ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΑΓΙΟΛΟΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Ὁ Θεολόγος Γεώργιος Π. Σωτηρίου, ἐπί σειρά δεκαετιῶν Διευθυντής τοῦ Περιοδικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μυτιλήνης "Ο ΠΟΙΜΗΝ", διακρίθηκε καί ὡς Ἁγιολόγος, κυρίως τῆς τοπικῆς Ἁγιολογίας τῆς Λέσβου, στήν ὁποία ἐργάσθηκε ἀπό τήν νεότητά του. Μάλιστα ἤδη ἀπό τήν δεκαετία τοῦ '80, εἶχε συνδράμει οὐσιαστικά τό ἡμέτερο Κέντρο Ἁγιολογικῶν Μελετῶν "Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής", μέ τήν διάθεση ἀξιολόγου βιβλιογραφίας ἐπί τῆς τοπικῆς Λεσβιακῆς Ἁγιολογίας (καί ὄχι μόνον). Στή συνέχεια ἀναδημοσιεύουμε τό ἐπιμνημόσυνο ἄρθρο τοῦ Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μυτιλήνης ἀρχιμ. Ἰακώβου Καραμούζη, τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στόν "ΠΟΙΜΕΝΑ" (φ. Ὀκτ. 2010).

Γεώργιος Π. Σωτήριου - Ο χαλκέντερος Θεολόγος

Μετά από μία μεγάλη περιπέτεια πού είχε με την υγεία του ο προσφιλής σε όλους μας Θεολόγος κ. Γεώργιος Σωτηρίου, παρεκάλεσε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας να δώσει την ευχή του, προκειμένου να τον απαλλάξει από τη διακονία του και την ευθύνη στο διακεκριμένο Περιοδικό της Ιεράς μας Μητροπόλεως "Ο ΠΟΙΜΗΝ", στο οποίο διετέλεσε διευθυντής πάνω από πενήντα χρόνια. Ο Ποιμενάρχης μας μετά από αρκετή σκέψη, αλλά και θλίψη υποχώρησε τελικά, δίνοντας την ευλογία του, όχι τόσο για την προχωρημένη ηλικία του - αφού με τη Χάρη του Θεού διάγει το ενενηκοστό έτος της ηλικίας του, έχει πλήρη διαύγεια, γράφει ακόμη και επικοινωνεί άριστα με το περιβάλλον του - αλλά κυρίως εξαιτίας της κλονισμένης υγείας του. Τον παρεκάλεσε όμως και ο Μητροπολίτης μας να συνεχίζει τη βοήθεια του στην τοπική μας Εκκλησία, χρησιμοποιώντας το συγγραφικό τάλαντο πού διαθέτει, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις του.
Οφείλουμε πάμπολλες ευχαριστίες στον Φιλάνθρωπο και Πολυέλεο Κύριο μας, διότι χάρισε στην τοπική μας Εκκλησία τον αγαπητό, σεμνό, ευλαβέστατο, διακριτικό, λαμπρό και πολυγραφώτατο Θεολόγο κ. Γεώργιο Σωτηρίου. Αποτελεί ειδικά για την επαρχία μας δώρο Θεού και ουράνια προσφορά. Από τότε πού το χέρι του Θεού τον οδήγησε στον θαυμαστό και ευλογημένο κόσμο των ιερών κειμένων, δεν σταμάτησε τα τρυγά στους αμπελώνες των Άγιας Γραφής και της Πατερικής σοφίας, να γεύεται τους εύχυμους καρπούς τους και στη συνέχεια να τους προσφέρει στους πιστούς ακατάπαυστα με το πλούσιο κηρυκτικό και συγγραφικό του έργο. Δεν έκρυψε τα εκ Θεού τάλαντα του, ούτε τα κράτησε για τον εαυτό του, τόσο το κηρυκτικό όσο και το συγγραφικό, αλλά αντιθέτως τα πολλαπλασίασε σε υπέρτατο βαθμό. Ακαταπόνητος και αληθινός εργάτης του Ευαγγελίου, χωρίς να υπολογίζει κόπους και πόνους, αναλώθηκε στη διακονία του λόγου του Θεού και της συγγραφής όλη του τη ζωή. Ολόκληρες δεκαετίες με σεβασμό και υπακοή στους Επισκόπους κατήχησε, ομίλησε, έψαλλε, έγραψε και συνεχίζει να γράφει. Περιόδευσε ασταμάτητα με αμείωτο ζήλο και χαρά τις ενορίες της πόλεως και των χωριών της Μητροπόλεως μιλώντας για το Χριστό μας, την Παναγία μας και τους Άγιους