ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΣΑΦ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΠΕΛΓΚΟΡΟΝΤ ΡΩΣΙΑΣ (+ 1754)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἀσκητής καί ἡσυχαστής Ἐπίσκοπος, ἔζησε στήν δύσκολη γιά τήν Ἐκκλησία περίοδο τῶν ἀλλαγῶν τοῦ Μεγάλου Πέτρου καί τῶν διαδόχων Αὐτοκρατόρων.
Γεννήθηκε στό Πριλοῦκι τῆς νότιας Ρωσίας, τό 1705 καί ἀπό τήν ἡλικία τῶν 11 ἐτῶν ἐκδήλωσε τήν τάση τῆς μοναχικῆς ἀφιερώσεως. Μόνασε σέ ἡλικία 20 ἐτῶν στήν πτωχή Μονή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στήν Πολτάβα, ὅπου ἀναδείχθηκε Ἡγούμενος. Τό 1748 ἀναδείχθηκε Ἐπίσκοπος Μπέλγκοροντ, παρέμεινε ὅμως μέχρι τό τέλος τῆς ἐπίγειας πορείας ἡσυχαστής.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά στό μοναστήρι του, τήν 10η Δεκεμβρίου 1754, σέ ἡλικία μόλις 49 ἐτῶν. Τό σκήνωμά του ἐνταφιάσθηκε στό Μπέλγκοροντ μετά ἀπό τρεῖς περίπου μῆνες (στό τέλος Φεβρουαρίου 1755), χωρίς νά παρουσιάζει σημεία φθορᾶς! Τό 1756 ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς ἕδρας του. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, τό Λείψανο ἐκτέθηκε στό Μουσεῖο Ἀθεϊας τοῦ Λένινγκραντ (προ-ηγουμένως Ναό τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν). Τό 1970 γλύτωσε τήν καταστροφή, χάρη στήν πίστη ἑνός τεχνικοῦ τοῦ Μουσείου, τοῦ Ἀρκαδίου Σοκολώφ, ὁ ὁποῖος τό ἔκρυψε στήν στέγη τοῦ Ναοῦ. Μετά τήν θαυμαστή Εὕρεση τῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ στόν ἴδιο Ναό, τό 1991 (βλ. Ἀντ. Μάρκου, "Ἡ Εὕρεσις τῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ"· Περιοδικό "Κήρυξ", τ. 1991, σελ. 267 - 271), μέ ὑπόδειξη τοῦ Σοκολώφ βρέθηκε καί τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἰωάσαφ καί ἐπιστράφηκε στήν Ἐπισκοπή Μπέλγκοροντ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 10η Δεκεμβρίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 4η Σεπτεμβρίου.