αμαρτωλοί, συνεχώς αμαρτάνουμε, είμεθα άξιοι τιμωρίας κατά την Δι­καιοσύνη του Θεού, έπρεπε να κατα­δικασθούμε, να τιμωρηθούμε. Όμως υπάρχει υψηλά στον Ουρανό Εκείνη, η Οποία μεσιτεύει αδιαλείπτως για μας: Η Παναγία Μητέρα μας αγωνίζεται για την σωτηρία μας, αναζητεί τρόπους να μάς φέρη σε μετάνοια. Πριν ακόμη νά σκεφτεί ο άνθρωπος για να μετανοήσει, να διορθωθεί, Εκείνη ήδη δίνει εγγύησι γι αὐτὸν στον Θεό, ότι θά διορθωθή… Και τι θα νικήση; Η ανθρώπινη σκληρότητα ή η γεμάτη ευσπλαγχνία Χάρις της Παναγίας μας, Οδηγήτριας των ανθρώπων πρός τήν σωτηρία;

Στην ιερά Εικόνα της Παναγίας της«Εγγυήτριας των Αμαρτωλών», η Θεοτόκος εικονίζεται με το Θείο Βρέφος στο αριστερό Της χέρι. Ο Χριστός σφίγγει με τα δύο χερια Του το δεξί χέρι της Μητέρας Του, όπως συνηθίζεται όταν γίνεται μία συμφωνία. Στις τέσσερις γωνίες τής Εικόνος υπάρχει η ηξής επιγραφή σε στίχους: «Азъ сопоручница грѣшныхъ къ Моему Сыну: Сей далъ Мнѣ за нихъ руцѣ слышати Мя выну;да тiи, иже радость выну Мнѣ приносятъ,радоватися вѣчнѣ черезъ Меня испросятъ». «Εγώ είμαι η Εγγυήτρια των αμαρτωλών προς τον Υιόν Μου. Εκείνος Μου έδωσε τα χέρια Του γι αὐτούς, ότι πάντοτε θα Με ακούη, ώστε όσοι Μου απευθύνουν πάντοτε το “Χαίρε”θα ζητήσουν δια μέσου Εμού να χαίρωνται αιωνίως».

Άγνωστος είναι η προέλευσις της Εικόνος αυτής. Εικάζεται, ότι η απεικόνισις της Παναγίας ως Εγγυήτριας έλαβε αφορμή από τον στι­χο ενός Ύμνου: «Χαίρε η εκτείνουσα την χείρα Σου ως εγγύησιν υπέρ ημών εις τον Θεόν!» Το έτος 1848 ο Δημήτριος Μποντσεσκούλ παρήγγειλε αντίγραφο τής ιεράς Εικόνος, το οποίο έθεσε στον οίκο του στην Μόσχα. Σύντομα η ιερά Εικόνα αυτή άρχισε να μυροβλύζη και με το Άγιο Μύρο έγιναν πολλά θαύματα, θεραπείες κ.α. Την μυροβλύζουσα Εικόνα εν συνεχεία προσέφεραν στον Ναόν του Αγίου Νικολάου στα Χαμόβνικα της Μοσχας, όπου εκτίσθη ειδικό Παρεκκλήσι, αφιερωμένο στην θαυματουργό αυτή Εικόνα της Παναγίας της «Εγγυήτριας των Αμαρτωλών». Η ιερά αυτή Εικόνα εορτάζεται την 7ην Μαρτίου και την 29ην Μαΐου.

 

Μια μυροβλύζουσα εικόνα στο Μιτσιγκαν