μας, ιδιαίτερα τους τοπικούς, για τους όποιους τόσα πολλά άφησε η χρυσή πένα του, ως πολύτιμη παρακαταθήκη σε όλους μας. Ενδεδυμένος πάντοτε με τίμιο ράσο και αφού προηγουμένως ασπασθεί το χέρι του Ιερέως, δεν κουράστηκε ποτέ να κηρύττει για τη μετάνοια, τη μυστηριακή ζωή, την άφεση των αμαρτιών, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη μεταβολή των παθών σε αρετές, τη δευτέρα παρουσία, την κόλαση, τον Παράδεισο, την αιώνια ζωή και τόσα άλλα ζητήματα πού αφορούν το γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου. Κυριακές, εορτές, πανηγυρικοί και κατανυκτικοί εσπερινοί ήταν για τον κ. Γιώργο, τον άνθρωπο της προσευχής και του ιερού καθήκοντος, χρόνος και ώρες πού η συμμετοχή του συνδεόταν απαραίτητα με το αναλόγιο και την προσφορά στους πιστούς των ρημάτων της αιωνίου ζωής (Ίω. 6, 68), με τρόπο αντιληπτό και κατανοητό από όλους. Σαφέστατο και ωφέλιμο ψυχικά.
Γεννημένος ο κ. Γεώργιος Σωτηρίου το 1920 στις αξέχαστες και αλησμόνητες Κυδωνίες(Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας, οδηγήθηκε πρώτα με τους γονείς του στη Νεάπολη της Λακωνίας, ερχόμενος στη Μυτιλήνη το 1925, όπου τελείωσε τα εγκύκλιο μαθήματα. Στη συνέχεια εισήχθη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από όπου και αποφοίτησε. Εργάστηκε κατά τα έτη 1941 έως 1946 στον Παλαιόκηπο Γέρας ως Γραμματέας της Κοινότητος. Παράλληλα δε λάμπρυνε τους άμβωνες των εκκλησιών και δίδασκε σε κατηχητικά σχολεία. Στην περίοδο της στρατεύσεώς του (1947 - 1949), υπηρέτησε και σαν στρατιωτικός Ιεροκήρυκας. Το 1949 ανέλαβε Ιεροκήρυκας της Αποστολικής Διακονίας στη Μητρόπολη μας και παράλληλα του ανατίθεται από τον Μέγα Ευεργέτη του νησιού μας Μητροπολίτη Ιάκωβο Νικολάου, τον από Δυρραχίου, η σύνταξη του γραπτού κηρύγματος της Ιεράς Μητροπόλεως μας, η οποία συνεχίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή. Το 1952 έρχεται σε γάμο με την Μαρία Χατζησάββα από τον Αφάλωνα, με την όποια ζουν μέχρι σήμερα με πολλή αγάπη και αφοσίωση ο ένας προς τον άλλο. Ο Πανάγαθος Θεός θέλησε να μην τους δώσει την χαρά πού λαμβάνουν οι γονείς με την γέννηση των παιδιών τους, αφήνοντας έτσι τον κ. Γιώργο να εργασθεί, χωρίς τις θυσίες εκείνες, τους κόπους και τις αγωνίες πού απαιτεί η ανατροφή των παιδιών, απερίσπαστα στον ευλογημένο αγρό της Εκκλησίας μας και να ζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο μαζί με την καλή του σύζυγο μια αλλού είδους χαρά, μάλλον μεγαλύτερη, αυτή πού προέρχεται από τον μόχθο της συγγραφής των πολλών του βιβλίων, 58 στον αριθμό και ακολουθούν αλλά δύο για εκτύπωση, διότι, όπως λέγει ο λόγιος Μοναχός Μωϋσής "το γράψιμο είναι μία δημιουργία, ένας πνευματικός τοκετός". Πλήθη άρθρων του φιλοξενήθηκαν σε Περιοδικά και Εφημερίδες του νησιού και της Αθήνας και αμέτρητα είναι τα κηρύγματα του με τα οποία μεγάλωσαν και καλλιεργήθηκαν πνευματικά γενιές πιστών στη Μυτιλήνη, μικρών και μεγάλων. Ξεχωριστή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα βιβλία του καλύπτουν σχεδόν όλους τους κλάδους της Θεολογικής επιστήμης. Είναι αγιολογικά, θεολογικά, αντιαιρετικά και ερμηνευτικά.
