ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ (+ 1891)
Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου)
Ὁ πλέον γνωστός, μετά τόν ὅσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, Στάρετς τῆς Ρωσικῆς Ὀρ
θοδοξίας.
Ὁ κατά κόσμον Ἀλέξανδρος Γκρένκωφ γεννήθηκε τό 1812 σέ ἱερατική οἰκογένεια. Μετά τό ἐνοριακό σχολεῖο φοίτησε στό Σεμινάριο τοῦ Ταμπώφ καί ἔπειτα ἐργάσθηκε σάν δάσκαλος. Ἔγινε μοναχός μετά τήν διάσωσή του ἀπό σοβαρή ἀσθένεια καί μέ συμβουλή τοῦ μακαρίου Ἰλλαρίωνος τοῦ Ταμπώφ, ἐντάχθηκε στήν περίφημη Μονή τῆς Ὄπτινα καί ὑποτάχθηκε στόν Στάρετς Λεωνίδα.
Ὑπῆρξε ὑποδειγματικός μοναχός. Μέ τίς γνώσεις του στήν Ἑλληνική καί Λατινική γλῶσσα, βοήθησε τόν Στάρετς Μακάριο στήν ἔκδοση Πατερικῶν ἔργων. Ἐλεήθηκε μέ τά χαρίσματα τῆς προοράσεως, τῆς διοράσεως καί τῶν θαυμάτων. Ὑπῆρξε ἱδρυτής τῆς μεγάλης γυνακείας Μονῆς τοῦ Σαμορντῖνο.
Χάρις στόν ὅσ. Ἀμβρόσιο ὅλοι οἱ δρόμοι τῆς Ρωσικῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ 19ου αἰ. ὁδηγοῦσαν στήν Ὄπτινα. Κορυφαῖοι ἐκπρόσωποι τοῦ πνεύματος, βρῆκαν κοντά του τόν δρόμο πρός τόν Θεό καί ἐπηρεάσθηκαν στό ἔργο τους. Ὁ Φ. Ντοστογιέφσκυ τόν περιγράφει στούς "Ἀδελφούς Καραμάζωφ", στό φανταστικό πρόσωπο τοῦ Στάρετς Ζωσιμᾶ. Ὁ Κ. Λεόντιεφ, "ἀφ' ὅτου τόν συνάντησε, αὐτός ὁ ἰδιότροπος καί ἐμπαθής ἄνθρωπος, δέν θέλησε πιά νά τόν ἐγκαταλείψη". Πέρασε 45 χρόνια σ' ἕνα μικρό ξύλινο σπίτι πού ὕψωσε στόν περίβολο τοῦ μοναστηριοῦ καί μέ τήν καθοδήγησή του ἔγινε μοναχός, τό 1890, στή Λαύρα τοῦ Ζαγκόρσκ. Ὁ Τολστόϊ, ὁ Στράχωφ, ὁ Ρωζάνωφ, κ.ἄ. αἰσθάνθηκαν στό πρόσωπό του τήν πνευματική ἔλξη τῆς Ὄπτινα.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1891. Πρίν τήν κοίμησή του εἶχε προφητεύσει στό διάδοχό του Στάρετς Ἰωσήφ, ὅτι τό σῶμα του θά ἀνέδιδε ὀσμή σήψης (ὅπως περιγράφει ὁ Ντοστογιέφσκυ στό μνημονευόμενο ἔργο του), ἐπειδή στή ζωή του εἶχε ἀπολαύσει ἀνάξια μεγάλες δόξες. Πράγματι, στήν ἀρχή ἔγινε αἰσθητή κάποια δυσάρεστη μυρωδιά, ἡ ὁποία ὅμως σταδιακά ἐξαφανίσθηκε καί τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου ἄρχισε νά ἀναδίδει μία καταπληκτική εὐωδία. Ἐνταφιάσθηκε στήν Ὄπτινα τήν 15η Ὀκτωβρίου 1891, ἡμέρα τιμῆς τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Σιτοδότριας, ἡ ὁποία εἶχε ἁγιογραφηθεῖ μέ ἐντολή του.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἀμβροσίου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο κατά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Μονῆς (μετά τήν πτώση τοῦ μαρξιστικοῦ καθεστώτος, τό 1988) καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ σέ ἄριστη κατάσταση, ἐνῶ διατηρεῖ καί τό καταπληκτικό του ἄρωμα.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 10η Ὀκτωβρίου.