Το 1954 διορίστηκε Καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και την ίδια χρονιά διαδέχτηκε τον αρχιμανδρίτη π. Χρυσόστομο Γιαλούρη, μετέπειτα Μητροπολίτη Χίου, στη διεύθυνση του περιοδικού "Ο ΠΟΙΜΗΝ", την οποία είχε μέχρι και τον περασμένο Ιούλιο. Από τον Αύγουστο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ανέθεσε την διεύθυνση στην αναξιότητά μου και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη του και την τιμή πού μ' έκαμε. Η σκυτάλη της βαριάς κληρονομιάς πού αναλαμβάνω δεν είναι καθόλου μικρή. Ελπίζοντας, όμως στην Πανσθενουργό Χάρη του Θεού, παρακαλώ όλους σας να προσεύχεσθε για το νέο μου σημαντικό διακόνημα.
Από το 1968 άρχισε να διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης, στην όποια μετατάχθηκε το 1970 και την διεύθυνε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της υπηρεσίας του, δηλαδή μέχρι το 1985 πού συνταξιοδοτήθηκε, χωρίς να φυσικά ν' αφήσει την πολύπλευρη διακονία του στη Μητρόπολη Μυτιλήνης. Ακόμη εκπροσώπησε τη Μητρόπολη σε όλα σχεδόν τα Πανελλήνια συνέδρια των Ιεροκηρύκων. Συνεργάστηκε στη επιμέλεια του Λεσβιακού Μηναίου μαζί με τους αείμνηστους Μητροπολίτες Μυτιλήνης Ιάκωβο και Μηθύμνης Ιάκωβο και από το 1962 μέχρι τώρα συνεχίζει να συντάσσει το εγκόλπιο Ετήσιο Ημερολόγιο της Μητροπόλεως μας.
Αναγνωρίζοντας δε ο Ποιμενάρχης μας τη μεγάλη προσφορά του στην τοπική μας Εκκλησία, μετά από πρόταση του στον αείμνηστο Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο του απένειμε, με την παρουσία και του Άγιου Μηθύμνης κ. Χρυσοστόμου, το Οφίκκιο του Άρχοντος Διδασκάλου του Ευαγγελίου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, στις 25 Σεπτεμβρίου 1991 στον Ιερό Μητροπολιτικό μας Ναό μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, η όποια έγινε στα πλαίσια της πρώτης ημέρας του τριήμερου κοινού Ιερατικού Συνεδρίου των Ιερών Μητροπόλεων Μυτιλήνης και Μηθύμνης, με την παρουσία 120 περίπου Ιερέων και Διακόνων, ανάμεσα τους και πολλών πιστών. Ας σημειωθεί ακόμη ότι ο κ. Σωτηρίου συνεδέθη με ακατάλυτους δεσμούς οικογενειακής φιλίας και πνευματικής συγγένειας με τον εξίσου αγαπητό στο νησί μας αείμνηστο και μεγάλο λειτουργιολόγο Καθηγητή κ. Ιωάννη Φουντούλη, που από τη δική του επιστημονική πλευρά συνέβαλε και εκείνος τα μέγιστα για την ανάδειξη της Λεσβιακής Αγιολογίας...