θοδοξίας.Ὁ κατά κόσμον Ἀλέξανδρος Γκρένκωφ γεννήθηκε τό 1812 σέ ἱερατική οἰκογένεια. Μετά τό ἐνοριακό σχολεῖο φοίτησε στό Σεμινάριο τοῦ Ταμπώφ καί ἔπειτα ἐργάσθηκε σάν δάσκαλος. Ἔγινε μοναχός μετά τήν διάσωσή του ἀπό σοβαρή ἀσθένεια καί μέ συμβουλή τοῦ μακαρίου Ἰλλαρίωνος τοῦ Ταμπώφ, ἐντάχθηκε στήν περίφημη Μονή τῆς Ὄπτινα καί ὑποτάχθηκε στόν Στάρετς Λεωνίδα.
Ὑπῆρξε ὑποδειγματικός μοναχός. Μέ τίς γνώσεις του στήν Ἑλληνική καί Λατινική γλῶσσα, βοήθησε τόν Στάρετς Μακάριο στήν ἔκδοση Πατερικῶν ἔργων. Ἐλεήθηκε μέ τά χαρίσματα τῆς προοράσεως, τῆς διοράσεως καί τῶν θαυμάτων. Ὑπῆρξε ἱδρυτής τῆς μεγάλης γυνακείας Μονῆς τοῦ Σαμορντῖνο.
Χάρις στόν ὅσ. Ἀμβρόσιο ὅλοι οἱ δρόμοι τῆς Ρωσικῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ 19ου αἰ. ὁδηγοῦσαν στήν Ὄπτινα. Κορυφαῖοι ἐκπρόσωποι τοῦ πνεύματος, βρῆκαν κοντά του τόν δρόμο πρός τόν Θεό καί ἐπηρεάσθηκαν στό ἔργο τους. Ὁ Φ. Ντοστογιέφσκυ τόν περιγράφει στούς "Ἀδελφούς Καραμάζωφ", στό φανταστικό πρόσωπο τοῦ Στάρετς Ζωσιμᾶ. Ὁ Κ. Λεόντιεφ, "ἀφ' ὅτου τόν συνάντησε, αὐτός ὁ ἰδιότροπος καί ἐμπαθής ἄνθρωπος, δέν θέλησε πιά νά τόν ἐγκαταλείψη". Πέρασε 45 χρόνια σ' ἕνα μικρό ξύλινο σπίτι πού ὕψωσε στόν περίβολο τοῦ μοναστηριοῦ καί μέ τήν καθοδήγησή του ἔγινε μοναχός, τό 1890, στή Λαύρα τοῦ Ζαγκόρσκ. Ὁ Τολστόϊ, ὁ Στράχωφ, ὁ Ρωζάνωφ, κ.ἄ. αἰσθάνθηκαν στό πρόσωπό του τήν πνευματική ἔλξη τῆς Ὄπτινα.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1891. Πρίν τήν κοίμησή του εἶχε προφητεύσει στό διάδοχό του Στάρετς Ἰωσήφ, ὅτι τό σῶμα του θά ἀνέδιδε ὀσμή σήψης (ὅπως περιγράφει ὁ Ντοστογιέφσκυ στό μνημονευόμενο ἔργο του), ἐπειδή στή ζωή του εἶχε ἀπολαύσει ἀνάξια μεγάλες δόξες. Πράγματι, στήν ἀρχή ἔγινε αἰσθητή κάποια δυσάρεστη μυρωδιά, ἡ ὁποία ὅμως σταδιακά ἐξαφανίσθηκε καί τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου ἄρχισε νά ἀναδίδει μία καταπληκτική εὐωδία. Ἐνταφιάσθηκε στήν Ὄπτινα τήν 15η Ὀκτωβρίου 1891, ἡμέρα τιμῆς τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Σιτοδότριας, ἡ ὁποία εἶχε ἁγιογραφηθεῖ μέ ἐντολή του.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἀμβροσίου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο κατά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Μονῆς (μετά τήν πτώση τοῦ μαρξιστικοῦ καθεστώτος, τό 1988) καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ σέ ἄριστη κατάσταση, ἐνῶ διατηρεῖ καί τό καταπληκτικό του ἄρωμα.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 10η Ὀκτωβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου